«Το καλωσόρισμα των προσφύγων αρωματίζει την ψυχή»
Ο κύκλος των κατηχήσεων σχετικά με τα έργα ευσπλαχνίας, που θα συνεχιστεί έως το τέλος του Ιωβηλαίου, σήμερα το πρωί άγγιξε το πιο επίκαιρο θέμα: Την υποδοχή των αλλοδαπών. Οι ρίζες αυτού του έργου ανθρώπινης ευσπλαχνίας, υπενθύμισε ο πάπας Φραγκίσκος κατά τη Γενική Ακρόαση, καταλήγουν σε μια γνωστή φράση του Ιησού: «Ήμουν ξένος και με δεχτήκατε, γυμνός και με ντύσατε» (Μτ. 25, 35-36).
«Η οικονομική κρίση, οι ένοπλες συγκρούσεις και οι κλιματικές αλλαγές ωθούν πολλά άτομα να μεταναστεύσουν – υπογράμμισε ο Άγιος Πατέρας –. Ωστόσο, οι μεταναστεύσεις δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, αλλά ανήκουν στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αποτελεί έλλειψη ιστορικής μνήμης να πιστεύουμε ότι είναι φαινόμενο μόνο των καιρών μας».
Η ίδια η Βίβλος είναι γεμάτη από επεισόδια μεταναστεύσεων: Ο Αβραάμ στον οποίο ο Κύριος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψει τη γη του (Γεν. 12,1), ολόκληρος ο λαός του Ισραήλ που ελεύθερος από τη δουλεία της Αιγύπτου, έκανε σαράντα χρόνια για να φτάσει στη γη της επαγγελίας. Η Αγία Οικογένεια της Ναζαρέτ που διαφεύγει από την απειλεί του Ηρώδη (Μτ. 2, 14-15).
«Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι ιστορία μεταναστεύσεων: Σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη δεν υπάρχει λαός που να μην έχει γνωρίσει το μεταναστευτικό φαινόμενο», τόνισε ο Ποντίφικας. Οι μεταναστεύσεις του παρελθόντος, υπενθύμισε, έδωσαν ζωή σε «μεγάλες εκφράσεις αλληλεγγύης», όπως και σε «κοινωνικές εντάσεις». Σήμερα, ωστόσο, «το πλαίσιο της οικονομικής κρίσης ευνοεί την αναβίωση στάσεων αποκλεισμού και μη αποδοχής. Σε μερικά μέρη του κόσμου σηκώνονται τείχη και εμπόδια».
Υπάρχει ένα «σιωπηλό έργο» ανθρώπων οι οποίοι «κάνουν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να βοηθήσουν και να υποστηρίξουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες», αλλά καταλήγει «να επισκιάζεται από το θόρυβο των άλλων που υποστηρίζουν ένα ενστικτώδη εγωισμό». Ενώ όμως η «απομόνωση» καταλήγει να «ευνοεί την παράνομη διακίνηση», η μόνη λύση, σύμφωνα με τον Πάπα, εξακολουθεί να είναι η «αλληλεγγύη για τον μετανάστη» και «για τον αλλοδαπό», ως εκ τούτου «η δέσμευση των χριστιανών σ’ αυτό το πεδίο είναι εξίσου επείγουσα σήμερα όπως ήταν και στο παρελθόν».
Υπενθυμίζοντας την «υπέροχη μορφή» της Αγίας Φραγκίσκας Cabrini(1850 – 1917) η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στους μετανάστες με προορισμό την Αμερική, στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, ο Φραγκίσκος υπογράμμισε ότι «ακόμη και σήμερα έχουμε ανάγκη από τέτοιου είδους μαρτυρίες επειδή έτσι η ευσπλαχνία θα μπορούσε να φτάσει σε πολλούς που την έχουν ανάγκη». Στη συνέχεια κάλεσε «τις επισκοπές, τις ενορίες, τα ιδρύματα αφιερωμένης ζωής, τους συλλόγους», «τα κινήματα» και «τους μεμονωμένους χριστιανούς» να δεσμευτούν για την αντιμετώπιση όλων αυτών που «ξεφεύγουν από τον πόλεμο, από την πείνα, από τη βία και από τις συνθήκες απάνθρωπης ζωής».
