ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ
Στις επίσημες Λειτουργίες καθώς και σε άλλες τελετές, όπως στον Εσπερινό και την Ακολουθία των Αίνων, χρησιμοποιούμε θυμίαμα. Θα λέγαμε πως είναι απαραίτητο σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, καθώς και σε άλλες, όπως στις κηδείες και στα μνημόσυνα, στις ευλογίες των τάφων (2 Νοεμβρίου). Τι είναι το θυμίαμα, σε τι χρησιμεύει και τι συμβολίζει. Πρόκειται για μια πολύ παλιά ιστορία που για να την κατανοήσουμε φτάνει να φέρουμε στον νου μας πως οι Ρωμαίοι αξιωματούχοι κατά τους διωγμούς ζητούσαν από τους χριστιανούς το εξής απλό: να ρίξουν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα λίγο λιβάνι, μπροστά στο άγαλμα ενός θεού ή του αυτοκράτορα. Και οι περισσότεροι χριστιανοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες μάρτυρες αρνιόνταν να κάμουν κάτι τέτοιο και για τούτο τους εκτελούσαν επιτόπου. Ήταν τόσο σπουδαίο πράγμα το θυμίαμα ώστε οι μάρτυρες της πίστης προτιμούσαν να θυσιάσουν τη ζωή τους.
Η λέξη λιβάνι προέρχεται από το γνωστό όρος του Λιβάνου, όπου υπήρχαν και υπάρχουν κάποια δέντρα που έχουν ένα αρωματικό ρετσίνι. Παρόμοιο ρετσίνη έχουν και πολλά άλλα δέντρα στη Μεσόγειο και στη Μεσοποταμία, αλλά δεν ήταν όλα αρωματικά. Τα πιο αρωματικά ήταν πανάκριβα και τα χρησιμοποιούσαν οι βασιλείς για να αρωματίζουν τις αίθουσες του παλατιού τους, ή για να προσφέρουν θυσίες στους βωμούς των θεών τους. Όπότε το λιβάνι ήταν για χρήση ή των βασιλέων ή των θεών. Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις βασικές σημασίες (δεν είναι οι μόνες) της χρήσης του λιβανιού στις Ακολουθίες της Εκκλησίας.
Αρχικά, βέβαια, ένα αρωματικό λιβάνι χρησιμεύει για να αρωματίσει τον χώρο της σύναξης, ώστε να είναι ως μια βασιλική αίθουσα, εικόνα του ουρανού όπου ανεβαίνουν οι προσευχές των αγίων προς τον θρόνο του Θεού ως πολύτιμο θυμίαμα ενώπιόν του (Απ 8,3-5). Στην Π. Διαθήκη υπήρχε ιδιαίτερο θυσιαστήριο όπου πρόσφεραν μόνο θυμίαμα. Εκεί συνάντησε ο Γαβριήλ τον Ζαχαρία, τον πατέρα του Προδρόμου (Λκ 1,10-11). Άρα και η απλή προσφορά θυμιάματος είναι μια θυσία προσφοράς προς τον Θεό. Ό καπνός, όπως ανεβαίνει προς τα επάνω συμβολίζει την προσευχή μας που ανέρχεται ως τον θρόνο του Θεού και είναι ευπρόσδεκτη από Εκείνον αν προέρχεται από ταπεινή καρδιά (Ψλ 140,2). Όταν, λοιπόν, χρησιμοποιούμε λιβάνι σε κάποια τελετή ή Ακολουθία, τα πρόσωπα ή τα αντικείμενα που θυμιάζονται τα δηλώνουμε με αυτή την πράξη ως ανήκοντα στον Θεό ή στον κόσμο του Θεού (π.χ. τους νεκρούς).
Πηγή: sannicolo.gr