«Τολμηροί, ελεύθεροι και στην υπηρεσία του πλησίον για να ευαγγελίζεστε»
Τελειώνει η πρώτη ημέρα της επίσκεψης στη Λούρδη του Γραμματέα του Κράτους του Βατικανού, Καρδινάλιου Pietro Parolin, με την ευκαιρία της Πανήγυρης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και των Ιεροτελεστιών του Εθνικού Προσκυνήματος 2020 των πατέρων Αυγουστινιανών της Κοίμησης της Θεοτόκου στην 175η επέτειο της ίδρυσής του. Ο Καρδινάλιος τους απευθύνθηκε με μια ομιλία, κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης το βράδυ, κοιτάζοντας πρώτα απ ‘όλα την ιστορία του μοναχικού τάγματος και το «καλό» που έχει επιτύχει για την ανάπτυξη της πνευματικότητας στον άνθρωπο και στη συνέχεια στις ανάγκες που, το ιδιαίτερο χάρισμα, θέτει στο παρόν.
Να δημιουργείτε “σκηνές” στον σημερινό κόσμο
Το δικό σας μοναχικό τάγμα – παρατηρεί ο Καρδινάλιος – είναι το «πολύπλευρο» πρόσωπο που αντικατοπτρίζει αυτό του ο ιδρυτή σας, Emmanuel D’Alzon, και όλοι οι πρωταγωνιστές της «υπηρεσίας προς τον Χριστό, το Ευαγγέλιο, την Εκκλησία και την ανθρωπότητα» αυτών των ετών. Ένα πρόσωπο που «δεν έχει εξαντλήσει τον σκοπό του και την εκφραστικότητα του».
Μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, ο Καρδινάλιος βλέπει έναν σύνδεσμο, ένα «κόκκινο νήμα» στο τέλος της χριστιανικής κοινωνίας που έχει χαρακτηρίσει την ιστορία με διάφορους τρόπους από τον τέταρτο αιώνα και μετά.
Σήμερα, όπως και στην εποχή του Emmanuel D’Alzon και ακολουθώντας την επιλογή που έκανε κάτω από την καθοδήγηση της διάκρισης, σε έναν Χριστιανισμό που αλλάζει και αγκαλιάζει έναν «ανθρωπολογικό μετασχηματισμό με αβέβαια αποτελέσματα», είναι απαραίτητο – λέει – να μην σταματήσει στο παρελθόν αλλά να βάλει τον εαυτό του σε κίνηση «έτσι ώστε το τέλος να γίνει μια νέα αρχή», «ένα νέο στάδιο στη συνεχή πορεία μέσα στην οποία η χαρά του Ευαγγελίου χτίζει μια σκηνή στη μέση των σκαμπανεβασμάτων της ανθρωπότητας».
Σήμερα, εξηγεί ο Καρδινάλιος Parolin, χάρη στις επιλογές του ιδρυτή σας, «το τάγμα σας βρίσκεται στην καρδιά της Εκκλησίας», 175 χρόνια αργότερα, και όχι ως ΜΚΟ ή ως «ομάδα επαγγελματιών», αλλά ως «οικογένεια αδελφών», «μια αληθινή κοινότητα πίστης».
Η καρδιά όλης της ιστορίας σας βρίσκεται στον Κανόνα της Ζωής που καθοδηγεί το τάγμα: μαρτυρεί με την καθημερινή ζωή την παρουσία της Βασιλείας του Ιησού Χριστού και στο όνομα της παρουσίας Του στη γη, ξεπερνά τις διαφορές και τις διαιρέσεις για να υπάρξει ξανά «αποδοχή και αμοιβαία συγχώρεση».
Μια ιστορία καρδιών
«Η ιστορία της Εκκλησίας και η ιστορία της μοναχικής οικογένειάς σας είναι μια ιστορία καρδιών», είναι τα λόγια του Γραμματέα του Κράτους του Βατικανού: δηλαδή, «ανθρώπινα όντα με συγκεκριμένες πράξεις που γίνονται ικανά να οικοδομήσουν τη συνοδικότητα», «να δεσμευτούν μαζί με άλλους και για τους άλλους» στο μοντέλο της αγάπης του Χριστού για μας. Αυτή η ευαγγελική δύναμη επιτρέπει να ζει χωρίς την αγωνία του «προσωρινού» που σηματοδοτεί αυτήν την αλλαγή της εποχής, παραμένοντας σταθερή.
Οι «καινούργιοι τρόποι» ευαγγελισμού
Από μια προσεκτική ανάλυση των σημερινών συνθηκών ευαγγελισμού, ο Καρδινάλιος επισημαίνει ότι οι τρόποι σκέψης και στάσεων πρέπει να αλλάξουν, δεδομένου ότι «δεν είμαστε πλέον οι μόνοι που παράγουμε τον πολιτισμό, ούτε οι πρώτοί ούτε οι πιο ακουστοί». Ο Καρδινάλιος μιλά για μια νέα «ποιμαντική νοοτροπία», η οποία δεν σημαίνει την μετάβαση σε μια «σχετικιστική ποιμαντική προσέγγιση», μιλάει για εξυπηρέτηση προς τον πλησίον και με ενδιαφέρον μόνο προς τον Χριστό. Και ως εκ τούτου, παραθέτοντας τα λόγια του Πάπα στη συνάντηση του Μαΐου 2019 με τους συμμετέχοντες στο Συνέδριο των Επισκόπων της Ρώμης, έλεγε: «Είθε ο Κύριος να γεμίσει τις καρδιές μας με την τόλμη και την ελευθερία εκείνων που δεν δεσμεύονται από συμφέροντα και θέλουν βάζοντας τον εαυτό τους με συναίσθηση και συμπάθεια στη μέση της ζωής των άλλων».
Στον σημερινό κόσμο, οι κλήσεις μειώνονται, ο ευαγγελισμός ξεκινά από τις πόλεις μας, μέρη κοντά και όχι πολύ μακριά και η παρουσία του Θεού συχνά περιθωριοποιείται. Όλα αυτά, καταλήγει ο Καρδινάλιος, μας καλούν να κάνουμε τους εαυτούς μας ταπεινούς και «τελευταίους» στους σύνθετους τομείς του οικουμενικού και διαθρησκευτικού διαλόγου, και μας κάνει αλληλέγγυους με τους φτωχούς και τους αποκλεισμένους αυτού του κόσμου και με το ίδιο «κοινό σπίτι» που είναι ο δικό μας πλανήτης, τραυματισμένος από την απληστία των οικονομικών συστημάτων και εγκληματικών οργανώσεων.
Μετάφραση: π. Ιωαν. Σκλ.
