ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 17 Μαρτίου 2024

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα, Ε’ Κυριακή της Τεσσαρακοστής, καθώς πλησιάζουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα, ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο (βλ. Ιω 12,20-33) μας λέει κάτι σημαντικό: ότι πάνω στον Σταυρό θα δούμε τη δόξα τη δική του και του Πατέρα (βλ. στ. 23.28).

Πώς όμως είναι δυνατόν η δόξα του Θεού να φανερώνεται ακριβώς εκεί, στον Σταυρό; Θα σκεφτόταν κανείς αυτό να συμβαίνει στην Ανάσταση, όχι στον Σταυρό, που είναι μια ήττα, μια αποτυχία! Αντιθέτως, σήμερα ο Ιησούς, μιλώντας για το Πάθος του, λέει: «Ήρθε πια η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου» (στ. 23). Τι θέλει να μας πει;

Θέλει να μας πει ότι η δόξα, για τον Θεό, δεν αντιστοιχεί στην ανθρώπινη επιτυχία, στη φήμη ή στη δημοτικότητα. Η δόξα, για τον Θεό, δεν έχει τίποτα αυτοαναφορικό, δεν είναι μια μεγαλειώδης εκδήλωση δύναμης στην οποία ακολουθούν χειροκροτήματα από το κοινό. Για τον Θεό, η δόξα είναι να αγαπάς μέχρι το σημείο να δίνεις τη ζωή σου. Για Εκείνον, το να δοξάζεται, σημαίνει να δωρίζει τον εαυτό του, να γίνεται προσβάσιμος, να προσφέρει την αγάπη του. Και αυτό συνέβη με κορυφαίο τρόπο πάνω στον Σταυρό, ακριβώς εκεί, όπου ο Ιησούς φανέρωσε στο μέγιστο την αγάπη του Θεού, αποκαλύπτοντας πλήρως το πρόσωπό του, πρόσωπο ελέους, δωρίζοντάς μας τη ζωή και συγχωρώντας τους σταυρωτές του.

Αδελφοί και αδελφές, από τον Σταυρό, την «καθέδρα του Θεού», ο Κύριος μας διδάσκει ότι η αληθινή δόξα, εκείνη που δεν δύει ποτέ και μας κάνει ευτυχισμένους, είναι φτιαγμένη από δωρεά και συγχώρεση. Δωρεά και συγχώρεση είναι η ουσία της δόξας του Θεού. Και είναι για εμάς η οδός της ζωής. Δωρεά και συγχώρεση: πολύ διαφορετικά κριτήρια από αυτά που βλέπουμε γύρω μας, ακόμη και μέσα μας, όταν σκεφτόμαστε τη δόξα σανκάτι που πρέπει να λάβουμε αντί να δώσουμε· σαν κάτι που πρέπει να κατέχουμε παρά να προσφέρουμε. Όχι, η κοσμική δόξα περνά και δεν αφήνει τη χαρά στην καρδιά· ούτε καν οδηγεί στο καλό όλων, αλλά στον διχασμό, στη διχόνοια, στον φθόνο.

Και τότε μπορούμε να αναρωτηθούμε: ποια είναι η δόξα που επιθυμώ για μένα, για τη ζωή μου, που ονειρεύομαι για το μέλλον μου; Εκείνη να εντυπωσιάσω τους άλλους με την επιδεξιότητά μου, τις ικανότητές μου ή με τα πράγματα που κατέχω; Ή μήπως η οδός της δωρεάς και της συγχώρεσης, εκείνης του Εσταυρωμένου Ιησού, η οδός όποιου δεν κουράζεται ποτέ να αγαπά, βέβαιος ότι αυτό μαρτυρεί τον Θεό στον κόσμο και κάνει να λάμπει η ομορφιά της ζωής; Ποια δόξα θέλω για μένα; Μάλιστα, ας θυμόμαστε ότι όταν δίνουμε και συγχωρούμε, μέσα μας λάμπει η δόξα του Θεού. Ακριβώς εκεί: όταν δίνουμε και συγχωρούμε.

Είθε η Παρθένος Μαρία, η οποία ακολούθησε πιστά τον Ιησού την ώρα των Αγίων Παθών, να μας βοηθήσει να είμαστε ζωντανή αντανάκλαση της αγάπης του Ιησού.

——————–

Μετάφραση: π.Λ