Το καλό του άλλου

Και ποιος δεν ξέρει την παροιμία: «Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα;» Αλλά άλλο είναι να το ξέρεις και άλλο να το έχεις ζήσει ως εμπειρία.

Ο θείος μου ο Γιάννης ήταν παθιασμένος με τα ζώα τα οποία φρόντιζε με μια αξιοζήλευτη επιμέλεια. Σαν να το είχε διαδώσει, κάθε μέρα παρατηρούσε να έρχονται  όλο και περισσότερα πουλιά και ζώα.

Μεταξύ άλλων μερικές μέρες το χρόνο, εμφανιζόταν ένα σπανιότατο πουλί, με πολύ όμορφα χρώματα, που ήταν μια ομορφιά όταν πετούσε, ένα πραγματικό αριστούργημα της φύσης.

Κάθε πρωί και από μακριά, ο Γιάννης  το χάζευε ρίχνοντάς του κάποιο νόστιμο μεζέ. Ώσπου μια μέρα νικήθηκε από τον πειρασμό να το πιάσει και να το βάλει σε ένα κλουβί για να το έχει κοντά του και να το παρατηρεί καλύτερα.

Άρχισε το κυνήγι: Έφταναν μερικές ύποπτες χειρονομίες του Γιάννη και όχι μόνο δεν μπόρεσε να πιάσει αυτό το σπανιότατο πουλί, , αλλά δεν κατάφερε πια ούτε να το βλέπει. Ο Γιάννης τότε άρχισε να σκέφτεται: Όταν ήθελα το καλό αυτού του πλάσματος, αφήνοντάς το ελεύθερο, μπορούσα να το βλέπω, να το απολαμβάνω, να το θαυμάζω. Από τη στιγμή που άρχισα να το θέλω για μένα, το έχασα.

Κατέχω σημαίνει χάνω. Αγαπώ σημαίνει επιθυμώ το καλό του άλλου αφήνοντάς τον ελεύθερο, σημαίνει ότι επιθυμώ για εκείνον το υπέρτατο καλό, το Θεό. Και όποιος ξέρει να αγαπά δεν δεσμεύεται  με τίποτα, επειδή ήδη κατέχει τα πάντα.