Προεόρτιος εσπερινός προς τιμήν του Αγίου Βαλεντίνου στη Μυτιλήνη
Με την παρουσία αρκετών ευλαβών του Αγίου Βαλεντίνου και με κάθε επισημότητα τελέστηκε στον Eνοριακό Ναό της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στην πόλη της Μυτιλήνης, όπου φυλάσσεται απότμημα των Ιερών του Λειψάνων του Αγίου, Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός. Τον Εσπερινό τέλεσε ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου και Αποστολικός Τοποτηρητής της Καθολικής Επισκοπής Χίου (Λέσβου-Σάμου), αλλά και Μητροπολίτης παντός Αιγαίου, Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος. Μαζί του συμπροσευχήθηκαν στο Ιερό ο Γενικός Βικάριος της Επισκοπής π Ριχάρδος και ο Εφημέριος Χίου και Λέσβου π. Λέων.
Ο Ναός τις ημέρες αυτές έγινε το κέντρο αναφοράς πολλών ευλαβών του Αγίου που έσπευσαν να αποδώσουν τιμή στον Άγιο και να τον επικαλεστούν ως βοηθό τους.
Εντυπωσιακή η παρουσία των μεταναστών Καθολικών Χριστιανών από διάφορα κράτη, οι οποίοι και κατά την είσοδο στο Ναό του Αρχιεπισκόπου και του Ιερού Κλήρο έψαλαν δικό τους πολυχρονισμό.
Όμορφα στολισμένος ο Ναός από την αγάπη των ενοριτών και εκτεθειμένα τα Ιερά Λείψανα του Αγίου μπροστά από την Αγία Τράπεζα δέχονταν την συνεχή επίσκεψη ευλαβών του.
Μετά το σύντομο ανάγνωσμα της Ακολουθίας του Εσπερινού, ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Κατά την προεόρτια αυτή εσπερινή προσευχή μας, ως προετοιμασία για την αυριανή πανήγυρη προς τιμή του Αγίου Ιερομάρτυρα Βαλεντίνου, θέλω να σας ενημερώσω για τις προσπάθειες που καταβάλει η Εκκλησία τον τελευταίο αυτό καιρό για να προστατέψει και να βοηθήσει την Οικογένεια για να μπορέσει να ολοκληρώσει την ιερή της αποστολή:
To2014 και το 2015 έγιναν στη Ρώμη δύο Σύνοδοι της Επισκόπων που η κάθε μια διήρκησε είκοσι ημέρες. Το Θέμα που μελέτησαν οι Συνοδικοί Πατέρες και στις δύο αυτές Συνόδους ήταν «η οικογένεια».
Στις 19 Μαρτίου 2016 δημοσιεύτηκε από την Αγία Έδρα μία Μετασυνοδική Αποστολική με τίτλο: « Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ».
Η παραίνεση καθορίζει τη σκέψη της Εκκλησίας, ξεκινώντας από την Αγία Γραφή και το πρώτο κεφάλαιο αναπτύσσεται ως μία πνευματική μελέτη πάνω στο Ψαλμό 128, που είναι χαρακτηριστικός της τέλεσης τόσο του εβραϊκού όσο και του χριστιανικού Γάμου. Η Αγία Γραφή «είναι γεμάτη από οικογένειες, από γενεές , από ιστορίες αγάπης και από οικογενειακές κρίσεις».
Η Παραίνεση:
διασαφηνίζει την κλήση της οικογένειας σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, έτσι όπως το έχει αντιληφθεί η Εκκλησία μέσα στον χρόνο, και ιδιαίτερα στο θέμα του αδιάλυτου του μυστηρίου του γάμου, της μετάδοσης της ζωής, και της εκπαίδευσης των παιδιών.
