ΤΡΙΑΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Γ

Μετά την εορτή των αγίων Πάντων και της μνήμης όλων των νεκρών, τα λειτουργικά κείμενα της Θεία Λειτουργίας αυτής της Κυριακής αναφέρονται και πάλι στην μετά θάνατο ζωής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ερώτηση για την μετά θάνατο ζωή  είναι μία από τις ερωτήσεις που συχνά θέτουν οι άνθρωποι στον εαυτό τους και στους άλλους.

Οι Σαδδουκαίοι, που ήταν ένα θρησκευτικό κίνημα διανοουμένων στην εποχή του Χριστού δεν πίστευε  στην ανάσταση των νεκρών. Μια τέτοια διδασκαλία για την ανάσταση των νεκρών εμφανίστηκε στην Αγία Γραφή πολύ αργά και συγκεκριμένα στο Βιβλίο των Μακκαβαίων, που λίγο πριν ακούσαμε. Το επεισόδιο του Ευαγγελίου αναφέρεται σε ένα διάλογο μεταξύ των  Σαδδουκαίων και του  Ιησού. Οι Σαδδουκαίοι προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τόσο τον Ιησού όσο και την πίστη στην ανάσταση των νεκρών και χρησιμοποιούν ένα παράδειγμα το οποίο συνοδεύουν με γελοίες ερωτήσεις.

Εμείς σήμερα δεν κάνουμε τέτοιου είδους ερωτήσεις, είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Στην καλύτερη περίπτωση  υποδεικνύουμε τη σιωπή  για κάτι που δεν βλέπουμε  και δεν γνωρίζουμε. Ένας μεγάλος  φιλόσοφος  έλεγε: «γι’ αυτό που δεν ξέρει κανείς είναι καλύτερο να σιωπά"; Με άλλα λόγια: για την μετά θάνατο ζωή, για το πώς είναι  και πως δεν είναι  καλύτερα για τους ανθρώπους  να  μιλούν όσο το δυνατό λιγότερο. Εφόσον μάλιστα κανένας δεν έχει προσωπική εμπειρία.

Εμείς οι Χριστιανοί όταν μιλούμε για την μετά θάνατο ζωή  δεν βασιζόμαστε στην προσωπική μας εμπειρία, αλλά στο λόγο του Θεού. Αυτός ο Λόγος «oο οποίος ήταν στην αρχή κοντά στο Θεό» (Ιωάννης  1,1) και ήλθε στη γη και κατοίκησε ανάμεσά μας. Είναι Εκείνος που έβγαλε από τα μάτια του νου και της καρδιάς μας  το πέπλο  που καλύπτει το άγνωστο της αιωνιότητας. Μόνο χάρη στο λόγο του Κυρίου μπορούμε τώρα, έστω και αμυδρά να δούμε τι κρύβεται πίσω από το μυστήριο της αιώνιας ζωής. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: "Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη, με τρόπο όχι σαφή, αλλά τότε θα τον δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο" (Α΄ Κορινθίους. 13,12).

Όσον αφορά την ανάσταση των νεκρών ο λόγος του Κυρίου είναι σαφής και για την Εκκλησία είναι μία δογματική αλήθεια της πίστεως. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι το πώς είναι η μετά θάνατο αιώνια ζωή. Ένα παράδειγμα από τη ζωή του ανθρώπου μπορεί κάπως να φωτίσει το μυστήριο αυτής της πραγματικότητας. Ας δούμε τι συμβαίνει με τη ζωή ενός μωρού που ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Ζει στην κοιλία της μητέρας του, ευτυχισμένο και τίποτε δεν μπορεί να καταλάβει ή και να φανταστεί για τη ζωή που το περιμένει όταν θα δει το φως του κόσμου. Η ζωή του πριν και μετά τη γέννησή του είναι κάτι το ολότελα διαφορετικό. Το ίδιο κι’ εμείς ζούμε σ’ αυτή τη ζωή τίποτε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ή να φανταστούμε για την  μετά θάνατο ζωή. Σήμερα ο λόγος του Θεού μας είπε πως η αιώνια ζωή δεν είναι η επέκταση αυτής της ζωής  με όλα τα προβλήματά της και τις συνήθειές της και τους νόμους της, διότι "οι υιοί αυτού του κόσμου νυμφεύονται  και παντρεύονται, αλλά όσοι είναι άξιοι για την αιώνια ζωή  ούτε νυμφεύονται ούτε παντρεύονται, ούτε και μπορούν να πεθάνουν διότι είναι όμοιοι με τους αγγέλους και όντας παιδιά της αναστάσεως από τους νεκρούς, είναι παιδιά του Θεού".  

Τα χαρακτηριστικά της ζωής των αναστημένων είναι διαφορετικά από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτού του κόσμου διότι με την ανάσταση η ζωή είναι αιώνια,   δεν έχει τέλος και επομένως δεν χρειάζεται ο γάμος για να συνεχιστεί η ζωή όπως συμβαίνει πάνω στη γη. Είναι μια ζωή κοινωνίας με το Θεό  και μεταξύ μας. Όταν κανείς ζει σύμφωνα με το Ευαγγέλιο τότε αρχίζει ήδη να ζει τον Παράδεισό του. Αντιθέτως με  την έλλειψη ή χειρότερα με την άρνηση του Ευαγγελίου, αρχίζει η κόλαση για μας και για τους άλλους. Η αιώνια ζωή λοιπόν αρχίζει  από αυτή τη ζωή όπως και η κόλαση.

Σήμερα ο λόγος του Κυρίου μας βοήθησε να συνεχίσουμε ή να αρχίσουμε να ζούμε τον Παράδεισό μας.

+Ν