Το διακόνημα είναι ένα δώρο, δεν είναι μια απλή απασχόληση ή μια σύμβαση εργασίας
Ο Πάπας Φραγκίσκο χθες στην ομιλία της πρωινής Θείας Λειτουργίας στο Παρεκκλήσιο του Αγία Μάρθα, υπογράμμισε ότι, όταν το δώρο της διακονίας προσαρμόζεται και εστιάζουμε στον εαυτό μας, το "μετατρέπουμε σε εργασία", χάνουμε την καρδιά του διακονήματος, επισκοπικού ή ιερατικού. Από την έλλειψη στοχασμού του δώρου προκύπτουν "όλες οι αποκλίσεις που ξέρουμε".
Η χειροτονία ενός διακονήματος (διακόνου – πρεσβύτερου – επισκόπου) είναι δώρο του Κυρίου "που μας κοίταξε και μας είπε" Ακολουθήστε με "και όχι μια υπηρεσία και σίγουρα όχι μια« εργασία »ή μία «σύμβαση εργασίας ». Ο Πάπας Φραγκίσκος είχε μπροστά του πολλούς επισκόπους και ιερείς, οι οποίοι συλλειτουργούσαν στην πρωινή Θεία Λειτουργία και στην ομιλία μνημόνευσε επίσης σε εκείνους που γιορτάζουν την 25η επέτειο της χειροτονίας, όπως τον καρδινάλιο EdoardoMenichelli, αρχιεπίσκοπο της Ανκόνα, ο οποίος βρίσκεται στο κατώφλι των 80 ετών. Ζήτησε από όλους, ακόμη και από τον εαυτό του, να σκεφτούν την πρώτη επιστολή του Αγίου Παύλου στον Τιμόθεο, που προτείνεται στη Θεία Λειτουργία, επικεντρώνοντάς την στη λέξη "δώρο", στο διακόνημα ως δώρο που πρέπει να ληφθεί υπόψη, ακολουθώντας τη συμβουλή του Παύλου προς τον νεαρό μαθητή. δώρο που βρίσκεται μέσα σου ".
Δεν είναι σύμφωνο εργασίας: "Πρέπει να κάνω", το να κάνει κάποιος κάτι τίθεται σε δεύτερη μοίρα. Πρέπει να λάβω το δώρο και να το κρατήσω ως δώρο και από εκεί έρχονται τα πάντα, με την αντίληψη του δώρου. Όταν το ξεχνάμε, παίρνουμε το δώρο και το μετατρέπουμε σε εργασία, χάνουμε την καρδιά της διακονίας, χάνουμε το βλέμμα του Ιησού που μας κοίταξε όλους και μας είπε: "Ακολουθήστε με", χάνετε η δωρεά.
Ο κίνδυνος να επικεντρωθούμε στο ίδιο το διακόνημα
Ο Πάπας επομένως προειδοποιεί για τον κίνδυνο:
Από αυτή την έλλειψη περισυλλογής για το δώρο, της εργασία ως δώρο, όλες αυτές οι αποκλίσεις που ξέρουμε προκύπτουν, από το πιο άσχημο, το τρομερό έως το πιο καθημερινό, που μας κάνει να επικεντρώσουμε τη δική μας διακονία στον εαυτό μας και όχι στην ευγνωμοσύνη του δώρου και στην αγάπη για εκείνον που μας έδωσε το δώρο, το δώρο της διακονίας.
Είναι σημαντικό να εργαζόμαστε αλλά πριν απ’ όλα χρειάζεται να θαυμάζουμε και να διαφυλάττουμε.
Ένα δώρο, θυμάται ο Φραγκίσκος και αναφέρει τον απόστολο Παύλο «που προσφέρθηκε μέσω προφητικού λόγου με την επίθεση των πρεσβυτέρων» και ισχύει για τους επισκόπους αλλά και για «όλους τους ιερείς». Ο Πάπας Φραγκίσκος υπογραμμίζει ως εκ τούτου "τη σημασία της σκέψης του υπουργείου ως δώρου και όχι ως μια εργασία". Κάνουμε ό, τι μπορούμε, αποσαφηνίζουμε, με καλή θέληση και νοημοσύνη, "ακόμη και με πονηριά", αλλά πάντα για να διαφυλάξουμε αυτό το δώρο.
Ο Φαρισαίος που ξεχνά τα δώρα της ευγένειας και του καλωσορίσματος
Για να ξεχάσει το κεντρικό σημείο ενός δώρου, προσθέτει ο Πάπας, είναι ένα ανθρώπινο πράγμα και φέρνει το παράδειγμα του Φαρισαίου που στο Ευαγγέλιο του Λουκά φιλοξενεί τον Ιησού στο σπίτι του, παραμελώντας "τόσους πολλούς κανόνες υποδοχής" παραμελώντας ς τα δώρα. Ο Ιησούς του το επισημαίνει, υποδεικνύοντας τη γυναίκα που δίνει όλα όσα έχει ξεχάσει ο φιλοξενών: το νερό για τα πόδια, το φιλόξενο φιλί και το χρίσμα του κεφαλιού με λάδι.
Υπάρχει αυτός ο άνθρωπος που ήταν καλός, ένας καλός Φαρισαίος, αλλά είχε ξεχάσει το δώρο της ευγένειας, το δώρο του να ζει μαζί, το οποίο είναι επίσης δώρο. Τα δώρα πάντα ξεχνιούνται όταν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον πίσω, όταν θέλω να το κάνω αυτό, κάνουμε … Ναι, πρέπει να κάνουμε πράγματα, οι ιερείς, και το πρώτο καθήκον είναι να διακηρύξουμε το Ευαγγέλιο, αλλά πρέπει να κρατήσουμε το κέντρο, την πηγή από την οποία πηγάζει αυτή η αποστολή, το οποίο είναι ακριβώς το δώρο που λάβαμε ελεύθερα από τον Κύριο.
Μπορεί ο Κύριος να μας βοηθήσει να μην γίνουμε επιχειρηματίες διάκονοι
Η τελική προσευχή του Φραγκίσκου προς τον Κύριο είναι ότι "μας βοηθά να διαφυλάττουμε το δώρο, να βλέπουμε τη διακονία μας κυρίως ως δώρο, ως υπηρεσία", έτσι ώστε να μην το καταστρέψουμε "και να μην γίνουμε επιχειρηματίες διάκονοι" και τόσα πράγματα που οδηγούν μακριά από το θαυμασμό για το δώρο που λάβαμε από τον Κύριο, "που μας έδωσε το δώρο της διακονίας". Μια χάρη που ζητά ο Ποντίφικας για όλους, αλλά ειδικά για εκείνους που γιορτάζουν την 25η επέτειο της χειροτονίας τους.
+Ν
