ΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ-ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΥΣ

Την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018 η τοπική μας Εκκλησία στην Τήνο τέλεσε στον καθεδρικό της Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα το ετήσιο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής των Αρχιερέων, Ιερέων, Μοναχών και Μοναζουσών που μας προηγήθηκαν στην πίστη και εργάστηκαν στην Εκκλησία της Νάξου-Πάρου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου.

Τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο μας Π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του οι ιερείς που κατοικούν και εργάζονται στην Τήνο.

Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:

Μετά την τέλεση και πανήγυρη της μνήμης των Αγίων Πάντων και όλων των κεκοιμημένων, συναχθήκαμε σήμερα, αδελφοί μου και αδελφές μου, στον Καθεδρικό μας αυτό Ναό για να τελέσουμε το Μυστήριο της Ευχαριστίας και να προσευχηθούμε για την αιώνια ανάπαυση των αρχιερέων, ιερέων, μοναχών και μοναζουσών που μας προηγήθηκαν στο ποιμαντικό έργο της τοπικής μας Εκκλησίας  και συμμερίστηκαν το καθήκον  της μαρτυρίας και της χαράς και τους κόπους της αποστολικής προσφοράς.

Τους ενθυμούμαστε με αγάπη και ευγνωμοσύνη. Ο καθένας και η κάθε μια από τους αδελφούς μας και τις αδελφές μας, που μας προηγήθηκαν στη ζωή και το έργο στην τοπική μας Εκκλησία με την ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα τους και τα διαφορετικά χαρίσματά τους συνέβαλαν  στην οικοδόμηση της Βασιλείας του Θεού σ’ αυτόν τον τόπο, συνεργαζόμενοι  στο λυτρωτικό και σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού Εσταυρωμένου και Αναστημένου.

Υπήρξαν εποχές στην τοπική μας Εκκλησία που οι εργάτες και οι εργάτριες στο θερισμό ήταν  πολλοί και τα πολλά χαρίσματά τους πλούτιζαν την τοπική μας Εκκλησία, και πρόσφεραν μία πολύμορφη διακονία, της οποίας σήμερα απολαμβάνουμε τους πνευματικούς καρπούς. Πάντοτε στη ζωή της Εκκλησίας και όχι μόνο άλλοι σπέρνουν και άλλοι θερίζουν, όμως είναι ο ίδιος ο Κύριος με το Πνεύμα του που κάνει να αυξάνουν  και να ωριμάζουν οι καρποί.

Σήμερα οι ελλείψεις στην ιερατική και αφιερωμένη ζωή  στον τόπο μας, και όταν λέω στον τόπο μας δεν εννοώ μόνο την Τήνο αλλά και τα άλλα επτά νησιά της αποστολικής διακονίας  καθιστά αρκετά δύσκολη την εξασφάλιση σε όλα την απαραίτητη πνευματική προσφορά. Και αυτή η κατάσταση είναι πάντα παρούσα στα μάτια μας, στο νου και την καρδιά μας. Την διαπιστώνουμε κάθε μέρα  και ιδιαίτερα τις στιγμές που άμεσα πρέπει να καλύψουμε κενά στην ποιμαντική υπηρεσία.

Γι’ αυτό η πρόσκληση του Κυρίου παραμένει βασική: «Παρακαλέσετε τον Κύριο να στείλει εργάτες στο θερισμό του». Αυτό με κάνει να διερωτώμαι γιατί άραγε δεν συνειδητοποιούμε την ανάγκη να προσευχόμαστε συλλογικά για νέες ιερατικές και μοναχικές; Και γιατί όσοι προσευχόμαστε δεν βλέπουμε άμεσα αποτελέσματα από τον τόπο μας;  Τότε έρχεται στο νου μου η περικοπή του Αποστόλου Ιακώβου «δεν αποκτάτε διότι δεν ζητάτε, δεν αποκτάτε διότι δεν ζητάτε με σωστό τρόπο».

Αγαπητοί μου αδελφοί στην ιεροσύνη, στην αφιερωμένη ζωή, αγαπητά λαϊκά μέλη της Εκκλησίας,  προσευχόμαστε άραγε αρκετοί και αρκετά;  Προσευχόμαστε σωστά;

Η πρώτη επιστολή της σημερινής Θείας Λειτουργίας που ήταν από την επιστολή  του Αποστόλου Παύλου έγραψε στους Κορινθίους και λέει είπε σήμερα σε μας: «Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, πρωτότοκος  των νεκρών. Διότι, αν μέσω ενός ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, διαμέσου ενός ανθρώπου θα έρθει και η ανάσταση των νεκρών» 

Μετά ο Απόστολος συνεχίζει κάνοντας ένα παραλληλισμό του Αδάμ με το Χριστό  του θάνατο με τη ζωή. Ο Χριστός είναι η απαρχή μετά με τον ερχομό του, όσοι ανήκουν εις Αυτόν.

Αλλά με ποιο τρόπο μπορούμε εμείς να δοκιμάσουμε την εν Χριστώ ζωή; Όλως παραδόξως την δοκιμάζουμε στον καθημερινό  θάνατο μας.

Στην ευαγγελική περικοπή από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, ο Ιησούς εμπιστεύεται στους μαθητές του με ποιό τρόπο Εκείνος πρόκειται να δοξαστεί και τους αποκαλύπτει ότι αυτό θα γίνει με την ταπείνωση του σταυρού. Φαίνεται σαν αντίφαση αλλά ο Διδάσκαλος Χριστός επιμένει  με τη σύγκριση του κόκκου του σιναπιού που μένει μόνος του αν δεν πέσει και σαπίσει στη γη. Μόνο αν πεθάνει φέρνει καρπό. Δηλαδή πρέπει να χάσουμε τη ζωή μας για Εκείνον  και με τον τρόπο αυτό, να τη διατηρήσουμε στην αιώνια ζωή.

Πόσες φορές έχουμε ερμηνεύσει και μελετήσει αυτήν  την ευαγγελική περικοπή του ευαγγελιστή Ιωάννη! Πόσες φορές χάσαμε άραγε και ξαναβρήκαμε  τη ζωή μας, πόσες φορές πεθάναμε και ξαναζήσαμε; Πόσο πράγματι είναι  δύσκολο  να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη! Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να αναπαύσει αιώνια κοντά του όλους εκείνους που σαν το κόκκο του σιναπιού έπεσαν στη γη, ώστε να φυτρώσουν και να ανθίσουν στην αιώνια ζωή. Αμήν.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ευλογήθηκε το κενοτάφιο των Αρχιερέων και των ελαχίστων μνημάτων που ευρίσκονται μέσα στον Καθεδρικό Ναό.