Πλατεία Αγίου Πέτρου
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Η εναρκτήρια σκηνή του Ευαγγελίου, στη σημερινή Θεία Λειτουργία (βλ. Ιω 6,24-35), μας παρουσιάζει μερικά πλοιάρια που κινούνται προς την Καπερναούμ: το πλήθος πηγαίνει να αναζητήσει τον Ιησού. Μπορούμε να σκεφτούμε ότι αυτό είναι κάτι πολύ καλό, ωστόσο, το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι δεν αρκεί να αναζητούμε τον Θεό, πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε γιατί τον αναζητούμε, ποιος είναι ο λόγος. Πράγματι, ο Ιησούς λέει: «Ψάχνετε να με βρείτε όχι επειδή είδατε θαυμαστά από τον Θεό σημάδια, αλλά επειδή φάγατε τα ψωμιά και χορτάσατε» (στ. 26). Ο κόσμος, πράγματι, είχε δει το θαυμαστό σημείο του πολλαπλασιασμού των άρτων, αλλά δεν είχε καταλάβει το νόημα αυτής της πράξης: είχαν σταματήσει στο εξωτερικό θαύμα, είχαν σταματήσει στο υλικό ψωμί: μόνο εκεί, χωρίς να προχωρήσουν περαιτέρω, στο νόημα αυτού του σημείου.
Ιδού, λοιπόν, μια πρώτη ερώτηση που όλοι μας μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας: γιατί αναζητούμε τον Κύριο; Γιατί ψάχνω τον Κύριο; Ποιοι είναι οι λόγοι για την πίστη μου, για την πίστη μας; Πρέπει να το διακρίνουμε αυτό, διότι ανάμεσα στους πολλούς πειρασμούς που έχουμε στη ζωή, ανάμεσα στους πολλούς πειρασμούς υπάρχει ένας που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ειδωλολατρικό πειρασμό. Είναι αυτός που μας ωθεί να αναζητήσουμε τον Θεό για δική μας χρήση και κατανάλωση, για να λύσουμε τα προβλήματα, για να έχουμε, χάρη σε Αυτόν, εκείνο που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε μόνοι μας, από συμφέρον. Αλλά κατ’ αυτόν τον τρόπο η πίστη παραμένει επιφανειακή και επίσης – ας μου επιτραπεί να το πω – η πίστη γίνεται δούλη του θαύματος: αναζητούμε τον Θεό για να μας θρέψει και μετά τον ξεχνάμε όταν είμαστε χορτάτοι. Στο κέντρο αυτής της ανώριμης πίστης δεν υπάρχει ο Θεός, υπάρχουν οι ανάγκες μας, τα συμφέροντά μας, πολλά πράγματα… Είναι σωστό να παρουσιάζουμε τις ανάγκες μας στην καρδιά του Θεού, αλλά ο Κύριος, ο οποίος ενεργεί πολύ πέρα από τις προσδοκίες μας, επιθυμεί να ζήσει μαζί μας προπαντός μια σχέση αγάπης. Και η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής, είναι δωρεάν: δεν αγαπάμε για να λάβουμε μια χάρη ως αντάλλαγμα! Αυτό είναι συμφέρον· και πολλές φορές στη ζωή εμείς ενεργούμε με βάση το συμφέρον.
Μπορεί να μας βοηθήσει μια δεύτερη ερώτηση, την οποία το πλήθος απευθύνει στον Ιησού: «Τι πρέπει να κάνουμε, για να εκτελούμε τα έργα του Θεού;» (στ. 28). Ήταν σαν ο κόσμος, απαντώντας στον Ιησού, να έλεγε: «Τι να κάνουμε για να αποκαθάρουμε αυτή την αναζήτησή μας του Θεού; Πώς να περάσουμε από μια μαγική πίστη, η οποία σκέφτεται μόνο τις δικές μας ανάγκες, σε μια πίστη που αρέσει στον Θεό;». Και ο Ιησούς δείχνει τον δρόμο: απαντά ότι το έργο του Θεού είναι να δεχτούμε Αυτόν που απέστειλε ο Πατέρας, δηλαδή να δεχτούμε Αυτόν τον ίδιο, τον Ιησού. Δεν είναι η προσθήκη θρησκευτικών πρακτικών ή η τήρηση ειδικών διατάξεων· είναι να αποδεχτούμε τον Ιησού, να τον δεχτούμε στη ζωή μας, να ζήσουμε μια ιστορία αγάπης με τον Ιησού. Θα είναι αυτός που θα αποκαθάρει την πίστη μας. Μόνοι μας δεν μπορούμε να το κάνουμε. Αλλά ο Κύριος επιθυμεί μια αγαπητική σχέση μαζί μας: πριν από αυτά που λαμβάνουμε και κάνουμε, υπάρχει Αυτός να αγαπήσουμε. Υπάρχει μια σχέση μαζί του που ξεφεύγει από τη λογική του συμφέροντος και του υπολογισμού.
Αυτό ισχύει έναντι του Θεού, αλλά ισχύει και για τις ανθρώπινες και κοινωνικές μας σχέσεις: όταν αναζητούμε κυρίως την ικανοποίηση των αναγκών μας, υπάρχει ο κίνδυνος να εργαλειοποιήσουμε τους ανθρώπους και να εκμεταλλευτούμε τις καταστάσεις για τους σκοπούς μας. Πόσες φορές έχουμε ακούσει από κάποιον: «Μα αυτός χρησιμοποιεί τους ανθρώπους και μετά τους ξεχνά». Να μεταχειριζόμαστε τα άλλα πρόσωπα για ίδιον όφελος είναι πολύ άσχημο. Και μια κοινωνία που βάζει στο κέντρο τα συμφέροντα αντί τους ανθρώπους, είναι μια κοινωνία που δεν γεννά ζωή. Η πρόσκληση του Ευαγγελίου είναι η εξής: αντί να ανησυχούμε μόνο για το υλικό ψωμί που μας τρέφει, ας δεχτούμε τον Ιησού ως τον άρτο της ζωής και, ξεκινώντας από τη φιλία μας μαζί του, ας μάθουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Δωρεάν και χωρίς υπολογισμούς. Αγάπα δωρεάν και χωρίς υπολογισμούς, χωρίς να χρησιμοποιείς τους ανθρώπους, με αυτοπροσφορά, με γενναιοδωρία, με μεγαλοψυχία.
Ας παρακαλέσουμε τώρα την Αγία Παρθένο Μαρία, Εκείνη που έζησε την πιο όμορφη ιστορία αγάπης με τον Θεό, για να μας δώσει τη χάρη να ανοίξουμε τον εαυτό μας στη συνάντηση με τον Υιό της.
——————–
Μετάφραση: π.Λ
