Χωρίς Θεό καμία επανάσταση δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον άνθρωπο
Στο Μήνυμα προς τη Συνάντηση του Rimini 2018, της Οργάνωσης ComunioneeLiberazione(Κοινωνία και Απελευθέρωση) που άρχισε χθες 19 Αυγούστου, ο Πάπας Φραγκίσκος εξηγεί ότι η πίστη εκφράζει πάντοτε την επιθυμία να κινεί την ιστορία. « Ο χριστιανός δεν μπορεί να μην ονειρεύεται ένα καλύτερο κόσμο."
“Οι δυνάμεις που κινούν την ιστορία είναι οι ίδιες που καθιστούν τον άνθρωπο ευτυχισμένο”. Με αυτά τα λόγια που είναι ο τίτλος της Συνάντησης 2018 της Κοινωνίας και Απελευθέρωσης , ο π. Giussani προκαλούσε ένα νέο να επιβεβαιώσει ποιες είναι οι δυνάμεις που αλλάζουν την ιστορία, θέτοντας πιο ψιλά τον οριζόντιο δοκό, με τον οποίο μπορεί να μετρήσει την επαναστατική προσπάθειά που έγινε το 1968.
Η ρήξη με το παρελθόν κατάντησε η κατηγορηματική προστακτική μιας γενεάς που επανατοποθετούσε τις ελπίδες της σε μία επανάσταση των δομών, ικανή να εξασφαλίσει μεγαλύτερη αυθεντικότητα στη ζωή. Τόσοι πιστοί – γράφει ο Καρδινάλιος Pietro Parolin Γραμματέας της Αγίας Έδρας στο μήνυμα του Πάπα προς τους διοργανωτές και τους συμμετέχοντες στη Συνάντηση, μέσω του Επισκόπου του Rimini, Σεβασμιοτάτου Lambiasi – “εγκατέλειψαν τη γοητεία μιας τέτοιας προοπτικής και κατέστησαν την πίστη μία ηθική, που λαμβάνοντας ως δεδομένη τη Χάρη, στηρίζει τις προσπάθειες της πρακτικής υλοποίησης ενός καλύτερου κόσμου. ”.
Αυξάνει ο φόβος για το μέλλον
Τι έμεινε από αυτή την επιθυμία να αλλάξουν τα πάντα; Δυστυχώς επιστρέφουμε στην ανέγερση των τειχών, αντί να χτίζουμε γέφυρες. Τείνουμε να είμαστε κλειστοί, και όχι ανοιχτοί προς τους άλλους. Αυξάνεται περισσότερο η αδιαφορία , παρά η επιθυμία να αναληφθεί πρωτοβουλία για αλλαγή. Μια αίσθηση φόβου επικρατεί αντί για μια εμπιστοσύνη για το μέλλον. Και αναρωτιόμαστε: αν σε αυτό το μισό αιώνα ο κόσμος έχει γίνει πιο κατοικήσιμος. Το ερώτημα αυτό αφορά και εμάς τους χριστιανούς, που έχουμε περάσει από την εποχή του '68 και τώρα καλούμαστε να προβληματιστούμε μαζί με πολλούς άλλους πρωταγωνιστές και να αναρωτηθούμε: τι μάθαμε; Τι μπορούμε να κάνουμε θησαυρό;
Ο πειρασμός του ανθρώπου να θεωρεί αυτάρκη τον εαυτό του
Από πάντα ο πειρασμός του ανθρώπου ήταν να πιστεύει ότι η ευφυΐα και οι ικανότητές του είναι οι αρχές που κυβερνούν τον κόσμο. μια αξίωση που πραγματοποιείται με δύο τρόπους: «Η μία είναι η γοητεία του Γνωστικισμού, όπου το θέμα παραμένει κλειστό στην εμφάνιση της δικής του λογικής ή των συναισθημάτων του. Ο άλλος είναι ο νεο-πελαγιανισμός εκείνων που τελικά βασίζονται αποκλειστικά στη δική τους δύναμη ». Αλλά τότε, ο χριστιανός που θέλει να αποφύγει αυτούς τους δύο πειρασμούς αναγκάζεται να εγκαταλείψει την επιθυμία του για αλλαγή;
Ένας χριστιανός δεν απαρνείται ένα καλύτερο κόσμο
Όχι, δεν πρόκειται να αποχωρήσει κανείς από τον κόσμο για να μην κάνει λάθη και να κρατήσει την πίστη ανόθευτη, διότι «μια αυθεντική πίστη προϋποθέτει πάντα μια βαθιά επιθυμία να αλλάξουμε τον κόσμο» για να μετακινήσουμε την ιστορία, όπως λέει και ο τίτλος της. Αυτό είναι δυνατόν; Ο χριστιανός δεν μπορεί να εγκαταλείψει το όνειρο του ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος. Είναι λογικό να ονειρεύεται, διότι στη ρίζα αυτού του δικαίου υπάρχει η βαθιά πεποίθηση ότι ο Χριστός είναι η αρχή του νέου κόσμου. Αυτό ο Πάπας Φραγκίσκος το συνοψίζει με τα εξής λόγια: «Η Ανάσταση δεν είναι ένα γεγονός που αφορά μόνο το παρελθόν, διότι περιέχει μια δύναμη ζωής που συνεχώς διεισδύει στον κόσμο. Όπου φαίνεται ότι όλα είναι νεκρά, αρχίζουν να ανθίζουν τα λουλούδια της ανάστασης. Είναι μια δύναμη μοναδική".
Καμία επανάσταση ικανοποιεί την καρδιά του ανθρώπου
"Καμία προσπάθεια, καμία επανάσταση μπορεί να ικανοποιήσει την ανθρώπινη καρδιά. Μόνο ο Θεός, που μας έπλασε δίνοντάς μας μία συνεχή επιθυμία, μπορεί να τον γεμίσει με την άπειρη παρουσία του. Γι’ αυτόν τον λόγο έγινε και ο ίδιος άνθρωπος: έτσι ώστε οι άνθρωποι να συναντήσουν Εκείνον που σώζει και εκπληρώνει την επιθυμία για ευτυχισμένες μέρες», όπως αναφέρει ένα απόσπασμα του εγγράφου Aparecida του Ιουνίου 2007, που είναι καρπός του Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.
+Ν
