Πως είναι η Εκκλησία που αγαπάς;
Την Τρίτη το απόγευμα 16 Ιανουαρίου 2018, ο Άγιος Πατέρας ο Πάπας Φραγκίσκος πήγε στον Καθεδρικό ναό του Santiagoγια να συναντήσει τους Ιερείς, τους Μοναχούς και Μοναχές, τους Αφιερωμένους και Αφιερωμένες στο Θεό και τους Ιεροσπουδαστές. Στην άφιξή του έγινε δεκτός στην είσοδο από τον Αρχιεπίσκοπο του Santiago, Καρδινάλιο Ricardo Ezzati Andrello, S.D.B., και το Συμβούλιο της Μητροπόλεως το οποίου διαμέσου του κεντρικού κλίτους, τον συνόδεψαν στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Ευχαριστίας , όπου ο Πάπας παρέμεινε για λίγο σε σιωπηρή προσευχή. Έπειτα ένας μοναχός και μία αφιερωμένη πρόσφεραν στον Άγιο Πατέρα μία ανθοδέσμη την οποία ο ίδιος τοποθέτησε στην Αγία Τράπεζα. Μετά τον χαιρετισμό που του απεύθυνε ο Καρδινάλιος Card. Ezzati Andrello, S.D.B., ο Άγιος Πατέρας μίλησε στους παρόντες. Στο τέλος μετά την τελική του ευλογία, ο Πάπας πήγε στο σκευοφυλάκιο για να συναντήσει τους Επισκόπους της Χιλής.
Μεταφέρουμε μερικές από τις πιο σκέψεις του Αγίου Πατέρα που μας εντυπωσίασαν από την ομιλία τους προς τους Ιερείς, τους Μοναχούς και Μοναχές, τους Αφιερωμένους και Αφιερωμένες στο Θεό και τους Ιεροσπουδαστές:
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
«Είμαι ευτυχισμένος που σας συναντώ. Μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίον ο Καρδινάλιος Ezzati σας παρουσίασε. “Ιδού οι αφιερωμένες, οι αφιερωμένοι, οι πρεσβύτεροι, οι διάκονοι οι ιεροσπουδαστές….. ”. Ιδού. Μου ήρθε στο νου η ημέρα της χειροτονίας μας, ή της αφιέρωσής μας όταν, μετά την παρουσίαση, είπαμε: «Ιδού Κύριε, έρχομαι για να εκτελέσω το θέλημά σου».
«Σ’ αυτή τη συνάντησή μας επιθυμούμε να πούμε στον Κύριο « Ιδού εγώ», για να ανανεώσουμε το δικό μας «ναι». Θέλουμε να ανανεώσουμε μαζί την απάντηση στο κάλεσμα που μια μέρα άγγιξε την καρδιά μας. Σ’ αυτό πολύ μας βοηθά το εδάφιο του Ευαγγελίου που ακούσαμε και να συμμεριστούμε τρεις στιγμές του Πέτρου και της πρώτης εκκλησιαστικής κοινότητας: Πέτρος και η κτυπημένη από τον πόνο κοινότητα, ο Πέτρος και η κοινότητα που έλαβε τη συγνώμη , ο Πέτρος και η μεταμορφωμένη κοινότητα.
«Πάντοτε μου άρεσε το στυλ των Ευαγγελίων που δεν επιθυμούν να ωραιοποιήσουν ή να γλυκάνουν τα γεγονότα ,ούτε να τα αρωματίσουν με τα πιο όμορφα χρώματα. Μας παρουσιάζουν τη ζωή έτσι όπως είναι και όχι όπως θα έπρεπε να είναι».
«Η ιερατική και αφιερωμένη ζωή στη Χιλή πέρασε και περνά μέσα από δύσκολες ώρες αναταραχής και όχι αδιάφορες προκλήσεις. Μαζί με την πιστότητα της απόλυτης πλειονότητας, φύτρωσαν και τα ζιζάνια του κακού με την ακολουθία του σκανδάλου και της λιποταξίας».
«Γνωρίζω ότι πως μερικές φορές δεχθήκατε προσβολές στο μετρό αλλά και στο δρόμο, που βαδίζετε «ντυμένοι με το ράσο», σε μερικές γειτονιές αυτό «το πληρώνετε ακριβά».
«Η σημερινή Χιλή είναι πολύ διαφορετική από αυτή που είχα γνωρίσει στην εποχή που ήμουν νέος, όταν σπούδαζα. Γεννιούνται νέες και διάφορες μορφές κουλτούρας που δεν προσαρμόζονται στις παραδοσιακές».
«Μας αρέσει ή όχι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα όπως είναι: την προσωπική, κοινοτική και κοινωνική».
«Ο Πέτρος συγκρούεται με τον ίδιο τον εαυτό του. Ο Πέτρος ο δυνατός και θαρραλέος με μια καλή δόση αυτάρκειας και μιας ιδιαίτερης εμπιστοσύνης στον εαυτό του και τις δυνατότητες του, υποβάλλεται στην προσωπική αδυναμία και την προσωπική του αμαρτία, ήταν τόσο εύθραυστος όπως και οι άλλοι».
«Ο Ιησούς είπε στον Σίμωνα Πέτρο: “Σίμωνα, υιέ του Ιωάννη με αγαπάς περισσότερο από αυτούς;” (Ιωάν. 21,15). Η μοναδική ερώτηση προς τον Πέτρο είναι μία λέξη: Με αγαπάς;»
«Ο καθένας μας μπορεί να θυμηθεί τις στιγμές που ο Κύριος τον είδε, τον κοίταξε, τον πλησίασε και χρησιμοποίησε ευσπλαχνία» . Και σας καλώ να κάνετε το ίδιο με τους ανθρώπους. Δεν είμαστε εδώ επειδή είμαστε καλύτεροι από τους άλλους.
«Ο Ιησούς δεν παρουσιάζεται στους δικούς του χωρίς τις πληγές του. Ξεκινώντας από τις πληγές του, ο Θωμάς μπορεί να ομολογήσει την πίστη του. Είμαστε καλεσμένοι να μην παραποιούμε ή να κρύβουμε τις πληγές μας. Μία Εκκλησία με τις πληγές είναι ικανοί να καταλάβει τις πληγές του σημερινού κόσμου και να τις κάνει δικές της, να τις υποστεί, να τις συνοδέψει και να τις επουλώσει».
‘Με τα πρόσωπα των φτωχών, τα πρόσωπα των γυναικών και των ανδρών που τραγουδούσαν, που αγωνιζόταν και υπέφεραν. Αυτή είναι η Εκκλησία κάθε μέρας. Σου ζητώ: Πως είναι η Εκκλησίας που αγαπάς; Αγαπάς αυτήν την πληγωμένη Εκκλησία που βρίσκει τη ζωή της στις πληγές του Ιησού Χριστού; Σας ευχαριστώ γι’ αυτή τη συνάντηση. Σας ευχαριστώ γι’ αυτή την ευκαιρία να ανανεώσουμε μαζί το «ναι». Η Αειπάρθενος Μαρία του Καρμήλου, να σας ε σκεπάζει με το ωμοφόριό της. Και σας παρακαλώ μην ξεχνάτε να προσεύχεστε για μένα».
Σας ευχαριστώ.
+Ν
