Το νερό στοιχείο συνεργασίας και όχι συγκρούσεων
Ο δεσμός μεταξύ νερού και κλίματος και το νερό ως αντικείμενο σύγκρουσης και διαμάχης, ήταν το επίκεντρο της ομιλίας του Υπουργού του Κράτους του Βατικανού του καρδιναλίου Pietro Parolin, στη Διεθνή Διάσκεψη κορυφής για το «Νερό και κλίμα. Τα μεγάλα ποτάμια του κόσμου σε σύγκριση»η οποία ολοκληρώνεται αύριο στη Ρώμη. «Η σταθερή αύξηση των υδάτινων αναγκών – είπε – αντιπροσωπεύει μια από τις πιο σοβαρές προκλήσεις για το σήμερα και το αύριο για τη διεθνή κοινότητα».
Μιλώντας για τον δεσμό μεταξύ νερού και κλίματος, ο καρδινάλιος parolin κατήγγειλε τις καταστροφικές συνέπειες των κλιματικών αλλαγών που προκαλούνται όχι μόνο από φυσικά στοιχεία, αλλά επίσης και από δραστηριότητες του ανθρώπου που δημιουργούν αλλοιώσεις και ανισορροπίες. Ο καρδινάλιος αναφέρθηκε στη ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα ή των ποταμών, στην καταστροφή των δασών. Αλλά αναφέρθηκε επίσης και στη σύνδεση μεταξύ της κλιματικής αλλαγής και των καταστροφών που σχετίζονται με το νερό που κατά τα τελευταία 30 χρόνια έχουν προκαλέσει το 90% των κύριων φυσικών καταστροφών.
Κατά δεύτερον, ο καρδινάλιος Parolin μίλησε για τους λεγόμενους «πολέμους για το νερό», ειδικά για την παρουσία ποταμών, λιμνών ή υδροφόρων λεκανών τα οποία μοιράζονται μεταξύ αρκετών εθνών. Αλλά αλλάζοντας προοπτική «το νερό μπορεί θα θεωρηθεί ως στοιχείο συνεργασίας και διαλόγου, ευκαιρία για ειρήνη και αλληλεγγύη, μέσα από διαφωτισμένες και υπεύθυνες πολιτικές ή τεχνολογικές συμφωνίες εταιρικής σχέσης που βασίζονται στην πολύτιμη αξία του «διαμοιρασμού». Οι διασυνοριακοί υδροφόροι πόροι, «διαμοιρασμένοι» σε αρκετά κράτη – είπε – προσφέρουν ευκαιρία μάλλον για ανταγωνισμούς και για συγκρούσεις από ότι για συνεργασία και αλληλεγγύη, από τη στιγμή που αυτοί αντιπροσωπεύουν έναν παράγοντα κλειδί για την οικονομική σταθερότητα κάθε κράτους».
Ο Υπουργός του Κράτους τους Βατικανού δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει ότι «κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα διεξήχθησαν διαπραγματεύσεις για πάνω από 200 Συνθήκες για το νερό, οι οποίες συχνά δείχνουν ότι η διασυνοριακή συνεργασία στον τομέα των υδάτων αντιπροσωπεύει ένα άξιο παράδειγμα μακροπρόθεσμης πρόληψης ενάντια των συγκρούσεων».
Στην ομιλία του ο καρδινάλιος Parolin αναφέρθηκε στο δικαίωμα στην πρόσβαση νερού κυρίως, για όσους ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Στο νερό ως στοιχείο στο οποίο πολλές θρησκείες έχουν αποδώσει μια εγκυρότητα «πνευματική» και «συμβολική». Στο νερό ως βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη επειδή η κακή διαχείρισή του προκαλεί μια δυσάρεστη ζωή, δυσκολίες στις παραγωγικές δραστηριότητες όπως η γεωργία και η κτηνοτροφία, επισφαλείς συνθήκες υγιεινής. Όλα αυτά αποτελούν φαινόμενα που οδηγούν στην αναγκαστική μετανάστευση.
Στο τέλος της ομιλίας του ο καρδινάλιος Parolin ζήτησε καινοτόμες προσεγγίσεις που απαιτούν νέες μορφές συνεργασίας μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. «Με βάση αυτές τις προσεγγίσεις, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην ικανοποίηση της ανάγκης εξασφάλισης ύδρευσης για τους φτωχούς, μέσα από πολιτικές ύδρευσης υπέρ των φτωχών, καθώς και στην αναζωογόνηση σε τοπικό επίπεδο, προωθώντας την αποκέντρωση, δηλαδή την επικουρικότητα, αξιοποιώντας – είπε ολοκληρώνοντας – τις γνώσεις και τις εμπειρίες των πληθυσμών των τοπικών κοινοτήτων».
Μετάφραση:ρφ
