ΤΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΤΥΠΑ ΣΤΟ ΒΡΥΣΙ ΤΗΝΟΥ
Στην Τήνο η Παναγία έχει πολλούς χειροποίητους θρόνους, μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν δύο: Είναι ο θρόνος που έχει στήσει το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα στη χώρα της Τήνου τον 19ο αιώνα και το Θεομητορικό Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας που έστησε ο Καθολικός λαός της Τήνου τον 17ο αιώνα.
Με τη συμμετοχή πολλών ευλαβών της Παναγίας πανηγύρισε το Θεομητορικό Προσκύνημα της Εκκλησιαστικής Επαρχίας Νάξου-Τήνου-Άνδρου Μυκόνου στο Βρυσί της Τήνου.
Την παραμονή της εορτής και πανήγυρης τελέστηκε στον υπαίθριο Ναό, Αρχιερατικός Εσπερινός στις 9,30 το βράδυ και στη συνέχεια η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο π. Νικόλαο η οποία είχε μία παρατεταμένη Ακολουθία του Λόγου. Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο συλλειτούργησαν ιερείς που εργάζονται στην Τήνο, ο Ιερομόναχος Καπουκίνος π. Πέτρος Αρμακόλας και ο διάκονος Μάριος. Στο ιερό υπηρέτησε ο υποδιάκονος της Αρχιεπισκοπής μας, Αλέξανδρος. Τα ασματικά μέρη της Ακολουθίας του Εσπερινού και της Θείας Λειτουργίας συνόδευε ο αγαπητός Πέτρος Ρήσος.
Για τη Θεία Λειτουργία επιλέξαμε την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη που αναφέρει το πρώτο θαύμα του Ιησού με την παρέμβαση της Μητέρας του. Επειδή τον τελευταίο καιρό διαπιστώνουμε πως η χαρά χάνεται από πολλές καρδιές, θελήσαμε να μελετήσουμε αυτό το θαύμα του Ιησού που ζήτησε η ίδια η Παναγία στον Υιό της για να μη χαθεί η χαρά από τους καλεσμένους το γάμο.
Μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου ακούστηκαν έξη σύντομες μελέτες πάνω στην ευαγγελική αυτή περικοπή από δύο, ιερείς, ένα μοναχό, δύο λαϊκούς και τον ιεροσπουδαστή μας Αλέξανδρο. Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Αρχιεπίσκοπός μας, π. Νικόλαος, ο οποίος και είπε:
Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Αυτή τη βραδιά που αγρυπνούμε προετοιμαζόμενοι να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε την κοίμηση και μετάσταση της Θεοτόκου, επιλέξαμε για μελέτη το περιστατικό εκείνο του ευαγγελίου που δείχνει την ευαισθησία της Παναγίας για όλους μας. Είναι το πρώτο θαύμα που έκανε ο Ιησούς στο Γάμο της Κανά, με τη δική της παρέμβαση για να μη χαθεί η χαρά της γιορτής, που συμβολίζεται στο συγκεκριμένο περιστατικό από την έλλειψη κρασιού.
Η επιλογή μας αυτή έγινε διότι θέλουμε να τονίσουμε το πόσο είναι απαραίτητο αυτό το θαύμα στο σημερινό μας κόσμο που κινδυνεύει να χαθεί η χαρά και η ζωή μας να χαρακτηρίζεται από μία συνεχή θλίψη.
Η κοινωνία μας συχνά βιώνει στιγμές έλλειψης κρασιού, δηλαδή έλλειψης χαράς και το χειρότερο είναι ότι αυτή η χαρά συνεχώς μειώνεται και κινδυνεύει ολότελα να χαθεί και η ζωή μας να μετατραπεί από τη χαρά του γάμου σ’ ένα παρατεταμένο πένθος.
Όπως, υπάρχουν πολλών ειδών κρασιά, έτσι υπάρχουν και πολλών ειδών αιτίες που δημιουργούν την έλλειψη της χαράς.
Σήμερα η εκκοσμικευμένη κοινωνία μας κάνει περίεργες δοκιμές, και η πιο επικίνδυνη είναι αυτή που αγνοεί ή παραμελεί το Θεό. Και ακόμη χειρότερο συχνά δημιουργεί ένα ανθρώπινο και ανύπαρκτο Θεό. Κατασκευάζει ένα Θεό τον οποίο ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο στις δύσκολες στιγμές του. Ταυτίζει το Θεό με ένα καλό Υπουργό κοινωνικής πρόνοιας στο οποίο και αποτείνεται μόνο μετά από κάποιες συμφορές για να ζητήσει το απαραίτητο κοινωνικό μέρισμα.
Θέλουμε ένα Θεό που να είναι σε «επί φυλακή» για να διορθώνει τα καθημερινά μας λάθη, και του επιτρέπουμε να παραβιάζει το θησαυρό της ελευθερίας μας και να μας παρέχει τα υλικά αγαθά που το ζητούμε. Τα καταστρεπτικά επακόλουθα των δικών μας λαθών επιρρίπτουμε στο Θεό, διότι δεν παρεμβαίνει έγκαιρα για να τα αποφύγουμε ή άμεσα για να τα διορθώσει. Αντί να ζητούμε απαιτούμε. Είναι λάθος μεγάλο αυτό!
