ΤΡΙΑΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Γ
Ο Ναός της Ιερουσαλήμ εθεωρείτο ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Να όμως που σε μερικούς που τον θαύμαζαν, ο Ιησούς τους λέει πως αυτός θα καταστραφεί. Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για την ομορφιά των μαρμάρων και την μεγάλη αξία των στολιδιών, αλλά επιθυμεί ένα λαό από τη ζωή του οποίου θα φαίνεται ότι ο Θεός κατοικεί ανάμεσά του. Ο προφήτης Μιχαίας είχε προφητέψει: " Ακούστε λοιπόν άρχοντες του οίκου του Ιακώβ, ή κριτές του οίκου του Ισραήλ, που υποτιμάτε τη δικαιοσύνη και καταπατείτε κάθε δίκαιο, που οικοδομείτε την Σιών με το αίμα και την Ιερουσαλήμ με ανομία! Από δικό σας φταίξιμο η Σιών θα ισοπεδωθεί σαν ένα χωράφι, και η Ιερουσαλήμ θα γίνει ένα σύνολο από συντρίμμια και ο λόφος του ναού ένα ύψωμα γεμάτο αγριόχορτα" (3, 9-12).
Ο Ιησούς ρωτήθηκε για το τέλος του κόσμου. Η καταστροφή όμως της Ιερουσαλήμ δεν είναι ένα σημάδι για το τέλος του κόσμου. Αυτή η καταστροφή του ναού ήδη είχε συμβεί τη στιγμή που ο ευαγγελιστής Λουκάς έγραφε το ευαγγέλιο.
Η πρώτη σκέψη του ευαγγελιστή είναι να δείξει ότι δεν πορευόμαστε προς «το τέλος» αλλά προς «την τελειότητα». Το τέλος ενός παλαιού κόσμου και ταυτόχρονα την αρχή ενός νέου. Ο Χριστός δεν απαντά στην περιέργειά μας για το μέλλον, αλλά θέλει να μας απαλλάξει από το άγχος και το φόβο για το τέλος του κόσμου.
Για τους ακροατές του Ιησού η καταστροφή του ναού σημαίνει το τέλος του κόσμου και την επιστροφή του Υιού του ανθρώπου ( Ματθ. 24, 3). Στην πραγματικότητα σημαίνει το τέλος ενός παλαιού κόσμου και την αρχή ενός νέου.
Για όποιον πιστεύει στο Χριστό, δηλαδή για όλους εμάς, δεν πρέπει να ακούει τις φωνές εκείνων που προσπαθούν να τον παραπλανήσουν και να στρέψουν την προσοχή μας στο πότε θα γίνει το τέλος του κόσμου. Γιατί αυτό δεν είναι το ουσιαστικό. Η προσοχή μας πρέπει να στρέφεται στο πώς να ετοιμαστούμε γι’ αυτή τη συνάντηση οπότε και αν γίνει. Ο Απόστολος Παύλος αναγκάστηκε να γράψει τους Θεσσαλονικείς τα εξής: "Αδελφοί σχετικά με την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με τη σύναξή μας κοντά του, σας παρακαλούμε « Μην αφήνετε να σας παρασύρουν τόσο γρήγορα το μυαλό ούτε να σας αναστατώνουν όσοι ισχυρίζονται ότι τάχα φθάνει όπου νάνε η ημέρα του Κυρίου. Μην τους πιστεύετε! (2Ts2, 1-3).
Θα έλθουν πολλοί και θα καταχραστούν το όνομα του Χριστού και το κήρυγμα για τη δεύτερη παρουσία του στον κόσμο λέγοντας: εγώ είμαι» Ο Χριστός μας προειδοποιεί γι’ αυτούς τους «ψευδοσωτήρες». Ένας μόνο είναι ο Σωτήρας και ο Κύριος. Αυτός που έγινε από πρώτος τελευταίος και υπηρέτης όλων.
Η έλλειψη ταπεινοσύνης είναι η πρώτη απόδειξη του ψεύδους. Όλοι οι ψευδοσωτήρες κινούνται από εγωισμό και συμφέρον προσωπικό. Χρησιμοποιούν τον ίδιο το Θεό και τα δώρα του για να πείσουν πριν από όλα τον ίδιο τον εαυτό τους. Ο Ιησούς μας προειδοποιεί για όλα αυτά και μας λέει: "Μην αφήστε τον εαυτό σας να παρασυρθεί» Μην τους ακολουθήσετε" (στίχος. 8).
Πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ , οι χριστιανοί καταδιώχθηκαν από τους Εβραίους και τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όπως μας τα διηγείται ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Καταδιώχτηκαν εξ αιτίας της πίστης στο Χριστό. "εξ αιτίας του ονόματός μου" (στ. 12). Όποιος ακολουθεί το Χριστό κινδυνεύει να θεωρηθεί ως κακοποιός, όπως ο ίδιος ο Χριστός και να διωχθεί όπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα σε πολλά σημεία της γης.
Όμως ο ευαγγελιστής μας προσκαλεί να δούμε και τα θετικά αποτελέσματα αυτών των διωγμών. Οι διωγμοί μας προσφέρουν ευκαιρίες για να αποδείξουμε την πίστη μας στο Χριστό με λόγια και με έργα. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως το Ευαγγέλιο του Χριστού κηρύχτηκε πολύ δυνατά μέσα από τα βάσανα των μαρτύρων. Το παράδειγμά τους είναι το πιο δυνατό κήρυγμα που μπορεί να προσφέρει η Εκκλησία.
Η πιστότητα στο Χριστό θέτει τους μαθητές του απέναντι σε όσους δεν δέχονται τη χριστιανική πίστη. Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει: «αν ο κόσμος σας μισεί, να ξέρετε πως πριν από σας μίσησε εμένα».
Η υπομονή είναι το χαρακτηριστικό του Ιησού που φορτώθηκε όλες τις ανομίες μας. Ο μαθητής του Χριστού αν θέλει να σώσει τη ζωή, οφείλει να τη χάσει, γιατί χάνοντας τη ζωή του, την σώζει. (Λουκ. 9, 24). Στις δυσκολίες, στα βάσανα, σε κάθε λογής προβλήματα, στο μαρτύριο ιδιαίτερα, ο χριστιανός ταυτίζεται με τον πάσχοντα Χριστό, αν μαζί του πεθάνει είναι βέβαιο πως και μαζί του θα αναστηθεί. Όταν έλθει, οπότε και αν έλθει.
+Ν
