ΑΠΑΝΤΗΣΗ
στο «Σχόλιο του Γραφείου Αιρέσεων και των παραθρησκειών της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς στην εξαγγελία
«Ιωβηλαίου έτους της ευσπλαχνίας» από τον «Πάπα» Φραγκίσκο»
Είναι γεγονός ότι ο Παπισμός, από τότε που αποσχίστηκε από την Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και έπαψε να είναι Εκκλησία, δεν άφησε τίποτε απείραχτο σ’ αυτή!
Απάντηση: Ουδέποτε ο κορμός αποκόπτεται από τα κλαδιά. Το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Για τους σοβαρούς ανθρώπους δεν υπάρχει Παπισμός και Πατριαρχισμός αλλά ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Εφεύρε αιρετικές διδασκαλίες και εισήγαγε καινοτομίες, που διαστρέφουν εμφανέστατα την βιβλική και αγιοπατερική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, όπως είναι η φρικώδης αιρετική κακοδοξία του φιλιόκβε, η κτιστή χάρις, η άσπιλη σύλληψη της Θεοτόκου, η μαριολατρία, και μια άλλη πληθώρα αιρετικών δοξασιών, οι οποίες έχουν καταδικασθεί από μια σειρά αγίων Συνόδων της Εκκλησίας μας και από επιφανείς αγίους Πατέρες.
Απάντηση: Πριν μας πείτε εσείς τι πιστεύουμε εμείς για την αμίαντη σύλληψη της Παναγίας καλό θα είναι να μας ρωτήσετε. Όπως εγώ Ρωτώ τι σημαίνει το «άσπιλε, άχραντη παρθένα Μαρία», που ψάλει η ορθόδοξη Εκκλησία;
Το να λέτε ότι ευλαβούμαστε εμείς περισσότερο από σας την Μητέρα του Θεού είναι τιμή μας!
Έχετε καταλάβει τι πιστεύουμε εμείς για το Άγιο Πνεύμα; Αν όχι σας λέμε ότι πιστεύουμε το ίδιο που πιστεύετε και εσείς. Το αν έπρεπε ή να προστεθεί στο σύμβολο της πίστεως Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως η έκφραση filioque, εγώ λέω όχι. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα και μπορεί να συζητηθεί κατά την ταπεινή μου γνώμη. Εξ άλλου η Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα απαγγέλλει το Σύμβολο της Πίστεως όπως έχει.
Μια από τοις καινοτομίες που εισήγαγε ο Παπισμός ήδη από τα τέλη του 13ου αιώνος είναι και η καθιέρωση των λεγομένων «ιωβηλαίων ετών».Η καθιέρωση του θεσμού αυτού έχει τις ρίζες του στον Ιουδαϊσμό και στις τυπικές διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου, (Λευιτ.25,8 κ. εξ.).
Απάντηση: Μπορείτε να μας πείτε ο θεσμός του Πάσχα από πού έχει τις ρίζες του;
Η ονομασία προέρχεται από την τελετή ενάρξεως του ιωβηλαίου έτους, που γινόταν με τον ήχο της σάλπιγγος, (από την εβραϊκή λέξη γιομπέλ που σημαίνει σάλπιγγα).
Σύμφωνα με την εβραϊκή νομοθεσία κάθε 50οστο έτος είναι άγιο και αφιερωμένο στον Θεόν, γι’ αυτό και κατά το έτος αυτό παρέχεται επιστροφή των πωληθέντων κτημάτων, αποδίδεται ελευθερία στους δούλους και ορισμένες ακόμη σημαντικές κοινωνικές ρυθμίσεις.
Η καθιέρωση του θεσμού αυτού από τον Παπισμό έγινε όχι βέβαια τυχαία, αλλά κυρίως για οικονομικούς λόγους.
Σας ευχαριστούμε που έτσι εύκολα προσβάλλετε ενάμισι δισεκατομμύριο Καθολικούς! Εξ άλλου δεν είναι η πρώτη φορά!
Και τούτο διότι είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με μια άλλη καινοτομία της Δύσεως, που καθιερώθηκε την ίδια εκείνη εποχή, την καινοτομία της «εξαγοράς» αμαρτιών και των πνευματικών ποινών, (επιτιμίων), έναντι της προσφοράς χρηματικών ποσών για ιερούς σκοπούς.
