Σ’ ένα Ναό, δίπλα σε ένα αναμμένο κερί, βρήκα ένα φύλλο με αυτή την προσευχή: «Ένα κερί από μόνο του δεν προσεύχεται: αλλά εσύ, Κύριε, κάνε αυτό το κερί που ανάβω, να είναι φως που θα με φωτίζει κατά τις δυσκολίες μου και τις αποφάσεις μου, να είναι φωτιά που καίει όλη την υπερηφάνεια μου και τον εγωισμό μου, να είναι φλόγα που ζεσταίνει την καρδιά μου και μου διδάσκει να αγαπώ.

Κύριε, δεν μπορώ να παραμείνω πολλή ώρα στην εκκλησία, αλλά αφήνοντας να καίει αυτό το κερί, είναι λίγο από τον εαυτό μου που επιθυμώ να σου δώσω και να βοηθηθώ ώστε να παρατείνω την προσευχή μου κατά τις δραστηριότητες αυτής της ημέρας».

Γιατί το κερί; Ίσως επειδή αποτελείται από κερί και φως. Είναι μια φλόγα που τρεμοσβήνει  και που φαίνεται να μουρμουρίζει κάτι. Είναι μια γλώσσα φωτεινή, χάρη στο κερί που αφήνεται να αναλωθεί. Ένα κερί έχει αξία για τη φλόγα, αναλώνοντας τον εαυτό του, διεγείρει και αναζωογονεί.

Εσύ, κερί, μην ζηλεύεις την ελαφρότητα και την κινητικότητα της φλόγας η οποία τείνει προς τα επάνω. Το βάρος σου είναι αναγκαίο για τη φλόγα, μόνο με εσένα μπορεί να κατοικήσει στο σπίτι εκείνων που έχουν ανάγκη από το φως σου. Ακόμη και ο Ιησούς, η φλόγα του Θεού, έπρεπε να βιώσει το αίσθημα βάρους του ανθρώπινου κεριού για να φωτίσει κάθε άνθρωπο που ζει σε αυτόν τον κόσμο.

Η κινούμενη γλώσσα αυτής της φλόγας φαίνεται να λέει σε όλους εκείνους που στέκονται μπροστά στο αρτοφόριο: Μην παραπονιέσαι όταν αισθάνεσαι βαρύ κερί, αδιαφανές και αδρανές. Μπορείς να ενεργοποιηθείς και να ξαναενεργοποιηθείς σε κάθε σπινθήρισμα του Θεού. Νυμφεύσου κάθε σπινθήρισμα και θα φωτίζεις ολόκληρη την Εκκλησία.

Μην κάνεις οικονομία στο κερί: θα σβήσεις. Θα κλέψεις το φως εκείνων που το δικαιούνται και που σε περιτριγυρίζουν. Αποδέξου με χαρά τη διαδικασία της εκμηδένισης και θα αρχίσει να λάμπει σε εσένα μια φλόγα που δε θα σβήνει.

Θα φαίνεται ότι αφανίζεσαι, αλλά αντιθέτως θα ζεις μέσα από τα χιλιάδες κεριά που ανάβουν από εσένα και θα ζεις για πάντα μέσα από τη φωτιά που η δική σου φλόγα προκάλεσε στον κόσμο. Είναι αλήθεια ότι θα αναλωθείς, αλλά είναι περισσότερο ακριβές να πούμε ότι ενώ αναλώνεσαι από αγάπη γεννιέται φως, αναλώνεσαι για να είσαι Εκείνος για τον οποίο δίνεσαι.

Ίσως για όλους αυτούς και για άλλους λόγους έχει σημασία το αναμμένο κερί μπροστά από ένα αρτοφόριο.