Το Nobel στο ΠΕΠ για το έργο Μηδενική Πείνα
Με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης στο Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα, η Επιτροπή της Στοκχόλμης υπογραμμίζει “ότι η πείνα και η ειρήνη είναι πολύ συνδεδεμένες μεταξύ τους” και ότι “το εμπόριο όπλων δεν πρέπει να αυξηθεί, αλλά η βοήθεια”, όπως είπε ο Πάπας Φραγκίσκος κατά την επίσκεψή του έδρα του WFP το 2016. Ο Αρχιεπίσκοπος Fernando Chica Arellano, Μόνιμος Παρατηρητής της Αγίας Έδρας στο FAO, το IFAD και το WFP, εξηγεί στο Vatican News, υπενθυμίζοντας ότι για την επίτευξη του δεύτερου στόχου της ατζέντας των Ηνωμένων Εθνών το 2030, Μηδενική πείνα, απομένουν μόνο 10 χρόνια, “και είμαστε ακόμα πολύ μακριά”.
Ένα κίνητρο για να συνεχίσει να καταπολεμά την πείνα
Ιδού πώς ο 57χρονος Ισπανός Ιεράρχης, παρατηρητής από το 2015, σχολιάζει το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που απονεμήθηκε στο ΠΕΠ:
Απ. – Αυτό το βραβείο τονίζει, πάνω απ ‘όλα, τη σημασία της συνέχισης της καταπολέμησης της πείνας και να μην ξεχνάμε ότι η πείνα και η ειρήνη είναι ένα πολύ συνδεδεμένες μεταξύ τους. Ο Άγιος Πατέρας το είχε ήδη πει αυτό όταν επισκέφθηκε το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων στις 13 Ιουνίου 2016. Εκεί είχε πει πραγματικά κάποια διορατικά λόγια όταν μίλησε για την παγκόσμια αστάθεια που βιώνουμε και πώς οι υπάρχουσες συγκρούσεις, και τα όπλα, έχουν αποκτήσει ασυνήθιστη υπεροχή και πολλαπλασιάζονται. Στη συνέχεια, ο Πάπας έκανε μια έντονη έκκληση για ειρήνη, ειδικά για να μην πολλαπλασιάζεται το εμπόριο όπλων αλλά η βοήθεια. Επειδή ακόμη και πολλές φορές, ο Πάπας Φραγκίσκος είχε πει ότι, η πείνα χρησιμοποιείται ως όπλο πολέμου και τα θύματα πολλαπλασιάζονται. Αντί να επενδύσουμε στα όπλα, πρέπει να επενδύσουμε στην ειρήνη. Είναι επείγον να αποσυμφορηθούν όλα όσα εμποδίζουν την υλοποίηση σχεδίων ανθρωπιστικής βοήθειας. Και σε αυτό, το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα έχει θεμελιώδη ρόλο, επειδή ο κόσμος χρειάζεται πραγματικούς ήρωες, δηλαδή ανθρώπους και ιδρύματα που έχουν δεσμευτεί να ανοίγουν δρόμους, να χτίζουν γέφυρες, έτσι ώστε οι άνθρωποι που υποφέρουν να μειώνονται, να αυξάνει η ειρήνη και η πείνα να εξαλειφτεί πλήρως.
Μπορούμε να πούμε ότι ένα κοσμικό ίδρυμα όπως αυτό του Νόμπελ τοποθετείται στη γραμμή του Πάπα Φραγκίσκου, πρώτα με την εγκύκλιο Laudato si (Δοξασμένος Νάσαι) και στη συνέχεια με τον Fratelli tutti, «(Όλοι Αδέλφια) για να ζητήσει ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο που να θέτει τα πιο ευάλωτα στην πρώτη θέση;
Απ. – Σίγουρα. Νομίζω ότι ο κόσμος πρέπει να ξεχάσει ό, τι μπορεί να είναι πληγή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να θέσει τους πιο ευάλωτους, τους φτωχούς, τους απορριφθέντες, τους πεινασμένους, τους άρρωστους και όλους εκείνους που πάσχουν από την πανδημία, στο κέντρο τους ενδιαφέροντος τους και πάνω απ ‘όλα τα έργα της προσπάθειάς τους. Είθε αυτή η ανθρωπότητα να ξεχάσει πραγματικά τον εγωισμό, και τον εαυτό της και να σκεφθεί ότι η αγάπη για τους φτωχότερους και η βοήθεια που μπορεί να διασφαλίσουν οι άνθρωποι θα πετύχουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να λάμψουν παντού. Η τελευταία Εγκύκλιος του Πάπα Φραγκίσκου είναι πραγματικά ένα θαυμάσιο μάθημα για να συνεχίσει να καταπολεμά όλους αυτούς τους ιούς που κάνουν την ανθρωπότητα να υποφέρει.
Ο Πάπας στην Εγκύκλιο «Όλοι Αδέλφια» προτείνει την οικοδόμηση ενός παγκόσμιου ταμείου για την εξάλειψη της πείνας και την ανάπτυξη των φτωχότερων χωρών με τα χρήματα που χρησιμοποιούνται τώρα για όπλα. Ωστόσο, απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση από τα κράτη, από εκείνους που παράγουν και από όσους που τα χρησιμοποιούν….
Απ – Ο Πάπας πήρε τη σκέψη από τον Άγιο Πάπα, Παύλο 6ο, ο οποίος όταν πήγε στην Ινδία, στη Βομβάη, είδε όλους αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους, και είχε αυτή τη λαμπρή ιδέα του Ταμείου και μετά το επαναλάμβανε στην Εγκύκλιο Populorum progressio «Πρόοδος των λαών). Ο Πάπας Φραγκίσκος, τώρα, παίρνει αυτήν την υπέροχη ιδέα και την επαναφέρει σε έναν κόσμο διψασμένο για ειρήνη, διψασμένο για αξιοπρέπεια και μου φαίνεται ότι θα ήταν υπέροχο πράγμα, αν υπήρχε η θέληση. Ενάντια στην πείνα υπάρχουν πολλές λέξεις, υπάρχει μεγάλη ρητορική. Αλλά τώρα πρέπει να ξεκινήσει η ώρα για δράση: χρειάζονται χρήματα, χρειάζονται πράξεις, χρειάζονται συγκεκριμένα προγράμματα, έτσι ώστε η πείνα να μοιάζει με μουσείο, κάτι από το παρελθόν και όχι μάστιγα που βασανίζει το παρόν και πάνω απ ‘όλα ότι, αν δεν κάνουμε κάτι, θα βασανίζει και το μέλλον. Το 2030 η διεθνής κοινότητα είχε ορίσει τη χρονολογία για την εξάλειψη της πείνας, αλλά μου φαίνεται ότι απέχουμε πολύ αν δεν γίνει κάτι. Η ατζέντα του 2030 για την αειφόρο ανάπτυξη δεν πρέπει να παραμείνει μια καλή ιδέα, γιατί ο κόσμος έχει κουραστεί από λόγια. Χρειαζόμαστε πράξεις και συγκεκριμένα έργα. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε άμεσα το ρήμα «πράττω» και να ξεχάσουμε όλη αυτή τη μεγάλη ρητορική που τελικά δεν οδηγεί σε τίποτα.
+Ν