Πρόκειται για τα πασίγνωστα και διαβόητα συγχωροχάρτια, που ήταν ειδικά έγγραφα, τα οποία παρείχε ο εξομολόγος κληρικός στον εξομολογούμενο πιστό, που βεβαίωναν σ’ αυτόν, ότι απαλλάχθηκε από τις πνευματικές τιμωρίες του παρόντος βίου, (επιτίμια), και τις τιμωρίες του καθαρτηρίου πυρός στην μετά θάνατο ζωή.
Όπως είναι ευνόητο η καθιέρωση αυτή επέφερε μεγάλα οικονομικά κέρδη στην παπική «Εκκλησία» και στον κλήρο.
Επιστρατεύτηκε λοιπόν ο θεσμός των «ιωβηλαίων», αφ’ ενός μεν για να αποτελέσει την θεωρητική- θεολογική βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η πρακτική της «εξαγοράς» των αμαρτιών, (συγχωροχαρτιών), και αφ’ ετέρου για να καλύψει τις μεγάλες οικονομικές ανάγκες του παπικού θρόνου, ενώ παράλληλα έγινε ενθουσιωδώς αποδεκτός από τους πιστούς, οι οποίοι τώρα μπορούσαν με χρηματικά ανταλλάγματα να εξασφαλίσουν τον παράδεισο ήδη από την παρούσα ζωή! Μάλιστα ο Πάπας Βονιφάτιος ο Η΄ συστηματοποίησε και τον τρόπο πωλήσεως των συγχωροχαρτιών!
Το ό,τι βέβαια ο θεσμός των «ιωβηλαίων» είναι άγνωστος στην αποστολική και πατερική μας παράδοση, μόλις είναι ανάγκη να τονιστεί.
Απάντηση: Τα συγχωροχάρτια στην ορθόδοξη παράδοση ήταν γραπτές αφέσεις αμαρτιών, που απέστειλαν οι πατριάρχες της Ανατολής – αλλά και ηγούμενοι ιστορικών μονών όπως εκείνης του Σινά – προς τους αιτούντες έναντι χρηματικής προσφοράς. Αυτό αποδεικνύεται τόσο από το κείμενο των λεγόμενων «συγχωροχαρτιών», όσο και από σημαντικό αριθμό εγγράφων μαρτυριών από ορθόδοξους της Ν. Ιταλίας που έχουν δημοσιευτεί (τέλος 16ου αι., 17ος αι.). Οι ορθόδοξοι Italogreci αρνούνταν να αποδεχτούν τις indulgentiae των ιωβηλαίων που προκήρυσσαν οι πάπες και έλεγαν ότι αποδέχονται μόνο τα Συγχωρητικά που τους αποστέλλει ο πατριάρχης από την Κωνσταντινούπολη και με τα οποία συγχωρούνταν όλες οι αμαρτίες τους.
To ανέκδοτο συγχωροχάρτι του πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ και πατριάρχη Ιεροσολύμων Πολυκάρπου, με ημερομηνία Φεβρουάριο 1820, και το οποίο εκτίθεται στις προθήκες του προθαλάμου, περιέχει τη διαβεβαίωση «Εξ εκείνων δε (των αποστόλων) και εις ημάς αλληλοδιαδόχως διαβάσης της θείας και ακενώτου χάριτος ταύτης έχομεν συγκεχωρημένας και τους εις χωρίον Τζίμοβα της επισκοπής Μαΐνης κοιμηθέντας δούλους του Θεού Ιωάννην ιερέα, Κιουράνας πρεσβυτέρας, και Ελένης, και ζώντα Μελέτιον μοναχόν και λελυμένους παντός ψυχικού και σωματικού αμαρτήματος εν τε τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι, (… όσα) ήμαρτον, και τον Θεόν επλημμέλησαν λόγω, έργω και διανοία, εκουσίως και ακουσίως, εν γνώσει και εν αγνοία, φανερώς τε και αφανώς και κατά πάντα καιρόν, και τόπον και τρόπον, και εν πάσαις αυτών ταις αισθήσεσι …» και ακολουθεί μεγάλη αφέσεως ευχή. Οπότε, θεωρώ ότι τα Συγχωροχάρτια της Ορθόδοξης Εκκλησίας ήταν αυτό που έλεγαν, δηλ. έγγραφη άφεση αμαρτιών, χωρίς διάκριση.