Aγκαλιάζει και τις «τραυματισμένες οικογένειες», ενώπιον των οποίων δηλώνει ότι «πρέπει πάντοτε να ενθυμούμαστε μια γενική αρχή: Να γνωρίζουμε ως ποιμένες ότι, από αγάπη για την αλήθεια, είμαστε υποχρεωμένοι να διακρίνουμε και να μελετούμε προσεκτικά όλες τις καταστάσεις» (Familiaris consortiο, 84). Ο βαθμός ευθύνης των τραυματισμένων οικογενειών δεν είναι ο ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις, και μπορεί να υπάρχουν παράγοντες που μειώνουν την ικανότητα σωστής απόφασης. Γι’ αυτό ενώ εκφράζεται με σαφήνεια η διδασκαλία της Εκκλησίας, πρέπει να αποφεύγονται κρίσεις που δεν λαβαίνουν υπόψη τους το περίπλοκο των διαφόρων καταστάσεων και είναι ανάγκη να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο τα πρόσωπα ζουν και υποφέρουν εξ αιτίας των συνθηκών ζωής τους (AL79).
Δεν πρέπει να φορτώνουμε πάνω σε δύο αδύναμα πρόσωπα το φοβερό βάρος του να πρέπει να αναπαράγουν με τέλειο τρόπο την ένωση που υπάρχει ανάμεσα στον Χριστό και την Εκκλησία, διότι ο γάμος ως σημείο αποτελεί «μία δυναμική διαδικασία, που προωθείται βαθμηδόν με την προοδευτική χρήση των δώρων του Θεού (AL122).
Η Παραίνεση αντιμετωπίζει το θέμα της καθοδήγησης των μελλονύμφων στην πορεία της προετοιμασίας τους για το μυστήριο του Γάμου, της συνοδοιπορίας των παντρεμένων στα πρώτα χρόνια του γάμου τους, ιδιαίτερα εκείνων που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις και αντιμετωπίζουν κάθε λογής κρίσεις.
Επίσης γίνεται λόγος για την συνοδεία των εγκαταλειμμένων προσώπων, των χωρισμένων ή διαζευγμένων ατόμων και υπογραμμίζεται η σημασία της πρόσφατης μεταρρυθμίσεως των διαδικασιών για την αναγνώριση των περιπτώσεων που αμφισβητείται η εγκυρότητα του Μυστηρίου του Γάμου. Έρχεται στην επιφάνεια ο πόνος των παιδιών στις περιπτώσεις συγκρούσεων των γονέων και σημειώνει ότι: « Το διαζύγιο είναι ένα κακό και είναι πολύ ανησυχητικό φαινόμενο και δυστυχώς ο αριθμός των διαξευγμένων αυξάνεται συνεχώς. Για το λόγο αυτό , χωρίς αμφιβολία, το σημαντικό ποιμαντικό καθήκον, σχετικό με τις οικογένειες είναι να ενδυναμώσουμε την αγάπη και να βοηθήσουμε να γιατρευτούν οι πληγές, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούμε να προβλέπουμε και να θεραπεύουμε την επέκταση αυτού του δράματος της σύγχρονης εποχής μας» (EL246). Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις καταστάσεις των μικτών γάμων, στους γάμους διαφορετικής πίστης και στις περιπτώσεις των οικογενειών που έχουν στο εσωτερικό τους πρόσωπα με τάσεις προς την ομοφυλοφιλία, επιβεβαιώνοντας απέναντί τους το σεβασμό και αποφεύγοντας κάθε άδικη διάκριση και κάθε μορφή επιθετικότητας ή βίας
Σε ότι αφορά τις «παράνομες» καταστάσεις «πρέπει να αποφευχθούν οι κρίσεις που δεν υπολογίζουν την πολυπλοκότητα των διαφόρων καταστάσεων και είναι ανάγκη να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο τα πρόσωπα ζουν και υποφέρουν εξ αιτίας της καταστάσεώς τους» (AL296). «Πρέπει να ενσωματώσουμε όλους, οφείλουμε να βοηθήσουμε το κάθε άτομο να βρει τον δικό του τρόπο να συμμετέχει στη ζωή της εκκλησιαστικής κοινότητας, ώστε να αισθάνεται υποκείμενο μιας ευσπλαχνίας «η οποία δεν προσφέρεται λόγω αξιομισθίας, δεν έχει περιορισμούς και είναι μία δωρεά του Θεού» ( AL297). Ακόμη: «οι διαζευγμένοι που ζουν μία νέα ένωση, πχ μπορούν να βρεθούν σε καταστάσεις πολύ διαφορετικές, τις οποίες δεν πρέπει απλώς να καταγράφουμε με μελανά χρώματα ή να τις αντιμετωπίζουμε με τρόπο αυστηρό, χωρίς να αφήνουμε περιθώριο σε μία προσωπική και ποιμαντική κατανόηση» (AL298).
