Με τη συμμετοχή πολύ κόσμου, η Εκκλησία Σύρου εόρτασε τα πενήντα χρόνια ιεροσύνης του π. Ιωσήφ Παλαιολόγου εφημερίου του Πάγου και Γαλησσά.
Ο Ναός της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στον Πάγο αποδείχτηκε μικρός για να χωρέσει όσους και όσες έφτασαν από τα χωριά και την πόλη για να ευχαριστήσουν ο Θεό για όσα καλά πρόσφερε στην Εκκλησία της Σύρου μέσω του π. Ιωσήφ Παλαιολόγου, ο οποίος υπηρέτησε ως εφημέριος: στο Κίνι, στο Φοίνικα, στον Πάγο, στο Γαλησσά και σήμερα και στα δτυο τελευαταλια χωριά μαζί.
Τελέστηκε πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία προίστατο ο Επίσκοπος Σύρου, Σεβασμιότατος π. Πέτρος και συλλειτούργησαν μαζί του ο Σεβασμιότατος π . Φραγκίσκος Παπαμανώλης, Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος, ο Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου π. Νικόλαος Πρίντεζης, ο εφημεριακός Κλήρος της Σύρου και οι τρεις Ιερομόναχοι Καπουκίνοι που εργάζονται στο νησί.
Χορωδία αποτελούμενη από έφηβους κι νέους συνόδεψε τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργία και βοήθησα όλο το εκκλησίασμα να προσευχηθεί και να δοξολογήσει τον Κύριο για τα μεγαλεία που επιτελεί και σήμερα στην Εκκλησία του.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου, που αναφερόταν στο περιστατικό με τους δύο μαθητές της Εμμαούς και είχε επιλεγεί από τον ομιλητή της ημέρας, ο Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος μίλησε στην Εκκλησία και είπε:
Σεβασμιότατοι Αδελφοί και συλλειτουργοί,
Σεβαστοί Πατέρες και συλλειτουργοί,
Σεβαστοί Αδελφοί και Αδελφές,
Αγαπητέ εκπρόσωπε της Ορθοδόξου Εκκλησίας,
Ευλογημένε λαέ του Θεού,
Πολλοί από σας γνωρίζετε το πνευματικό σύνθημα της αρχιερατικής μου ζωής είναι η φράση « ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ». Αυτή η φράση ανήκει στους δύο μαθητές του Χριστού που το απόγευμα της Κυριακής της Αναστάσεως, αποθαρρυμένοι, απογοητευμένοι, σκυθρωποί και με βαριά καρδιά έφυγαν από την πόλη της Ιερουσαλήμ και πήραν το δρόμο της επιστροφής για το χωριό τους Εμμαούς. (Λουκ. 24,13- 31)
Όμως εκεί στο δρόμο είχαν μια απρόσμενη συνάντηση. Ο Αναστημένος Ιησούς τους συναντά και χωρίς εκείνοι να τον αναγνωρίσουν, τους ρωτά: «Για ποιο ζήτημα μιλάτε και είστε τόσο σκυθρωποί;» Και όταν άκουσε τον λόγο της απογοήτευσής τους άρχισε να τους ερμηνεύει τις Γραφές και να τους καίει τις καρδιές. Φθάνοντας κοντά στο χωριό Εμμαούς Εκείνος προσποιήθηκε ότι πάει πιο μακριά. Τότε οι δύο μαθητές τον προσκαλούν να μείνει μαζί τους, λέγοντάς του: « Μείνε μαζί μας Κύριε διότι βραδιάζει»
Αγαπητέ π. Ιωσήφ,
Δε νομίζεις πως αυτοί οι δυο μαθητές θα μπορούσε να είμαστε οι δυο μας; Εσύ και εγώ;
Για πενήντα χρόνια περπατάμε μαζί. Ζούμε ως μαθητές του Ιησού με συγκεκριμένη έστω και διαφορετική αποστολή, που εκτελούμε άλλες φορές με ενθουσιασμό και άλλες πάλι αδύναμοι με σκυθρωπά τα πρόσωπά μας, κουρασμένοι και ίσως απογοητευμένοι που τα μάτια μας κρατούνται κλειστά για να μην αναγνωρίσουμε τον Αναστημένο Χριστό που μας συνοδεύει!