Στο Αρχείο της Καθολικής Επισκοπής Σαντορίνης υπάρχει Συγχωροχάρτι του Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Έχει κορνιζωθεί και έχει τοποθετηθεί στο χωλ της εισόδου της Επισκοπικής οικίας. ΟΙ επισκέπτες πολλές φορές ρωτούν γι’ αυτό και όταν τους λένε ότι είναι συγχωροχάρτι του Πατριάρχη, έλεγαν: «έχομε και εμείς συγχωροχάρτια; Η απάντηση είναι σαφής και με ντοκουμέντο!
Ήδη από τα αποστολικά χρόνια η εκκλησία είχε συνειδητοποιήσει, ότι η αποστολή του παλαιού Νόμου ήταν να μας οδηγήσει στον Χριστό, να γίνει «παιδαγωγός εις Χριστόν» και από την στιγμή που ήρθε ο Χριστός έληξε πλέον η αποστολή της.
Γι’ αυτό και οι άγιοι απόστολοι ουδέποτε θεώρησαν αναγκαία την περαιτέρω τήρηση μέσα στο χώρο της Εκκλησίας των ιουδαϊκών εορτών και λοιπών τελετουργικών διατάξεων του Μωσαϊκού Νόμου.
Απάντηση: Σκέπτεστε να αφαιρέσετε από το χώρο της Εκκλησίας σας το Πάσχα, την Πεντηκοστή, την περιτομή του Κυρίου της Πρωτοχρονιάς; την Υπαπαντή του Κυρίου, επειδή ήταν ιουδαϊκές εορτές;
Η ιουδαϊκή ιεροσύνη, ο ναός, οι θυσίες, η περί καθαρών και ακαθάρτων νομοθεσία και οι λοιπές τελετουργικές διατάξεις δεν ισχύουν πλέον και τη θέση τους πήρε η καινή εν Χριστώ νομοθεσία και η διά των μυστηρίων παρεχόμενη Χάρις.
Μάλιστα ο απόστολος Παύλος αντιδιαστέλλει τη «δουλεία του νόμου» με την «εν Χριστώ ελευθερία» και «Χάρη».
Η «σκιά του νόμου» «παρήλθε», όπως πολύ ωραία ψάλλει η εκκλησία μας στο δογματικό θεοτοκίο του Β΄ ήχου, με το θαύμα που έγινε στο ιερό του ναού της Ιερουσαλήμ κατά την ώρα που ο Κύριος εξέπνευσε επάνω στο σταυρό, όπου «το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω» (Ματθ.27,51), ως μια εμφανής απόδειξη από τον Θεόν αυτής της μεγάλης αλήθειας.
Επομένως το πισωγύρισμα του Παπισμού στα «ιωβηλαία», δηλαδή στη «σκιά του νόμου», αυτός καθ’ εαυτόν είναι απαράδεκτος και απόβλητος, πολύ δε περισσότερο γίνεται απαράδεκτος, όταν η καθιέρωσή των συνδέεται άμεσα με τα συγχωροχάρτια, όπου το ιερό μυστήριο της μετανοίας υποβιβάζεται και εξευτελίζεται σε μια υπόθεση αγοραπωλησίας και γίνεται αντικείμενο αισχράς οικονομικής εκμεταλλεύσεως από τον παπικό κλήρο και τον ίδιο τον Πάπα.
Απάντηση: Σας ευχαριστούμε θερμά που μας καθορίζετε το σκοπό για τον οποίο η Καθολική Εκκλησία θα εορτάσει το νέο έκτακτο Άγιο Έτος. Σας βεβαιώνουμε όμως πως καμία σχέση έχει με το σκοπό που εμείς θα το εορτάσουμε.
Την κακή αυτή παράδοση περί «ιωβηλαίων» ακολουθώντας και ο νυν Πάπας Φραγκίσκος όρισε με εγκύκλιό του νέο έκτακτο «ιωβηλαίο» έτος, το οποίο θα αρχίσει στις 8 Δεκεμβρίου 2015 και θα λήξει στις 20 Νοεμβρίου 2016 και το οποίο σύμφωνα με την παπική Βούλα φέρει το όνομα: «Το πρόσωπο της ευσπλαχνίας».
Προς τον σκοπό αυτό η «Σύνοδος της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος» εξέδωσε εγκύκλιο επιστολή, με την οποία κάνει γνωστή στους εν Ελλάδι παπικούς το νέο Ιωβηλαίο, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθολική» (φύλλο 160,18-9-2015).
