Τα 100 χρόνια της «Παναγίτσας» στο Σκαλάδο
Η περιοχή Μαύρα Γκρεμνά ήταν ένας εκλεκτός τόπος για τους κατοίκους του παλιού Σκαλάδου. Μέσα στο Μάη, αλλά όχι μόνο, θεωρούσαν τον τόπο εκείνον ιδανικό για να πηγαίνουν να «μαραντίζουν». Έπαιρναν τα πρόχειρα φαγητά τους και διασκέδαζαν όμορφα και οικογενειακά μεταξύ τους.
Κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου «μαραντίσματος» έγινε και η πρόταση από τον εφημέριο Δ. Αντώνη Ψάλτη στα 1918 για να οικοδομήσουν σ’ εκείνο το μέρος ένα ακόμα ενοριακό εξωκλήσι, αφιερωμένο στην Κοίμηση και τη Μετάσταση της Παναγίας. Πράγματι, οι γυναίκες του Σκαλάδου στις 14 μέρες που προηγούνταν της εορτής του 15αύγουστου, πήγαιναν κάθε απόγευμα στα βράχια της περιοχής και απάγγειλαν το Ροδάριο, επειδή από εκείνο το σημείο φαίνεται ο ενοριακός ναός του Κάτω Κλείσματος που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση και Μετάσταση της Παναγίας.
Έτσι η Ενορία του Σκαλάδου απέκτησε, με κόπο και μόχθο και έξοδα των ενοριτών τη δική της Παναγίτσα για να αποτελεί σημείο ατομικής και ενοριακής προσευχής προς τη Μητέρα του Ουρανού. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του ΄40, οι μητέρες με τα παιδιά τους πήγαιναν εκεί για να παρακαλέσουν με δάκρυα στα μάτια την Παναγία για τους στρατευμένους του χωριού ώστε να επιστρέψουν γρήγορα και σώοι στις οικογένειές τους. Καθιερώθηκε η προετοιμασία της εορτής της Μεταστάσεως για την ενορία να γίνεται στην «Παναγίτσα», με επιστέγασμα την Αγρυπνία της παραμονής.
Μετά τον επίσημο Εσπερινό, που γινόταν την ώρα που νύχτωνε, συνέχιζαν το παλαιό έθιμο: άπλωναν «κουρελούδες» και τραπεζομάντηλα και έστρωναν οικογενειακό τραπέζι αγάπης κάτω από το φως του αυγουστιάτικου φεγγαριού. Την άλλη μέρα, τη μέρα της εορτής, λάβαιναν μέρος στη Θ. Λειτουργία και στη Θ. Κοινωνία! Το 1947 ο εφημέριος Δ. Μάρκος Σάβαρης φρόντισε να κατασκευαστεί το μαρμάρινο Βήμα και ο αυλόγυρος.
Πηγή: sannicolo.gr
