Συλλυπητήριο Μήνυμα

Με μεγάλη λύπη έχω πληροφορηθεί τον Ιούλιο που μας πέρασε για τον χαμό του πολύ αγαπητού μου π. Αντώνιου Φόνσου και εχθές για την α-προσδόκητη απώλεια της επίσης πολύ αγαπητής μου αδ. Θηρεσίας Φόνσου. Είχα την τύχη και ευλογία να τους γνωρίσω στη Μυτιλήνη όπου υπήρξα εκεί φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου από την Κύπρο για τέσσερα χρόνια (2000-2004). Για τέσσερα χρόνια η όμορφη Εκκλησία της Μεταστάσεως της Θεοτόκου υπήρξε το καταφύγιο και το στήριγμα μου παρά το γεγονός ότι δεν ετελείτο όλες τις Κυριακές η Θεία Λειτουργία. Οι συναντήσεις όμως που πραγματοποιούσαμε την περίοδο εκείνη, και καιρού επιτρέποντος αρκετές φορές λόγω θαλασσοταραχής, υπήρξαν τόσο ποιοτικές που γέμιζαν την ψυχή μου με δύναμη και πίστη. Θα θυμάμαι όσο ζω την απλότητα τους και την έμπνευση που μου είχαν δώσει μαζί με τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπό Νικόλαο, για το κατηχητικό έργο που είχα την τιμή να μου αναθέσουν για τα λιγοστά παιδιά της ενορίας μας κατά την περίοδο εκείνη. Έχω αναφέρει ενορία “μας” γιατί ακόμα νιώθω να ανήκω στην ενορία της Μυτιλήνης η οποία γνωρίζω ότι δοκιμάζεται πολύ τον τελευταίο καιρό. Αυτή η σπάνια απλότητα και ανιδιοτέλεια που τους χαρακτήριζε, διαπιστώνω να συνεχίζει ακόμα ως κληρονομιά στην ενορία μας, με την προσφορά κάθε είδους βοήθειας στους συνανανθρώπους μας που έχουν ανάγκη.

Από την ενορία της Παναγίας των Χαρίτων στη Λευκωσία, θα προσεύχομαι πάντα για τις ψυχές τους που είμαι βέβαιος ότι βρίσκονται κοντά στο Θεό μας καθώς και για την ενορία της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στη Μυτιλήνη με την ευχή να την επισκεφθώ ξανά μετά από τόσα χρόνια όταν η κατάσταση με την πανδημία το επιτρέψει.

Τα Θερμά μου Συλλυπητήρια στους δικούς τους ανθρώπους και στην Εκκλησία της Τήνου.

Με εκτίμηση και αγάπη,
Μάριος Ιωσηφίδης