Το Μυστήριο της Αγίας Τριάδας
είναι τόσο μυστηριώδες;
(2ο)
(του Σεβασμιοτάτου Ιωάννη Σπιτέρη, Αρχιεπισκόπου)
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Αν το Είναι του Θεού ταυτίζεται με την Αγάπη ως κοινωνία, δηλαδή ο Θεός υπάρχει επειδή είναι Αγάπη, και ο άνθρωπος, πλασμένος κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδας, δεν μπορεί να υπάρχει παρά μόνο αν ταυτίζεται κι αυτός με την αγάπη. Σε κάθε άνθρωπο, ήδη μόνο και μόνο επειδή είναι δημιούργημα της Αγίας Τριάδος, το είναι του και ο τρόπος ύπαρξης του πρέπει να ταυτίζονται, δηλαδή να συμπεριφέρεται σύμφωνα με αυτό που είναι. Αφού ο τρόπος με τον οποίο είναι ο Θεός, αποτελείται από την Αγάπη, η ζωή του είναι η Αγάπη, τότε κάθε τι που υπάρχει ως ζωή για να μπορεί απλά να είναι, να υπάρχει, να ζει, πρέπει να λειτουργήσει ως αγάπη, όπως συμβαίνει και στο Θεό από τον οποίο λαμβάνει την ύπαρξη. Η αγάπη μας δίνει τη δυνατότητα απλά να υπάρχουμε ως ζωντανά όντα.
Τώρα είμαστε σε θέση να συμπεράνουμε ότι ο Τριαδικός Θεός δεν αποτελεί απλά για τον άνθρωπο μια επιμέρους «θρησκευτική» αλήθεια, αλλά τη μοναδική απάντηση για τη ζωή και το θάνατο.
Ο Τριαδικός Θεός είναι πραγματικά θέμα ζωής ή θανάτου.
ΤΡΙΑΔΙΚΗ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»
Αν ουσιαστικά ο Θεός είναι τριαδικός, το είναι του, είναι η κοινωνία αγάπης στην εσωτριαδική του ύπαρξη, δεν μπορεί παρά να είναι το ίδιο και στην εξωτριαδική του δράση, δηλαδή στην ιστορία της σωτηρίας (οικονομία της σωτηρίας). Η «Θεολογία» (λόγος περί Θεού) και η «Οικονομία» (λόγος περί ανθρώπου), ουσιαστικά και ριζικά είναι η τριαδολογική ζωή, εν δράσει, στην αιωνιότητα και στην ιστορία. Κάθε πράξη του Θεού φέρνει τη σφραγίδα της Αγίας Τριάδας. Μπορούμε να πούμε, πως η θεϊκή «οικονομία» αποτελεί μια αντανάκλαση, μια φανέρωση της «θεολογίας» (= εσωτριαδική ζωή του Θεού). Ο Θεός δρα στην ιστορία σύμφωνα με αυτό που είναι, δηλαδή η Αγία Τριάδα. Ο Θεός όταν δημιουργεί, αποκαλύπτεται στον άνθρωπο, επικοινωνεί μαζί του και επικοινωνεί ως Αγία Τριάδα. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός προσφέρεται πάντοτε ως Αγία Τριάδα, αλλά με τα χαρακτηριστικά του κάθε Θείου Προσώπου. Η αρχή που εμπνέει όλη την πατερική θεολογία είναι η εξής: «Τα πάντα εκ του Πατρός δια του Υιού, εν Αγίω Πνεύματι». Και αντίστροφα, η πορεία προς το Θεό ξεκινά από το Πνεύμα που μας «χριστοποιεί» (μας ενώνει με το Χριστό) και ο Χριστός, με τη σειρά του, μας οδηγεί στην άβυσσο της ζωής του Πατέρα πραγματοποιώντας τη «θέωση μας».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουμε από αυτά που εγράφησαν μέχρι τώρα, είναι ότι η χριστιανική μας ζωή δεν μπορεί να είναι ούτε χριστοκεντρική, ούτε πνευματοκεντρική, αλλά τριαδοκεντρική. Όλη η θρησκευτική μας ζωή πρέπει να φέρνει την σφραγίδα της Αγίας Τριάδας, η προσευχή μας, τα μυστήρια, η άσκηση, οι ευλάβειες προς τους αγίους και προς την Παναγία, όλα πρέπει να ξεκινούν και να οδηγούν στον Τρισυπόστατο Θεό. Σε τελευταία ανάλυση η χριστιανική ζωή δεν είναι άλλο παρά η γέννηση ή η ανάπτυξη αυτής της ζωής. Αυτό που ονομάζουμε «αγιοσύνη» δε συνίσταται στην προσπάθεια να γίνουμε πιο «καλοί», αλλά να ζούμε όλο και περισσότερο τη συμμετοχή μας στην τριαδική ζωή του Θεού που λάβαμε ως χάρη με το βάφτισμα και που τρέφουμε με την Ευχαριστία, με την προσευχή και με έργα αγάπης για τον πλησίον.
Η μεγαλύτερη απειλή αυτή της ζωής είναι η αμαρτία, που συνίσταται ακριβώς στο αντίθετο από αυτό που αποτελεί την τριαδική ζωή. Αν η τριαδική ζωή, όπως είδαμε, συνίσταται στην κοινωνία αγάπης, η αμαρτία συνίσταται στο κλείσιμο στον εαυτόν μας και στην αποξένωση.
(συνεχίζεται)
