Το πρόβλημα με τους "viri probati"

Φαίνεται ότι κάθε λίγους μήνες αρχίζουμε να μιλάμε ξανά για τη χρόνια έλλειψη πρεσβυτέρων σε πολλά μέρη του Καθολικού κόσμου σήμερα. Τότε κάποιος προτείνει τη χειροτονία «κατάλληλων» παντρεμένων ανδρών.

Αλλά μετά από κάποια συζήτηση, παρουσιάζεται ένα σταθερά βασισμένο επιχείρημα (που δεν βασίζεται σε αμφιλεγόμενες έννοιες της τελετουργικής καθαρότητας): πώς θα μπορούσαν αυτοί οι παντρεμένοι άνδρες να μάθουν όλα αυτά που ένας πρεσβύτερος πρέπει να γνωρίζει σε σύντομο χρονικό διάστημα;

Τότε αποφασίζεται ότι, όχι, το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο για να ξεπεραστεί και, επομένως, είναι καλύτερο να σταματήσει η συζήτηση γι’ αυτήν την ιδέα. Φαίνεται ότι, προς το παρόν, δεν  υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση από το  status quo!

Ακόμα και εκείνοι οι επίσκοποι που είναι διατεθειμένοι να δεχτούν ότι θα ήταν ποιμαντικά ωφέλιμο να αλλάξει η νομοθεσία της Εκκλησίας, του Ρωμαϊκού Τυπικού, για την υποχρεωτική αγαμία και να χειροτονούνται και  «κατάλληλοι παντρεμένοι άντρες» (viri probati), φαίνονται να προβληματίζονται με το «αξεπέραστο πρόβλημα» της εκπαίδευσης των ανδρών αυτών.

Η αποδοχή στην ιερατική χειροτονία  των καταλλήλων  ανδρών μπορεί να λύσει μια πρακτική έλλειψη, αλλά πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της απαραίτητης εκπαίδευσης τους;  

Από τον Thomas O Loughlin

+Ν