Προς αυτή την κατεύθυνση συγκεντρώνοντας τις παρατηρήσεις πολλών Συνοδικών Πατέρων η Παραίνεση βεβαιώνει ότι:» οι βαπτισμένοι που είναι διαζευγμένοι και ξαναπαντρεμένοι με πολιτικό γάμο οφείλουν να παραμείνουν ενσωματωμένοι στις χριστιανικές κοινότητες με διαφόρους δυνατούς τρόπους, αποφεύγοντας κάθε μορφή σκανδάλου». «Η συμμετοχή τους στη ζωή της Εκκλησίας μπορεί να εκφραστεί με διάφορες εκκλησιαστικές υπηρεσίες. Δεν πρέπει να αισθάνονται αφορισμένοι, αλλά να ζουν και να ωριμάζουν ως ζωντανά μέλη της Εκκλησίας. Αυτή η ενσωμάτωση είναι αναγκαία επίσης για τη φροντίδα και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους (AL299).
Η Παραίνεση για να αποφύγει τυχόν παρεξηγήσεις, επιμένει με δύναμη γράφοντας: «το να καταλάβουμε τις ειδικές περιπτώσεις δεν συνεπάγεται ότι πρέπει να κρύβουμε το φως του ιδανικού και να προτείνουμε λιγότερα από όσα ο Ιησούς προσφέρει στον άνθρωπο. Σήμερα περισσότερο από μία ποιμαντική των αποτυχιών είναι απαραίτητη η ποιμαντική προσπάθεια της σταθεροποίησης του γάμου, ώστε να αποφύγουμε τις διαλύσεις « (AL307 Η Παραίνεση προσκαλεί τους πιστούς που βιώνουν περίπλοκες καταστάσεις να πλησιάσουν με εμπιστοσύνη σε ένα διάλογο με τους ποιμένες τους και με λαϊκούς που ζουν αφιερωμένοι στον Κύριο. Δεν θα βρουν βέβαια πάντοτε σ’ αυτούς μια επιθυμητή λύση στο πρόβλημά τους, αλλά σίγουρα θα λάβουν φως που θα τους επιτρέψει να καταλάβουν καλύτερα, αυτό που συμβαίνει και θα μπορέσουν να ανακαλύψουν μια πορεία προσωπικής ωρίμανσης. Η Παραίνεση καλεί τους ποιμένες να ακούσουν με αγάπη το δράμα των προσώπων και να αντιληφθούν την άποψή τους, για να τους βοηθήσουν να ζήσουν καλύτερα και να αναγνωρίσουν η θέση τους μέσα στην Εκκλησία» (AL312). Και καταλήγει λέγοντας: Ας προχωρούμε, οικογένειες , ας συνεχίσουμε να προχωρούμε! Ας μη χάνουμε την ελπίδα εξ αιτίας των ελλείψεών μας, αλλά ούτε και να αρνούμαστε να αναζητούμε το πλήρωμα της αγάπης και της κοινωνίας που ο Κύριος μας υποσχέθηκε» (AL325)
Μετά την Ακολουθία του Εσπερινού, ο Αρχιεπίσκοπος είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να συνομιλήσει με τους πρόσφυγες που είχαν έρθει στο Ναό για να συμπροσευχηθούν μαζί μας.
[module-696]
