Το καθολικό παρεκκλήσι της Παναγίας των Ρόδων στο Βαθύ Σάμου
Μέρες είχα να πάω στο παρεκκλήσι μας της Παναγίας των ρόδων στο Βαθύ Σάμου. Έκλεισε μία εβδομάδα που δεν είχα πάει, μάλλον φταίει, ότι τοποθέτησα ένα καντήλι που κρατάει αναμμένο σχεδόν 20 μέρες. Σχεδόν κάθε Σαββάτο η Κυριακή το επισκέπτομαι και κάθομαι στις «αναπαυτικές πολυθρόνες» που έχουμε εκεί και λέω τα «πατρεμά» μου όπως έλεγε και η μαμά μου.
Το παρεκκλήσι από μόνο του είναι ένα κόσμημα και ας είναι ταλαιπωρημένο από το χρόνο…. Όταν πηγαίνεις εκεί σου δίνει μία αίσθηση χαράς…. κατάνυξης, πνευματικής ανάτασης.
Μέσα σε όλα αυτά τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται, αντικρίζοντας το παρεκκλήσι και πλησιάζοντάς το, αυτή τη φορά ένιωσα κ ένα άλλο συναίσθημα, αυτό του θαυμασμού.
Η Κυρά η Παναγιά είχε στολίσει την αυλή της με ένα υπέροχο χαλί. Δεν ήξερα από πού να περάσω για να πάω μέσα στο παρεκκλήσι, γιατί σκεπτόμουν να μην τα πατήσω και το λερώσω, να μην πατήσω αυτή την όμορφη παλέτα χρωμάτων, που είχε δημιουργηθεί από τη μάννα φύση και το πρόσφερε στην Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων εν όψει των εορτών του Πάσχα του Υιού της και της Εκκλησίας Του.
Ήμερα λουλούδια μαζί με άγρια, αρμονικά δεμένα όλα μαζί, στόλιζαν το διάδρομο προς το Ναό. Τα αρώματα διαφορετικά. Άλλο άρωμα «φορούσαν» τα πολυάριθμα μικρά κρινάκια, άλλο οι νεαρές μαργαρίτες, άλλο οι ενήλικες τριανταφυλλιές….. και άλλο τα υπόλοιπα λουλούδια. Ήταν και παραμένει ένα θεσπέσιο θέαμα σ’ ένα θεσπέσιο τοπίο!!!
Μια από τις τριανταφυλλιές, κατακόκκινη στο χρώμα, μου θύμισε το πάθος του Κυρίου μας που θα ζήσουμε σε λίγες μέρες. Εκείνο το ακάνθινο στεφάνι στου Χριστού το κεφάλι, που όμως, το αίμα που αυτό θα προκαλέσει αλλά και το υπόλοιπο αίμα του μέχρι την τελευταία ρανίδα που από την καρδιά του θα τρέξει, θα μας λυτρώσει και θα μας σώσει.
Η όλη εικόνα έξω από το παρεκκλήσι είναι εντυπωσιακή. Είναι σαν τις πιο όμορφες εικόνες που βλέπουμε: του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων, που τόσο μας εντυπωσιάζει και την αποκαλούμε «θαυματουργική»!
Πολλά….άπειρα και ωραία συναισθήματα σου δημιουργεί μια τέτοια εικόνα, σαν κι αυτή που αντίκρισα.
Άπειρα, όπως άπειρος είναι και ο Θεός μας, που μας έπλασε και που έπλασε την ίδια τη φύση και ενώ την ανάθεσε στην φροντίζουμε, εμείς πολλές φορές την καταστρέφουμε.
Όταν είδα αυτή την ομορφιά, σκέφτηκα όσα μου είχαν πει κάποιες ευλαβείς κυρίες της Παναγίας και γειτόνισσες του παρεκκλησίου: «Κάποτε η είσοδος του παρεκκλησίου ήταν γεμάτη κρινάκια, τριανταφυλλιές και ρόδα, εξ ου και το όνομα της: Παναγία των Ρόδων.
Τόση ομορφιά δεν μπορείς να την περιορίσεις σε μερικές φωτογραφίες….. Πήρα όμως μερικές, για να τις θαυμάσετε έστω και από μακριά, έως ότου η Παναγία των ρόδων στο Βαθύ της Σάμου, σας αξιώσει να την δείτε από κοντά.
Πάντως να ξέρετε ότι όποια εποχή κι’ αν έρθετε, θα ανταμειφθείτε, αν όχι από την αυλή, σίγουρα από το εσωτερικό του παρεκκλησίου, που θα σας περιμένει η «θαυματουργική εικόνα» της ίδιας της Παναγίας!