Πολλές φορές και εμείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής στη δικιά μας ατομική Εμμαούς. Μα ήταν τότε που ο Κύριος έκανε την εμφάνισή του δίπλα μας, που όμως στην αρχή δεν τον αναγνωρίσαμε. Πήρε την μορφή του πονεμένου, του αρρώστου, του φτωχού, του πληγωμένου, του φυλακισμένου, του ξεριζωμένου, τους εγκαταλειμμένου, του εσταυρωμένου, αλλά και σπάνια του αναστημένου.
Ήταν τότε που μας πλησίαζε με αυτά τα πρόσωπα και σιγά σιγά άρχισε να μας ερμηνεύει τις στο τέλος αποκάλυπτε το αληθινό του πρόσωπο, του Αναστημένου, του Καλού ποιμένα, του στοργικού φίλου, του φιλεύσπλαχνου Πατέρα. Ήταν και είναι μαζί μας και μαζί του τελούμε τη δοξολογία και προπάντων την Ευχαριστία για όσες φορές χρειάστηκε τη δική μας σταγόνα του νερού που μαζί με το κρασί γίνονται αίμα του για τη σωτηρία τη δική μας και των άλλων. Είναι το αίμα του «το υπέρ ημών και πολλών εγχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».
Σαν τους δυο μαθητές της Εμμαούς θέλω να αισθάνομαι μαζί σου αγαπητέ π. Ιωσήφ. Εκείνη η πορεία τους από την Ιερουσαλήμ στην Εμμαούς είναι κάτι που μοιάζει και με τη δική μας πορεία που άρχισε το Δεκέμβρη του 1965 έως σήμερα. Μια πορεία που ήταν ταυτόχρονα συνοδοιπορία με το Χριστό. Εκείνος μας επέπληττε, όταν δεν έβλεπε σκυθρωπούς και χωρίς χαρά του ευαγγελίου ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας Εκείνος μας στήριζε όταν οι αδυναμίες μας δεν μας επέτρεπαν να είμαστε δυνατοί και αποτελεσματικοί στο αποστολικό μας έργο. Εκείνος μας ερμήνευε τις Γραφές όταν από μόνοι μας δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η πορεία της σωτηρίας για κάθε άνθρωπο δεν είναι δρόμος ανθόσπαρτος ή αν θέλεις είναι ανθόσπαρτος αλλά με συγκεκριμένα λουλούδια, τα τριαντάφυλλα που έχουν ωραίο χρώμα, ωραίο άρωμα αλλά και αγκάθια.
Ο Κύριος δεν μας κάλεσε τη ιεροσύνη διότι θαύμασε τις αρετές μας ή τα χαρίσματά μας, αλλά επειδή χρειάστηκε τη δική μας καρδιά, τα δικά μας χέρια, τα δικά μας πόδια, για να αγαπά, να ελεεί και να συγχωρεί. Να δίνει απλόχερα στους φτωχούς και αναγκεμένους αδελφούς, να μεταφέρει το μήνυμα του ευαγγελίου εκεί που άνθρωπος το περιμένει.
Του προσφέραμε τα λίγα ψωμιά, και τα λίγα ψάρια που συμβολίζουν τα λίγα ή τα ελάχιστα χαρίσματά μας. Εκείνος όμως τα πολλαπλασίασε και τα μοίρασε και τα μοιράζει στο λαό που μας ανάθεσε, ώστε να του μειώσει την πνευματική πείνα με το Θείο Λόγο του.