Σύμφωνα με την εγκύκλιο: «Εμείς οι Επίσκοποί σας, μέσα από αυτήν την Εγκύκλιο επιστολή επιθυμούμε να φέρουμε πιο κοντά σε όλες και σε όλους εσάς αυτό το έγγραφο και συγχρόνως να δώσουμε ορισμένες πρακτικές οδηγίες για το νέο Άγιο Έτος, έχοντας πάντα ως γνώμονα την πρόσφατη παπική Βούλα».
Κατ’ αρχήν ο χαρακτηρισμός του νέου αυτού «ιωβηλαίου» ως «Αγίου Έτους» είναι άστοχος και αδόκιμος.
Και τούτο διότι αν το «ιωβηλαίο έτος» είναι «Άγιο Έτος», τότε πως πρέπει να θεωρήσουμε τα άλλα έτη της ζωής μας; Ως μη άγια;
Αλλά τούτο έρχεται σε αντίθεση με τον λόγο του Παύλου ο οποίος θεωρεί όλο τον χρόνο της παρούσης ζωής μας ως «καιρό ευπρόσδεκτο» και ως «ημέρα σωτηρίας» (Β΄Κορ.6,2).
Το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας εξαγιάζεται, όταν το δαπανούμε για την σωτηρία μας.
Ο Χριστός με την ενανθρώπισή του, εισερχόμενος μέσα στον χρόνο και την ιστορία και προσλαμβάνοντας την κτίση, καθαγίασε αμφότερα.
Απάντηση: Και βέβαια όλα τα έτη είναι Άγια, αλλά και όλες οι Εβδομάδες οι ημέρες είναι Άγιες, αυτό όμως δεν εμποδίζει την Εκκλησία μία από όλες να ονομάζονται Μεγάλη και Αγία Εβδομάδα και τις ημέρες αυτής της Εβδομάδος Μεγάλες!
Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ρωμαίος Ποντίφηκας όρισε την αρχή του «Αγίου Έτους» στην παπική «μεγάλη Πανήγυρη» της «Αμίαντης Σύλληψης της Υπεραγίας Θεοτόκου».
Όπως είναι γνωστό ο Παπισμός εθέσπισε κατά το 1854 επί Πάπα Πίου του Θ΄ μία ακόμη αιρετική διδασκαλία, που ήταν άγνωστη μέχρι τότε στην Εκκλησία, την κακοδοξία «περί της ασπίλου, (ή αμιάντου), συλλήψεως της Θεοτόκου».
Σύμφωνα με αυτή, η Θεοτόκος γεννήθηκε χωρίς το προπατορικό αμάρτημα, ενώ η Εκκλησία παραδέχεται ότι ασπίλως συνελήφθη μόνον ο Ιησούς Χριστός κατά την ανθρώπινη φύση Του, διότι η σύλληψίς Του έγινε «διά Πνεύματος Αγίου»
Απάντηση: Άλλο το ασπόρως και άλλο το ασπίλως!
Αντίθετα η σύλληψη της Θεοτόκου δεν ήταν άσπιλη, διότι συνελήφθη ενηδόνως και διότι αυτή γεννήθηκε φυσιολογικά από γονείς, που ήταν βεβαρημένοι με το προπατορικό αμάρτημα, όπως και η ίδια, από το οποίο εκαθαρίσθηκε με την επέλευση του αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού.
Απάντηση: Ο Θεός δεν μπορεί την Θεοτόκο Μητέρα του να την απαλλάξει από την προπατορική αμαρτία;
Μάλιστα ο Παπισμός για να επικυρώσει το ψευδές αυτό δόγμα ενορχήστρωσε και την δήθεν Παναγιοφάνεια της Λούρδης τέσσερα έτη μετά την ex cathedra διακήρυξη του δόγματος, όπου η βασιλοπούλα Βερναρδέττη Σουμπιρού έβλεπε μια «λευκή κυρία»16 φορές και την τελευταία την ερώτησε, ποιά είναι και έλαβε την απάντηση: «Είμαι η ασπίλως συλληφθείσα»!!!
Απάντηση: Αντί να σχολιάζετε αρνητικά την «Παναγιοφάνεια της Λούρδης» δεν κάνετε μια επίσκεψη εκεί να δείτε τι συμβαίνει; Σίγουρα η «Παναγιοφάνεια» όπως την ονομάζετε είναι πιο σημαντική από την «εικονοεύρεση» στα έγκατα της γης. Προσωπικά σέβομαι και τις δύο περιπτώσεις!