Ο Πάπας στη συνέχεια διηγήθηκε αυθόρμητα, ένα επεισόδιο που συνέβη στο Βατικανό πριν από λίγες μέρες: Ένας πρόσφυγας που βρισκόταν σε θλιβερή κατάσταση σταματά στο δρόμο μια κυρία, λέγοντάς της ότι θέλει να φθάσει στον Άγιο Πέτρο για να εισέλθει από την Άγια Πόρτα. «Η κυρία τότε καλεί ένα ταξί επειδή τον είδε δίχως παπούτσια – συνέχισε ο Άγιος Πατέρας -. Αλλά ο πρόσφυγας μύριζε άσχημα και ο οδηγός του ταξί δεν ήθελε να τον αφήσει να επιβιβαστεί. Τελικά, τον άφησε να μπει μαζί με την κυρία», η οποία «του ζήτησε να διηγηθεί την ιστορία του κατά τη διάρκεια της διαδρομής».
Όταν ο φτωχός αυτός άνθρωπος τελείωσε τη διήγησή της «πονεμένης ιστορίας του», το ταξί έφτασε τον Άγιο Πέτρο και , ενώ η κυρία έδινε τα χρήματα στον οδηγό, αυτός ο τελευταίος – που λίγο πριν ήταν έτοιμος να αρνηθεί την επιβίβαση του δύσοσμου πρόσφυγα – «αρνήθηκε να πάρει τα χρήματα, λέγοντας ότι θα έπρεπε να πληρώσει εκείνος επειδή άκουσε μια ιστορία που του άλλαξε την καρδιά».
Είναι ένα συμβάν που «αρωματίζει την ψυχή και μας κάνει να αλλάξουμε – δήλωσε ο Πάπας – Σκεφτείτε αυτή την ιστορία και ας σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε για τους πρόσφυγες».
Προς το τέλος της κατήχησης, ο Ποντίφικας αναφέρθηκε σε ένα άλλο έργο ανθρώπινης. «Ντύνω όποιον είναι γυμνός – είπε – τι θέλει να πει αυτό, αν όχι να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια σε όποιον την έχει χάσει; Σίγουρα δίνοντας ρούχα σε όποιον δεν έχει, αλλά ας σκεφτούμε και τις γυναίκες θύματα εμπορίας που τις βγάζουν στους δρόμους, ή τους χίλιους άλλους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιούν το ανθρώπινο
Μορφές «γύμνιας», ωστόσο, είναι επίσης «το να μην έχεις εργασίας, σπίτι, κανονικό μισθό» ή «να υφίστασαι διάκριση λόγω φυλής ή πίστης»: Όλες οι αδικίες μπροστά στις οποίες «ως χριστιανοί καλούμαστε να είμαστε προσεκτικοί, σε εγρήγορση και έτοιμοι να δράσουμε».
Ο Πάπας Φραγκίσκος προέτρεψε όλους τους πιστούς να μην πέσουν στην παγίδα «να κλειστούμε στους εαυτούς μας, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των αδελφών μας και ενδιαφερόμενοι μόνο για τα συμφέροντά μας» αλλά να ανοιχτούμε προς τους άλλους με τρόπο ώστε «η ζωή να γίνει γόνιμη, η κοινωνία να ανακτήσει την ειρήνη και οι άνθρωποι την πλήρη αξιοπρέπειά τους».
«Και μη ξεχνάτε αυτή την κυρία, αυτόν τον μετανάστη που μύριζε άσχημα και μη ξεχνάτε εκείνο τον οδηγό του οποίου την καρδιά άλλαξε ο μετανάστης», κατέληξε.
ρφ