Ο Απόστολος Παύλος μας υπενθύμισε σήμερα ότι στον καθένα μας έχει δοθεί κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα, σύμφωνα με το μέτρο που δωρίζει ο Χριστό……σε άλλους έδωσε το χάρισμα του αποστόλου, σε άλλους του προφήτη, σε άλλους του ευαγγελιστή και σ’ άλλους του ποιμένα και διδασκάλου, για να καταρτίζουν τους πιστούς για το έργο της διακονίας, ώστε να οικοδομείται το σώμα του Χριστού. (Εφ. 4,7-11).
Εσύ πενήντα χρόνια πότε στο Κίνι, πότε στο Φοίνικα, πότε στον Πάγο, πότε στο Γαλησσά και τώρα και στα δυο αυτά χωριά μαζί συνεχίζεις να κηρύττεις με τη ζωή σου και το λόγο σου που είναι λόγος του Κυρίου. Είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο Κύριος για να μειώσει την πείνα όσων πνευματικά πεινούν. Να δώσει τη χάρη, την άφεση και την ευσπλαχνία του σε όσους τα ζητούν.
Θέλω να χαρείς πολύ που ο Κύριος θέλησε αυτή η πεντηκοστή επέτειος της ιερατικής σου χειροτονίας να εορταστεί μέσα στο έτος της ευσπλαχνίας. Είναι μια γιορτή για σένα αλλά και για μένα που γίνεται σε μια τη στιγμή που για τους δυο μας άρχισε να βραδιάζει. Αλλά μη ξεχνάς πως ο Κύριος δεν μας διάλεξε γ' αυτή τη ζωή, αλλά από αυτή τη ζωή για να ετοιμάσουμε μαζί του για μας και για τους άλλους την άλλη, αυτήν που προγευόμαστε κάθε φορά που τελούμε τα Μυστήρια της Εκκλησίας Του.
Σου εύχομαι να συνεχίσεις με τον ίδιο αυθόρμητο και ειλικρινή χαρακτήρα σου, με τα δικά σου χαρίσματα, με όλες τις δυνάμεις σου και με όλη τη ζωή σου να τιμάς την ιερατική διακονία. Ας αφήσουμε τους άλλους να θερίσουν το λίγο ή το ελάχιστο που εμείς σπείραμε και ο Κύριος, ας μας ελεεί και ας μας ευσπλαχνίζεται για τις όποιες ελλείψεις μας, ιδιαίτερα κατά το ιωβηλαίο αυτό έτος της ευσπλαχνίας.
Με τις ικεσίες της Παναγίας Μητέρας μας, ας δοξάζουμε τον Ένα και Τριαδικό Θεό: Τον φιλεύσπλαχνο Θεό Πατέρα, την ενσαρκωμένη ευσπλαχνία που είναι ο Θεός Υιός και το Θεό Άγιο Πνεύμα που μας βοηθά να νιώσουμε στη ζωή μας την παρουσία του Ενός και Τριαδικού Θεού προς τον οποίο μπορούμε να επαναλάβουμε μαζί με τους δύο μαθητές της Εμμαούς: «ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ». Αμήν.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Γενικός Βικάριος π. Αντώνιος Βουτσίνος συνεχάρη, εκ μέρους του Ιερού Κλήρου Σύρου, τον εορτάζοντα και του ευχήθηκε καλή συνέχεια στο ιερατικό του έργο για πολλά ακόμη χρόνια διακονώντας με τον ίδιο ζήλο και αγάπη της Εκκλησία.
Εκ μέρους της ενορίας του Πάγου τρία μέλη του ενοριακού συμβουλίου ευχαρίστησαν τον π. Ιωσήφ Παλαιολόγο για τα 34 χρόνια που υπηρέτησε ως εφημέριος το χωριό τους και του πρόσφεραν αναμνηστική πλακέτακαι μια ανθοδέσμη για την ιστορική αυτή επέτειο και τον εορτασμό του χρυσού ιωβηλαίου της ιεροσύνης του.
[module-539]
