ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΜΙΣΟΥΣ, ΦΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗΣ

Οι πρόσφατες επιθέσεις κατά μουσουλμάνων μεταναστών στη Γερμανία αποδεικνύουν ότι το μίσος είναι βαθειά ριζωμένο στις ψυχές κάποιων ανθρώπων
Ως “αντίβαρο” ας δούμε άλλη μια ιστορία σωτηρίας εβραϊκής οικογένειας στη Ρώμη όταν βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή. Παρουσιάστηκε από το Ραδιοφωνικό Σταθμό του Βατικανού, πριν λίγο καιρό, με αφορμή τη συμπλήρωση 75 ετών από την είσοδο των σοβιετικών τανκς στο Άουσβιτς.
Η κατάληψη της Ρώμης, ένα χρόνο περίπου πριν τη λήξη του Β Παγκοσμίου
Πολέμου, σήμανε την οριστική εκκαθάριση του εβραϊκού γκέτο. Από τις οικογένειες που γλύτωσαν τη μεταγωγή στο Άουσβιτς ήταν η 5μελής, με το 4ο παιδί στην κοιλιά της μητέρα Letizia, οικογένεια Terracina. Οι φίλοι και γνωστοί φοβήθηκαν να τους βοηθήσουν. Λίγες μέρες πριν την καταστροφή, σε ένα κρεοπωλείο, η μητέρα γνώρισε την Αnnita Tane, η οποία ζούσε σε ένα σπίτι 2 δωματίων με τον κατάκοιτο σύζυγό της.
Τόλμησε, με το θάρρος της απελπισίας, να της ζητήσει βοήθεια. Αυτή “ πολύ καλή και πολύ θρησκευόμενη γυναίκα ” όπως τη θυμόταν αργότερα όλη οικογένεια Terracina δέχθηκε να φιλοξενήσει την οικογένεια σπίτι της. Οι γονείς και ο, αργότερα γεννηθείς, Fernando παρέμειναν στο σπίτι της ως τη λήξη του πολέμου
Ο 6χρονος Leone δόθηκε λίγο αργότερα στην οικογένεια Cencelli, να μεγαλώσει με το συνομήλικο γιο της οικογένειας, τον Massimiliano. Ο πατέρας της οικογένειας ήταν εργαζόμενος στο Βατικανό και συνεργάτης του Πάπα Πίου 12ου στην προσπάθεια να προστατεύσουν τους ιταλούς Εβραίους, οποτε η πράξη ήταν αναμενόμενη. Τα 2 κορίτσια, η 7χρονη Bettina και η 4χρονη Milena μεταφέρθηκαν στο Μοναστήρι των
Αδελφών Dorotee στο λόφο Τζιανίκολο, όπου “αναμείχθηκαν” με τις άλλες μαθήτριες θυμούνται ακόμα σήμερα την ηρεμία των Αδελφών και την αγάπη που δέχθηκαν.
Ο μικρότερος Fernando, μετά τον πόλεμο, συνειδητοποίησε τι συνέβη τους πρώτους μήνες της ζωής του, μαθαίνοντας πόσοι συγγενείς χάθηκαν στο Αουσβιτς. Ακόμα ξυπνά από εφιάλτες, όταν τους σκέπτεται… Ο ίδιος έμεινε στο πλευρό της κας Tane, ως το θάνατό της. Η αδελφή του Bettina ταράσσεται όταν ακούει νερό να πέφτει με δύναμη. Δεν μπορεί να ξεχάσει έφοδο των Γερμανών στο σπίτι, μόλις είχε γεννηθεί ο αδελφός της, οπότε η κα Tane είχε ανοίξει το ρουμπινέ του ντους ως το τέλος, για να μην ακούγονται τα κλάματα του νεογέννητου..
Απλές ιστορίες επιβίωσης από το θάνατο, που οι θαυμαστές του ναζισμού δεν μπορούν να καταλάβουν. Όπως είπε και ο Μassimiliano Cencelli, που έκανε σημαντική πολιτική καριέρα στη μεταπολεμική Ιταλία, “ υπάρχει μόνο μια φυλή, η ανθρώπινη, τα υπόλοιπα είναι κατασκευάσματα των εξουσιών ”

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη”