Θέλουμε μία Εκκλησία χαρούμενη, αυθεντική και δραστήρια
(Συνέχεια από χθες)
«Επιθυμούμε έναν κόσμο ειρήνης, που θα συμπεριλαμβάνει μια ολοκληρωμένη οικολογία και μια βιώσιμη παγκόσμια οικονομία».
«Για τους νέους που ζουν σε ασταθείς και ευάλωτες περιοχές του κόσμου – συνεχίζει το έγγραφο- υπάρχει η ελπίδα και η προσδοκία συγκεκριμένων δράσεων από μέρους των κυβερνήσεων και της κοινωνίας: να θέσουμε τέλος σε συγκρούσεις και στη διαφθορά, να ασχοληθούμε με την κλιματική αλλαγή, με τις κοινωνικές ανισότητες και με την ασφάλεια».
Η τεχνολογία δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις ανθρώπινες σχέσεις
Μια παράγραφος είναι αφιερωμένη στη σχέση με την τεχνολογία η οποία για κάποιους «έχει εμπλουτίσει τις σχέσεις μας, για κάποιους άλλους έχει πάρει τη μορφή εθισμού, αντικαθιστώντας τις ανθρώπινες σχέσεις ακόμη και τον Θεό». Είναι προφανές, διαβάσουμε ακόμη, ότι «οι νέοι όλου του κόσμου καταναλώνουν με εμμονή τα προϊόντα πολυμέσων. Αν και ζούμε σε έναν κόσμο υπερσυνδεδεμένο, η επικοινωνία μεταξύ των νέων παραμένει περιορισμένη ανάμεσα σε ομάδες που μεταξύ τους είναι παρόμοιες».
«Συχνά οι νέοι τείνουν να έχουν διαφορετικές συμπεριφορές σε περιβάλλοντα online σε σχέση με εκείνα που βρίσκονται εκτός σύνδεσης. Είναι απαραίτητο – είναι το ζητούμενο – να προσφέρουμε κατάρτιση στους νέους για το πώς θα πρέπει να βιώνουν τις ψηφιακές ζωές τους».
«Οι ψηφιακοί χώροι μας καθιστούν τυφλούς μπροστά στην ευθραυστότητα των άλλων και εμποδίζουν την ενδοσκόπηση»
«Προβλήματα όπως η πορνογραφία διαστρεβλώνουν την αντίληψη των νέων για την σεξουαλικότητα. Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί μια παραπλανητική παράλληλη πραγματικότητα που αγνοεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Γι αυτό τον λόγο με το έγγραφο αυτό ζητείται από την Εκκλησία να δώσει μεγαλύτερη προσοχή «στη μάστιγα της πορνογραφίας, συμπεριλαμβανομένης της εκμετάλλευσης ανηλίκων στο διαδίκτυο, τον εκφοβισμό στον κυβερνοχώρο και τον τσουχτερό λογαριασμό που αυτά αντιπροσωπεύουν για την ανθρωπότητα».
Επιστροφή στις Γραφές για να γνωρίσουμε τον Ιησού
«Πολλοί από εμάς επιθυμούμε έντονα να γνωρίσουμε τον Ιησού» προσθέτουν, αλλά γι αυτό ζητάμε «αυθεντικές μαρτυρίες: άντρες και γυναίκες που μπορούν να εκφράσουν με πάθος την πίστης τους και την σχέση τους με τον Ιησού και ταυτόχρονα να ενθαρρύνουν τους άλλους να προσεγγίσουν, να συναντήσουν και να ερωτευθούν με τη σειρά τους τον Ιησού».
Υπάρχει τόσο μεγάλη σύγχυση ανάμεσα στους νέους σχετικά με την εικόνα του Ιησού, σημειώνεται, και προτείνεται «μια επιστροφή στις Γραφές, ώστε να μπορέσουν να εμβαθύνουν στη γνώση σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού, τη ζωή Του, την ανθρωπιά Του».
Αν για πολλούς νέους η πίστη έχει γίνει κάτι που αφορά μόνο την ιδιωτική σφαίρα και όχι την κοινοτική ζωή, αντιθέτως, υπάρχουν και νέοι που «βιώνουν μια στενή σχέση με την Εκκλησία, όπως στην περίπτωση της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, καθώς και σε διάφορες οργανώσεις παγκόσμιας κλίμακας». Δυστυχώς, σημειώνεται στο έγγραφο, «σε ορισμένα μέρη του κόσμου, οι νέοι κατά ένα μεγάλο μέρος εγκαταλείπουν την Εκκλησία. Η κατανόηση των λόγων αυτού του φαινομένου είναι ζωτικής σημασίας για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Οι νέοι που δεν έχουν δεσμούς με την Εκκλησία, ή που έχουν απομακρυνθεί από αυτή, το κάνουν επειδή έχουν βιώσει την αδιαφορία, την κριτική και την απόρριψη».
Σαφήνεια σχετικά με τον ρόλο των γυναικών στην Εκκλησία
«Οι χριστιανοί μαρτυρούν έναν ζωντανό Θεό, αλλά παρόλα αυτά – διαμαρτύρονται οι νέοι της προ-συνόδου – βρίσκουμε τελετές και κοινότητες που φαίνεται να είναι νεκρές. Οι νέοι προσελκύονται από τη χαρά η οποία θα έπρεπε να αποτελεί ένα ξεχωριστό σημείο για την πίστη μας». Και αναζητούν μια Εκκλησία που ξέρει να παραδέχεται τα λάθη και που έχει «την ταπεινοφροσύνη να ζητήσει συγχώρεση». Μια Εκκλησία που προσφέρει στους νέους χώρο για να συμμετάσχουν και που αποσαφηνίζει το ρόλο των γυναικών μέσα σε αυτή που θα πρέπει να επιβεβαιωθεί, να γίνει κατανοητός και να εκτιμηθεί. Στην πορεία αναζήτησης του εαυτού μας και της διάκρισης της κλίσης, οι νέοι αναζητούν συνοδοιπόρους που «θα είναι ζωντανοί μάρτυρες, που μπορούν να διακηρύξουν το Ευαγγέλιο διαμέσου του τρόπου ζωής τους». Οδηγούς που πρέπει να είναι πιστοί χριστιανοί που εργάζονται στην Εκκλησία και στον κόσμο, σε συνεχή αναζήτηση προς την αγιότητα, που δεν κρίνουν, αλλά που φροντίζουν και ακούνε προσεκτικά τις ανάγκες των νέων.
Η Εκκλησία έρχεται να μας συναντήσει εκεί που ζούμε
Στο τέλος, οι νέοι του κόσμου που συγκεντρώθηκαν στην Ρώμη, ζητούν από την Εκκλησία να παραδεχτεί τα σφάλματα σε περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης και διαχείρισης πλούτου, αποδεικνύοντας ότι είναι «ταπεινή και ανθρώπινη». Να ξέρει να επικοινωνεί μέσω των νέων μέσων επικοινωνίας και να μιλά με συγκεκριμένους όρους σχετικά με άβολα ζητήματα όπως η ομοφυλοφιλία και το φύλο. Και τέλος, να εμπλέξει τους νέους σε διαδικασίες λήψης αποφάσεων, παραχωρώντας τους ακόμη και ηγετικούς ρόλους. Ζητούν από την Εκκλησία να συναντηθεί με τα άτομα που συχνάζουν σε «μπαρ, καφετέριες, πάρκα, γυμναστήρια, στάδια, και οποιοδήποτε άλλο κέντρο πολιτιστικής ή κοινωνικής συνάθροισης». Αλλά και σε μέρη όπου υπάρχει δυστυχία όπως «ορφανοτροφεία, νοσοκομεία, περιφέρειες, ζώνες πολέμου, φυλακές, κέντρα αποκατάστασης και περιοχές που βρίσκονται στο κόκκινο». Εκτός από τους φυσικούς χώρους, οι νέοι ζητούν από την Εκκλησία να τους προσεγγίσει και στον ψηφιακό κόσμο. «Ελπίζουμε – γράφουν – σε μια Εκκλησία προσιτή μέσα από τα κοινωνικά μέσα και τους διάφορους εικονικούς χώρους».
Μετάφραση: ρφ
