ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ Π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Στο τέλος της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας κατά την οποία ο υποδιάκονος Αλέξανδρος Πέρρος χειροτονήθηκε διάκονος από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο, απεύθυνε προς την Εκκλησία τον παρακάτω ευχαριστήριο χαιρετισμό.
Σεβασμιότατε,
Σεβαστοί Πατέρες,
Σεβαστές Αδελφές,
Αγαπητοί μου γονείς,
Γιαγιά,
Αδελφοί και Αδελφές,
Όταν ξεκίνησα το ιεροσπουδαστήριο στην Ελβετία, θυμάμαι τον πνευματικό μου πατερά που μου έλεγε πως όλοι έχουμε λάβει ένα Κάλεσμα από τον Θεό, και όταν κατανοήσουμε αυτό το κάλεσμα, όταν αρχίσουμε να το εκπληρώνουμε θα δούμε πως ο Κύριος μας έστειλε σημάδια από την αρχή. Τα σημάδια αυτά που είναι όχι μόνον γεγονότα αλλά και πρόσωπα και θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου με αυτή την σειρά.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και να δοξάσω τον Θεό που ήταν πάντα μαζί μου και ας μην τον έβλεπα ορισμένες φορές. Ο οποίος από την κοιλία της μητέρας μου με κοίταξε με αγάπη και με διάλεξε.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου για την εκπαίδευση που μου έδωσαν και πάνω από όλα για το μεγάλο δώρο της ελευθέριας που μου έκαναν. Της ελευθερίας, η οποία ήταν να δωρίσουν το μοναδικό τέκνο τους στην Εκκλησιά μας. Να ευχαριστήσω επίσης την οικογένειά μου, την γιαγιά μου που είναι εδώ και την άλλη γιαγιά μου που μας κοιτά από ψηλά, τους θείους, τα ξαδέρφια μου οι οποίοι από την πρώτη στιγμή ήξεραν να με καθοδηγήσουν και να με στηρίξουν στον δρόμο αυτό που επέλεξα. Όλους τους κοντινούς μου φίλους οι οποίοι από την αρχή που τους εκμυστηρευτικά την θέληση μου αυτή ήταν κοντά μου σαν πυλώνες για να με βοηθήσουν να φέρω εις πέρας το κάλεσμα αυτό που έλαβα.
Θα ήθελε επίσης να ευχαριστήσω τους υπευθύνους μου στο ιεροσπουδαστήριο της Επισκοπής Λοζάνης Γενεύης και Φριβούργου στο οποίο ήμουν για τέσσερα χρόνια. Τον π. Νικόλαο Glasson που ήταν ο Διευθυντής μου. Τους πνευματικούς μου πατέρες και όλους τους καθηγητές μου, οι οποίοι με έκαναν να καταλάβω , ή μάλλον να δοκιμάσω λίγο από το τι είναι πραγματικά η χριστιανική ζωή και η απάντηση στο κάλεσμα της ιεροσύνης.
Μίλησα για σημεία, σημάδια, όταν ξεκίνησα το ιεροσπουδαστήριο στην Ελβετία, πάρθηκε η απόφαση να σταλεί ο π. Μάριος στην Σάμο, από την οποία και κατάγομαι και έζησα μέχρι το τέλος του Λυκείου. Όταν ξεκίνησα το ιεροσπουδαστήριο έμαθα πως η Εκκλησιά της Σάμου αποκτά και πάλι κάποιον μόνιμο εμψυχωτή, έστω και λαϊκό, για την υπηρετεί και έτσι λοιπόν άκουσα μέσα από την πράξη αυτή τον Κύριο που έλεγε « μήπως θα πρέπει να φύγεις και να ψάξεις να βρεις κάπου αλλού τον πλησίον σου -όπως λέγει το Ευαγγέλιο- εκεί που μεγάλωσες, εκεί που γεννήθηκες. Με ώριμη σκέψη και ύστερα από συμβουλές του πνευματικού μου πατέρα και τον υπευθύνων μου, αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο μας π. Νικόλαος, ο οποίος μόλις έλαβε την επιστολή μου, στην οποία του εξέφραζα την επιθυμία μου να γυρίσω στην Ελλάδα με αγκάλιασε σαν πατέρας. Ήξερε να βρει τα σωστά λόγια για να με εμψυχώσει στην απόφαση μου αυτή, αλλά και να με αφήσει ελεύθερο να αποφασίσω και να έρθω με δική μου θέληση.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον καθέναν και την καθεμιά σας που είστε σήμερα εδώ, γιατί χωρίς εσάς όχι μόνο εγώ, αλλά κανένας από τους παρευρισκόμενους κληρικούς δεν θα ήταν εδώ. Διότι αν δεν υπάρχει η Εκκλησία – λαός του Θεού που να προσεύχεται, δεν χρειάζονται οι ιερείς. Γι’ αυτό λοιπόν αισθάνομαι παιδί όλων σας! Διότι όλοι σας κάποια στιγμή προσευχηθήκατε για να έχετε κάποιον κληρικό και ο Κύριος σας εισάκουσε! Λέμε ότι δεν έχουμε αρκετούς ιερείς, ας προσευχηθούμε λοιπόν τον Κύριο να μας στείλει και άλλους και Εκείνος θα μας στείλει.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Marian Vamesu, τον διαχειριστή του Ποντιφικού Κολλεγίου Teutonico στο Βατικανό. Να ευχαριστήσω τον Πανοσιολογιότατο Hans-Peter Fischer που είναι ο Διευθυντής του Κολλεγίου, ο οποίος με αγκάλιασε και με πήρε κάτω από την προστασία του, όχι μόνο για να μου μάθει την ιταλική γλώσσα αλλά και να μου μάθει να συμπεριφέρομαι ως άξιος υπηρέτης της Εκκλησίας.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους τους κληρικούς της τοπικής μας Εκκλησίας, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή με δέχθηκαν με αγκάλιασαν και με έκαναν να νιώθω δικό τους άνθρωπο.
Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον Αξιότιμο κύριο Δήμαρχο της Τήνου, τους αξιότιμους εκπροσώπους Α και Β βαθμού της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οποίοι μας τίμησαν με την παρουσία τους, αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν πριν το τέλος της Λειτουργίας για την εκλογή του νέου Δημοτικού Συμβουλίου.
Να ευχαριστήσω τέλος και πάλι όλους εσάς και σας παρακαλώ να προσεύχεστε για εμένα, για όλους τους κληρικούς για να μπορέσουμε να αυξάνουμε και να πληθύνουμε όπως πληθαίνετε και εσείς ως λαός του Θεού.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