Αναφέρει επίσης η Συνοδική Εγκύκλιος ότι η παπική «Βούλα προκήρυξης του Ιωβηλαίου αποτελεί ένα συγκινητικό ύμνο στην ευσπλαγχνία του Θεού».
Πως όμως αυτή την ευσπλαγχνία του Θεού, όπως την εξαγγέλει και την εξυμνεί εδώ ο Πάπας, θα πρέπει να την εναρμονίσουμε με την περί «ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης», κακοδοξία του Παπισμού;
Απάντηση: Ο Θεός εκτός από δίκαιος είναι και ευσπλαχνικός Πατέρας αυτό διδάσκει και η παραβολή του άσωτου! Και ευτυχώς που είναι έτσι και για μας και για σας!
Όπως παρατηρεί σχετικά με το θέμα αυτό ο μακαριστός καθηγητής πρωτ. π. Ιωάννης Ρωμανίδης: «Εις την ελληνικήν πατερικήν παράδοσιν ελλείπουν τα χαρακτηρίζοντα την Λατινικήν Θεολογίαν έντονα δικανικά σχήματα τα οδηγήσαντα τελικώς την Δύσιν εις την περί ικανοποιήσεως θεωρίαν του Ανσέλμου. Ενώ εις την Ανατολήν η πτώσις νοείται ως αποτέλεσμα της απομακρύνσεως του ιδίου ανθρώπου από της θείας ζωής…αίτιος δε θεωρείται ο ίδιος, ο εις συνεργασίαν μετά του διαβόλου προελθών άνθρωπος, εις την Δύσιν όλα τα εν τω κόσμω κακά προέρχονται εκ του τιμωρού θείου θελήματος, αυτός δε ούτος ο σατανάς θεωρείται απλούν τιμωρόν όργανον αυτού».
Απάντηση: Δεν νομίζω ότι η άποψη του μακαριστού καθηγητή πρωτ. Π. Ιωάννη Ρωμανίδη, έχει γίνει δεκτή από την ορθόδοξη Εκκλησία ως δόγμα πίστεως! Χωρίς βέβαια να υποτιμώ την άποψή του.
Μ’ άλλα λόγια πόσο εύσπλαγχνος μπορεί να είναι ένας Θεός, ο οποίος προκειμένου να σώσει τον άνθρωπο, απαιτεί προηγουμένως να ικανοποιηθεί η τρωθείσα εκ της αμαρτίας του ανθρώπου δικαιοσύνη Του και προς τον σκοπό αυτό οδηγεί τον Υιόν Του επάνω στον σταυρό, ώστε διά του αίματος της σταυρικής του θυσίας να εξευμενισθεί η θεία οργή και να παραγραφούν τα χρέη των αμαρτημάτων όλης της ανθρωπότητος;
Απάντηση: Αυτό το γεγονός εμείς το θεωρούμε καρπό της άπειρης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Θεός των Χριστιανών δεν ζητά θυσίες ανθρώπων, αλλά ο ίδιος θυσιάζεται για μας. Αυτό εμείς το ονομάζουμε Θεία ευσπλαχνία
Θα πρέπει λοιπόν ο κ. Φραγκίσκος, αν θέλει να είναι συνεπής με την δογματική διδασκαλία της «Εκκλησίας» του, ή να αναθεωρήσει την παρά πάνω μνημονευθείσα κακοδοξία, ή να μην ομιλεί περί ευσπλαχνίας του Θεού.
Θα του ζητήσουμε γιατί έχουμε το θάρρος να μιλάμε μαζί του, την επόμενη εγκύκλιό του, να σας την στείλει να την ετοιμάσετε εσείς.
Αυτά τα ολίγα και περί του εξαγγελθέντος «ιωβηλαίου έτους της ευσπλαγχνίας» του Παπισμού.
Απάντηση: Αυτά τα ελάχιστα για την σκληρότητα της καρδιάς και το θρησκευτικό φανατισμό που σας διακρίνει. Εσείς επομένως έχετε, περισσότερο από κάθε άλλο ανάγκη από το έτος την ευσπλαχνία του Θεού και των όλων των Χριστιανών. Επωφεληθείτε θα σας κάνει καλό και το ευχόμαστε!
+Νικόλαος
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου
Μητροπολίτης παντός Αιγαίου
