Πιστεύω εις ένα Θεό!

Που είναι:
Παντοδύναμος, πλάστης ουρανού και γης, αλλά συνάμα αδύναμος, απογυμνωμένος και ανίσχυρος.
Που γεννήθηκε από μια γυναίκα και που θέλει όλα τα αδέλφια Του, να την έχουν δικιά τους Μητέρα.
Που αφέθηκε θεληματικά στα χέρια των ανθρώπων, που κλαίει όταν υποφέρουμε όπως μια μητέρα για τα παιδιά της.
Που με το θάνατό Του, μας έδωσε τη ζωή και μας περιμένει στην αιώνια χαρά.
Που γίνεται τροφή και πόση με το σώμα και το αίμα Του.
Το όνομά Του είναι «Αγάπη» και η όψη του «Καλοσύνη» και εμείς, τα παιδιά Του, θέλει νά ‘μαστε εικόνα Του στη γη.
Που προσφέρεται χωρίς όρους, στον άνθρωπο και είναι απαραίτητη μια φτωχή καρδιά για να τον αποκαλύψει.
Πιστεύω σ’ ένα Θεό που δεν «πετά στα σύννεφα» (= ουρανό), αλλά βαδίζει δίπλα μας, στην πορεία της ζωής.
Που συμμετέχει στις χαρές, στις λύπες, στους πόνους, γιατί ξέρει απ’ τα ανθρώπινα βάσανα.
Που δεν μπορείς να Τον αγαπάς, αν δεν αγαπάς τον άνθρωπο.
Που Τον πληγώνεις, όταν κάνεις κακό στο διπλανό σου.
Που δεν μας περιμένει «στη γωνία» για να μας τιμωρήσει, αλλά με ανοιχτές αγκάλες, μας περιμένει, να μας δώσει την αιώνια ευτυχία!
Σ’ αυτό το Θεό πιστεύω, είναι ο αληθινός Θεός. Ο Θεός μας!

π. Μάρκος Βιδάλης