Υπομονή, ούτε παραίτηση ούτε φωνές διαμαρτυρίας

Ο Πάπας Φραγκίσκος έκανε μια ομιλία για την «υπομονή», κατά τη διάρκεια της πρωινής θείας λειτουργίας, την οποία τέλεσε στο παρεκκλήσι του Οίκου Santa-Marta, στο Βατικανό. Μια αρετή που μας θέτει ενώπιον της παραίτησης και των φωνών διαμαρτυρίας και που αποδέχεται τα δεινά και τους περιορισμούς.

Κατά την ομιλία του, η οποία μεταδόθηκε από το VaticanNewsστα ιταλικά, ο Πάπας μίλησε εμπνεόμενος από το πρώτο ανάγνωσμα: «Θεωρήστε ως ακραία χαρά, αδελφοί μου, το να σκοντάψετε σε κάθε είδους δοκιμασίες. Το γνωρίζετε, ένας τέτοιου είδους έλεγχος της πίστης σας παράγει την αντοχή» (Ιακ. 1, 1-11)

Η αντοχή, η υπομονή, δεν είναι «παραίτηση», είπε πιο συγκεκριμένα, και ακόμη λιγότερο η «ήττα»: είναι η «αρετή» εκείνου που βρίσκεται «σε πορεία», που δεν είναι «ακίνητος» ούτε «κλειστός».

Η υπομονή, συνέχισε ο Πάπας, «είναι η στάση των γονέων που βλέπουν να γεννιέται το παιδί τους που είναι άρρωστο ή με ειδικές ανάγκες. “Μα Θεέ μου σε ευχαριστώ που ζει!”: είναι υπομονετικοί. Και φέρουν καθ’ όλη τη ζωή τους αυτό το παιδί με αγάπη, μέχρι το τέλος. Δεν είναι εύκολο να έχεις για χρόνια ολόκληρα ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, ένα άρρωστο παιδί… Αλλά η χαρά που έχουν αυτό το παιδί, τους δίνει τη δύναμη να συνεχίζουν και αυτή είναι η υπομονή και όχι η παραίτηση».

Αποδεχτείτε τα βάσανα και τους περιορισμούς

Για τον Πάπα Φραγκίσκο, «η χριστιανική υπομονή δεν ακολουθεί το μονοπάτι της ήττας» αλλά της υπευθυνότητας. Εκείνος που είναι υπομονετικός «φέρει» τα βάσανα και το κάνει «με χαρά»: «Υπομονή σημαίνει «φέρω στους ώμους μου» και δεν εμπιστεύομαι το πρόβλημα, τη δυσκολία σε κάποιον άλλο: «Το φέρω στους ώμους μου, είναι δική μου η δυσκολία αυτή, είναι δικό μου το πρόβλημα αυτό. Αυτό με κάνει να υποφέρω; Ε, φυσικά! Αλλά το φέρω στους ώμους μου».

 «Η υπομονή, είναι επίσης η σοφία της γνώσης του διαλόγου με όρια», είπε ο Πάπας κατά τη διάρκεια της ομιλίας του: υπάρχουν τόσα όρια στη ζωή, αλλά ο ανυπόμονος δεν τα βλέπει, τα αγνοεί επειδή δεν ξέρει πώς να κάνει διάλογο με όρια. Έχει ένα είδος φαντασίωσης παντοδυναμίας ή τεμπελιάς…»

Σταμάτα να φωνάζεις, έχε υπομονή

Ο Πάπας κατέληξε υπενθυμίζοντας τους διωκόμενους χριστιανούς που ακολουθούν τον Ιησού ο οποίος «είναι υπομονετικός» και ο οποίος προσφέρθηκε «αποφασιστικά» στο Πάθος: «Εδώ σκέφτομαι τους διωκόμενους αδελφούς μας στη Μέση Ανατολή, τους κυνηγημένους επειδή είναι χριστιανοί… και που συνεχίζουν να είναι χριστιανοί: έχουν υπομονή όπως ο Κύριος είχε υπομονή».

Κάλεσε «να προσευχηθούμε για τον λαό μας: “Κύριε, δώσε στο λαό σου την υπομονή ώστε να φέρει τις δοκιμασίες του». Και επίσης να προσευχηθούμε για εμάς. Είμαστε τόσο συχνά ανυπόμονοι: όταν κάτι δεν πάει καλά, φωνάζουμε… «Αλλά, σταμάτα λίγο, σκέψου την υπομονή του Θεού Πατέρα, έχε υπομονή όπως ο Ιησούς». Η υπομονή είναι μια όμορφη αρετή, ας τη ζητήσουμε από τον Κύριο».

Μετάφραση: ρφ