Τι λέει ο Σύρου Δωρόθεος στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ για διάλογο με τους Καθολικούς
Του Γιώργου Θεοχάρη
– Η σχέση της μητρόπολης σας και προσωπικά η δική σας με τους Καθολικούς της περιοχής σας ; Ιδιαίτερα στη Σύρο, που το ένα τέταρτο του πληθυσμού ανήκει στην Καθολική Εκκλησία; Υπάρχουν και συλλείτουργα;
Πόσο δύσκολο είναι για έναν μητροπολίτη να υπηρετεί σε έναν τέτοιο τόπο και να διατηρεί ισσοροπίες ανάμεσα σε Ορθόδοξους και Καθολικούς;
Ο Κύριος μας ελέησε να είμαστε Επίσκοπος σε μιαν Επαρχία, όπου από αιώνες συγκατοικούν Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί, ζουν και εργάζονται και μοχθούν μαζί, αγωνίζονται τον ίδιο αγώνα της καθημερινότητας, αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες και προβλήματα, και δημιουργούν με μικτούς γάμους οικογένειες.
Από την ευλογημένη μέρα της εγκαταστάσεώς μας μέχρι σήμερα, ουδέποτε απομακρυνθήκαμε από την πίστη και τις παραδόσεις της αγίας Ορθοδοξίας, αλλά και από το στόχο που θέσαμε, να διατηρήσουμε, δηλαδή, τις καλές σχέσεις, τη δημιουργική συνεργασία και την ομαλή συμβίωση των δύο συνοίκων θρησκευτικών κοινοτήτων στην Επαρχία μας, με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος, από εκείνους οι οποίοι εκ του μακρόθεν και του ασφαλούς, χωρίς γνώση των καταστάσεων, κρίνουν και επικρίνουν.
Με τον πρώην Επίσκοπο των ΡΚαθολικών Σύρου κ. Φραγκίσκο, ο οποίος ήταν ο πρώτος που με υποδέχθηκε στον λιμάνι της Σύρου, όταν έφθασα στο λιμάνι της Σύρου ως Μητροπολίτης, 19 Ιανουαρίου 2002, τον διάδοχό του κ. Πέτρο και τον Αρχιεπίσκοπο ΡΚαθολικών Τήνου Νάξου κ. Νικόλαο, δίνουμε μια μαρτυρία αγάπης στη Σύρο και την Τήνο, που διαχέεται μέσα στην κοινωνία και αντικατοπτρίζεται και στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, όχι βέβαια πάντοτε και χωρίς στενοχωρίες και παραπικρασμούς.
Από την Επαρχία της Σύρου, άλλωστε, τα νεώτερα χρόνια θεμελιώθηκε ο διάλογος με τους ετεροδόξους. Αναφερόμαστε στο περιώνυμο Προκάτοχό μας Αλέξανδρο Λυκούργο (1866-1875). ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα, μεταβαίνοντας στην Αγγλία για να θεμελιώσει στο Λονδίνο τον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Νικολάου, με εντολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου άρχισε το πρώτο διάλογο με τους Αγγλικανούς.
Αναγνωρίζουμε ότι το εγχείρημα αποτελεί μία ακροβασία. Αλλά η εκκλησία δεν μπορεί να ζει με εσωστρέφεια. Η Ορθοδοξία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν, είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι κοινωνία προσώπων.
Δεν είναι δυνατόν μία χώρα να έχει διαπιστευμένους Πρέσβεις σε όλο τον κόσμο και η Εκκλησία της να παραμένει εγκλωβισμένη στον εαυτό της, μόνο και μόνο επειδή ο διάλογος με ετεροδόξους ή και αλλoδόξους θεωρείται από μερικούς “ἁμάρτημα”. Αν δεν συνδιαλεχθούμε, δεν θα πείσουμε τους άλλους για την αλήθεια που κατέχουμε ∙όταν επιβάλλεται να μιλήσουμε με σκληρή γλώσσα, πρέπει να το πράττουμε, αλλά όπου στήνονται γέφυρες δεν έχουμε δικαίωμα να τις γκρεμίζουμε.
Η ορθοδοξία πορεύεται μέσα στο κόσμο ορθοτομούσα την αλήθεια και πρέπει να αποκαλύπτει τον εαυτό της στις άλλες εκκλησίες και δοξασίες με πνεύμα αγάπης και κατανοήσεως. Εμείς στην Σύρο και στην Τήνο ζούμε ειρηνικά και αυτό το οφείλουμε στο Λαό μας.
Όπου υπάρχουν δυσκολίες, γιατί υπάρχουν και τέτοιες, τις ξεπερνούμε με προσωπικό διάλογο και ειλικρινή αγάπη, χωρίς βεβαίως να αφιστάμεθα ούτε κατά κεραίαν από την αγία μας Ορθοδοξία, και πολύ περισσότερο να τελούμε «συλλείτουργα», όπως εσφαλμένα μερικοί απληροφόρητοι μας κατηγορούν, ούτε βεβαίως δεχόμεθα ΡΚαθολικούς Αναδόχους κατά το ιερό Βάπτισμα.
