Πως ξεκίνησε το πανηγύρι του Μάη στο ΒΡΥΣΙ
Το 1912 ήταν να πάνε στρατιώτες τέσσερα παλληκάρια απ’ τον Ταραμπάδο: ο Μιχαήλ Φώσκολος ο «Γιαννούλης», ο Μάρκος Ρήγος ο «Στόκος», ο Ρόκκος Δελλατόλας ο «Γιαννιός» κι ο Αντώνης ο Καλούμενος ο «Κολέας». Ήταν να παρουσιαστούν τον Οκτώβρη. Στο μεταξύ όμως κηρύχτηκε ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος κι ήρθε διαταγή να περιμένουν οι κληρωτοί και να καταταχτούν οι έφεδροι.
Στον Ταραμπάδο ζούσε τότε η καλόγρια Σόρα Μαρία Ρεμούνδου. Πήρε μαζί της τότε, όλες τις γυναίκες του χωριού και ξεκίνησαν για το Βρυσί για ν’ ανάψουν τα καντήλια και να προσευχηθούν. Οι γυναίκες όμως του Κάμπου παραπονέθηκαν γιατί δεν τις κάλεσαν και κείνες, κι η καλογριά της καθησύχασε λέγοντάς τους πως γρήγορα θα ξαναπήγαιναν.
Το 1913 εφημέριος στον Ταραμπάδο ήταν ο Δον Αντώνιος Ρήγος. Ο πόλεμος είχε φουντώσει για καλά κι έτσι όταν έπεσαν τα Γιάννενα, ο Δον Αντώνιος κάλεσε τους ενορίτες του να πάνε στο Βρυσί, προσκύνημα. Κανόνισαν να πάνε την Πέμπτη του Πάσχα. Οι κληρωτοί του Ταραμπάδου που περίμεναν ακόμα, επειδή ήταν Πάσχα, είπαν να πάρουν μαζί τους και τα τρουμπόνια για να διασκεδάσουν. Πήραν μαζί τους 9 οκάδες μπαρούτι κι έδωσαν 1,50 δρχ. στον εφημέριο για να τους κάμει την πασχαλινή Λειτουργία. Τότε το μεροκάματο ήταν 2 δρχ ….
Την ώρα της Λειτουργίας ο τόπος τράνταξε απ’ τις τρουμπονιές που συνεχίστηκαν και την ώρα του φαγητού, με συμμετοχή και του εφημερίου. Ο ενθουσιασμός τούς έκαμε να συμφωνήσουν να ξαναπάνε στο Βρυσί την Πρωτομαγιά, με τα πόδια λιτανεία, μεταφέρνοντας την Εικόνα της Παναγίας για τα στρατευμένα παιδιά που πολεμούσαν στο μέτωπο. Ήταν Απρίλης …. Πριν όμως κλείσει ο μήνας ήρθε διαταγή, οι κληρωτοί πήγαν στη Σύρα κι ορκίστηκαν, από κει πήγαν με πολεμικό στον Πειραιά κι από κει τους πήγαν στη Μακεδονία.
Στα άλλα χωριά είχε διαδοθεί πως την Πρωτομαγιά θα γίνονταν λιτανεία από τον Ταραμπάδο προς το Βρυσί, με την Εικόνα της Παναγιάς, για μια Λειτουργία για τα στρατευμένα παιδιά. Πολύς κόσμος μαζεύτηκε στον Ταραμπάδο, πρωί- πρωί κι άρχισε η Λιτανεία που ακολούθησε τον παλιό δρόμο, αφού δεν υπήρχε αμαξωτός. Ήταν η Πρώτη Μαΐου του έτους 1913.
Από τότε κάθε χρόνο, όποια μέρα κι αν έπεφτε, πραγματοποιούταν η Λιτανεία της Εικόνας της Παναγίας και με την συμμετοχή σ’ αυτήν και των κατοίκων από άλλα χωριά και μέρη της Τήνου, εδραιώθηκε πλέον ως θεσμός και ως δεύτερη πανήγυρη του προσκυνήματος. Αργότερα μετατοπίστηκε στην πρώτη Κυριακή του Μάη, επειδή η Πρωτομαγιά έπεφτε συνήθως καθημερινή. Αυτό διατηρείται ως και τις μέρες μας. Η διάνοιξη του αμαξωτού δρόμου προς την Καρδιανή το έτος 1949, βοήθησε πολύ τους πεζοπορούντες και τους επωχούμενους στα ζώα προσκυνητές.΄
Το 1967, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου Ιωάννης Περρής, μετά από μερικά αυτοκινητιστικά δυστυχήματα που είχαν σημειωθεί εκείνη την εποχή στην Τήνο, σκέφτηκε να γίνεται στο Βρυσί με την ευκαιρία της λιτανείας του Μαΐου, μια ειδική ευλογία των κάθε είδους τροχοφόρων και των οδηγών τους κι έτσι να μπαίνουν κάτω από τη σκέπη της Μητέρας των του Ουρανού. Από τότε, κάθε χρόνο, μετά την τέλεση της Θ. Λειτουργίας, πραγματοποιείται αυτός ο αγιασμός και ο αριθμός τροχοφόρων, των οδηγών, συνοδηγών και επιβατών αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Προς το τέλος της δεκαετίας 1980/1990 εξαφανίστηκαν τα συμπαθή τετράποδα που επί αιώνες μετέφεραν τους πιστούς στο Βρυσί και τη θέση τους κατέλαβαν τα κάθε είδους τροχοφόρα αυτοκίνητα, φορτηγά, μηχανήματα, δίκυκλα κ.ά.
Έτσι, μέχρι σήμερα, η λιτανεία κι η Θ. Λειτουργία στο Βρυσί, γίνονται όπως γίνονταν και πρώτα.
πμφ