Ο Θεός μας έπλασε για να συμμετέχουμε στη δική του ευτυχία, αυτή που εξασφαλίζεται όχι με τις δικές μας επιπόλαιες επιλογές, αλλά με την τήρηση του πάνσοφoθελήματός του. Μόνο εκτελώντας αυτό το θέλημα μπορούμε να είμαστε ευτυχείς ακόμη και μέσα στις ανθρώπινες αστοχίες μας και ατυχίες μας.
Στην εξασφάλιση αυτής της ευτυχίας μας, ενεργό μέρος λαβαίνει πάντοτε η Παναγία η οποία, ως ευαίσθητη γυναίκα, έγκαιρα διαπιστώνει τις αιτίες εκείνες που μπορούν να μειώσουν ή να εξαφανίσουν τη χαρά και τότε παρεμβαίνει για να μη χαθεί.
Γνωρίζει καλά ως καλή Μητέρα τις ανάγκες των παιδιών της. Γνωρίζει καλά επίσης την αγάπη του Χριστού για μας, γι’ αυτό και μας προτρέπει να κάνουμε να θέλουμε να μη χάσουμε τη χαρά μας να κάνουμε ότι μας Εκείνος μας πει.
Όμως εδώ χρειάζεται μία ειλικρινής εξέταση συνείδησης όλων μας, για να δούμε, αν πράγματι στη ζωή μας κάνουμε ότι Εκείνος μας λέει ή θέλουμε να κάνει Εκείνος αυτά που εμείς του λέμε! Μήπως περιοριζόμαστε στο να ακούμε το λόγο του Θεού, χωρίς όμως να μπαίνουμε στον κόπο και να τον εκτελούμε;
Εκείνος μας μιλά για αγάπη αλλά δεν αγαπιόμαστε. Μας μιλά για ειρήνη κι εμείς δεν συμφιλιωνόμαστε. Μας μιλά για αδελφοσύνη και εμείς χωρίζουμε τους ανθρώπους σε δικούς μας και ξένους Μας μιλά για τη δικαιοσύνη και θέλουμε μόνο οι άλλοι να μην μας αδικούνε, ενώ εμείς εύκολα αδικούμε. Με τον τρόπο αυτό συνεχώς χάνουμε το κρασί από το τραπέζι της χαράς στο οποίο ο Κύριος καθημερινά μας προσκαλεί. Εκεί όμως πάντοτε είναι παρούσα η Παναγία, έτοιμη να μας επαναλάβει : «κάνετε ότι σας πει», για να μη χάσουμε τη χαρά και την ευτυχία μας.
Αδελφοί μου και αδελφές μου και η χαρά και η ευτυχία δεν είναι χαρακτηριστικά μόνο της άλλης ζωής αλλά και της παρούσας. Ο Κύριος δεν μας έπλασε για να υποφέρουμε σ’ αυτή τη ζωή και να χαρούμε στην άλλη, αλλά για να προγευόμαστε ήδη στη ζωή αυτή τη χαρά που μας περιμένει στην άλλη.
Γι’ αυτό η Εκκλησία σήμερα δεν θλίβεται, δεν κλαίει, δεν πενθεί για την κοίμηση της μητέρας της, αλλά γιορτάζει και πανηγυρίζει. Και αυτό διότι η μητέρα του Ιησού, του Ιωάννη και η δική μας Παναγία Μητέρα δεν πέθανε αλλά κοιμήθηκε.
Ο κάθε χριστιανός έχει τη δική του κοίμηση που είναι το δικό του πέρασμα από τη ζωή αυτή στην άλλη. Είναι η πίστη της Εκκλησίας ότι , με το θάνατο η ζωή του ανθρώπου μεταβάλλεται δεν αφαιρείται. Αυτή μεταβολή της ζωής του ανθρώπου λέγεται κοίμηση και θα ακολουθήσει η ανάσταση και η μετάσταση.
Η Μετάσταση της Παναγίας Μητέρας μας είναι κατ’ εξοχήν εορτή χαράς διότι συμμετέχουν στη χαρά της. Ο προορισμός της Μητέρας μας είναι και δικός μας προορισμός. Εκείνη μεταστάσα πρώτη στον ουρανό περιμένει όλα τα παιδιά της, γι’ αυτό και όλοι μαζί μπορούμε να ψάλουμε: Ω πότε Μαρία, θα έλθω κι εγώ, αυτού μακαρία με σε να χαρώ. Αμήν.
Η όλη Ιεροτελεστία του Εσπερινού, της Αγρυπνίας και της Θείας Λειτουργίας ολοκληρώθηκε γύρω τα μεσάνυκτα.
Οι καιρικές συνθήκες δεν μας βοήθησαν, αλλά ούτε και μας ενόχλησαν, αφού ένας πολύ μεγάλος αριθμός ευλαβών της Παναγίας από το νησί της Τήνου και αποδήμων της Αθήνας κατέκλυσαν, όπως κάθε χρόνο, το Θεομητορικό Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας, το οποίο και εορτάζει στις 15 Αυγούστου, εφόσον είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση και Μετάσταση της Παναγίας.
Παρούσα η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και Δευτέρου Βαθμού. Διακρίναμε επίσης την παρουσία Βουλευτών και πολιτευτών.
Φωτογραφίες: Πόπη Σκλάβου