Το μάθημα του Κορωνοϊού είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποκοπεί από τον Θεό
Ο Καθολικός φιλόσοφος Fabrice Hadjadj έστειλε επιστολή στους μαθητές του και τους πρώην μαθητές του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Σπουδών “Φιλάνθρωπος”, του οποίου είναι διευθυντής.
Στο μήνυμά του, ο συγγραφέας προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει από πραγματιστική και χριστιανική άποψη. Ο προβληματισμός του έχει μια πικρή γεύση, αλλά είναι ισχυρά ανοιχτός στην ελπίδα και την επίγνωση ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει την αλήθεια των πραγμάτων, και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να στηριχθούμε σ’ Αυτόν για να ξεπεράσουμε αυτές τις δύσκολες μέρες.
Το λάθος της θεοποίησης της επιστήμης και της τεχνολογίας
“Πρέπει να το παραδεχτούμε: αυτοσχεδιάζουμε εντελώς. Τα πράγματα εξελίσσονται υπερβολικά γρήγορα για να μας επιτρέψουν να κάνουμε κάτι καλύτερο από το να πλέουμε μέσα στην ομίχλη. Από τη μία μέρα στην άλλη, από τη μία ώρα στην άλλη, τα χαρτιά ανακατεύονται συνεχώς, αλλάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού”, γράφει ο Hadjadj στους μαθητές του.
Η επίγνωση αυτή του Γάλλου συγγραφέα, εβραιο-τυνησιακής καταγωγής, ο οποίος μεταστράφηκε στον Καθολικισμό το 1998, συγγραφέας του βιβλίου “Μυστικισμός της σάρκας”, αφορά το γεγονός ότι η επιστήμη έχει αναπόφευκτα τα όριά της. Και γι’ αυτό τον λόγο, η σκέψη να την θεοποιούμε αναθέτοντας στην τεχνολογία και την πρόοδο κάθε απάντηση, δεν είναι μόνο απατηλή αλλά και ειδωλολατρική, και δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσει σε λάθος κατεύθυνση.
Το μάθημα της ιστορίας που δεν μάθαμε ποτέ
Αυτό είναι ένα μάθημα που μας έχει δοθεί ήδη από την ιστορία, γι’ αυτό θα αρκούσε να επανεξετάσουμε με ρεαλισμό πολλά γεγονότα του παρελθόντος με τη συνειδητοποίηση ότι η φύση του ανθρώπου δεν μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε τον περιορισμό της και το πεπερασμένο της.
“Αυτή η άνευ προηγουμένου κατάσταση παραπέμπει σε αρχέγονους φόβους και σε πολύ παλιές ιστορίες: ο Θουκυδίδης και ο Λουκρήτιος περιέγραφαν την πανώλη των Αθηνών, κατά την οποία οι ναοί των θεών είχαν γεμίσει με πτώματα· ο Alessandro Manzoni τοποθετούσε ένα διάσημο κεφάλαιο των Promessi Sposi στη μέση της επιδημίας που ερήμωνε το Μιλάνο θανατώνοντας το ένα τέταρτο του πληθυσμού του”, σημειώνει με πικρία ο φιλόσοφος.
Αλμπέρ Καμύ: η πανώλη και ο πόλεμος παγιδεύουν τους σοφούς
Αυτό αναφέρει ο Αλμπέρ Καμύ στο δοκίμιό του “Η Πανούκλα”. “Παρόλο που μια μάστιγα είναι συχνό φαινόμενο, όλοι μας δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε στις μάστιγες όταν πέφτουν επάνω μας. Υπήρξαν τόσες επιδημίες πανώλης στον κόσμο, όσοι και πόλεμοι. Ωστόσο, η πανώλη και ο πόλεμος παγιδεύουν τους πάντες, τους φέρνουν σε αμηχανία”, έγραψε ο Καμύ. Το δάχτυλο στρέφεται και δείχνει εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους σοφό και γι’ αυτό πιστεύουν ότι μπορούν να ελέγξουν τα πάντα, λόγω μιας εσφαλμένης αντίληψης της παντοδυναμίας.
Αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Και η ιστορία συνεχίζει να την επαναφέρει στο προσκήνιο. “Από αυτή την άποψη, οι συμπολίτες μας ήταν σαν όλους τους άλλους, ασχολούνταν μόνο με τον εαυτό τους, ήταν δηλαδή ανθρωπιστές: δεν πίστευαν στις μάστιγες. Δεδομένου ότι η μάστιγα δεν είναι στο μέτρο του ανθρώπου, νομίζουμε ότι είναι εξωπραγματική, ότι είναι μόνο ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Αντιθέτως συμβαίνει η μάστιγα να μην περνάει πάντοτε και, από κακό σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που περνούν, και πρώτοι απ’ όλους οι ανθρωπιστές που δεν έλαβαν καμία προφυλάξη”.
Το σφάλμα του σύγχρονου ανθρώπου να πιστεύει πως είναι παντοδύναμος
Το μάθημα που προέρχεται από τον Καμύ, μας κάνει να σταθούμε με τα πόδια στη γη σε σχέση με την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να κάνουμε χωρίς τον Θεό, και ότι οφείλουμε να υπολογίζουμε τους νόμους της Κτίσεως, την οποία ο Κύριος μας έχει δώσει για να διατηρήσουμε και να προστατεύσουμε. Πολύ συχνά, στη σύγχρονη κοινωνία, η ανθρωπότητα σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να αποκοπεί από τους νόμους του Κυρίου ή ακόμα και να Τον αντικαταστήσει.
“Οι συμπολίτες μας δεν ήταν πιο ένοχοι από τους άλλους, απλώς ξέχασαν να είναι ταπεινοί και πίστευαν ότι όλα ήταν ακόμη δυνατά γι’ αυτούς, πράγμα που υποθέτει ότι οι μάστιγες ήταν αδύνατες να εμφανιστούν. Συνέχιζαν να εμπορεύονται, προγραμμάτιζαν ταξίδια και είχαν διασκέψεις. Πώς θα μπορούσαν να είχαν σκεφτεί την πανούκλα που καταστέλλει το μέλλον, τις μετακινήσεις και τις συζητήσεις;”: αυτό είναι το ερώτημα που ακούγεται μελαγχολικό στα γραπτά του Καμύ.
Για τον λόγο αυτό, λέει ο φιλόσοφος Hadjadj με ρεαλισμό, η λύση δεν μπορεί να είναι παρά η προσευχή. “Ας παρακαλέσουμε την Παναγία του Bourguillon, θεματοφύλακα της πίστης, καθώς και τον Άγιο Σεβαστιανό και την Αγία Κορώνα, τους οποίους οι πιστοί επικαλούνται κυρίως κατά τη διάρκεια επιδημιών”.
Πηγή: La luce di Maria
Mετάφραση: π.Λ
