Περίοδος της Παρουσίας: η συνάντηση με τον Κύριο στο πρόσωπο των αδελφών
Η Παρουσία είναι η χρονική περίοδος που μας δόθηκε για να υποδεχτούμε τον Κύριο που έρχεται να μας συναντήσει, για να τον αναγνωρίζουμε στο πρόσωπο των αδελφών μας, για να μάθουμε να αγαπάμε.
H Παρουσία είναι η χρονική περίοδος που μας δόθηκε για να υποδεχτούμε τον Κύριο που έρχεται να μας συναντήσει, καθώς και για να επαληθεύσουμε την επιθυμία μας για τον Θεό, για να κοιτάμε μπροστά και να προετοιμαστούμε για την επιστροφή του Χριστού. Εκείνος θα επιστρέψει σε εμάς στη γιορτή των Χριστουγέννων, τη στιγμή που θα θυμηθούμε την ιστορική έλευσή του μέσα στην ταπεινότητα της ανθρώπινης κατάστασης, αλλά έρχεται μέσα μας και κάθε φορά που είμαστε πρόθυμοι να τον δεχθούμε, και θα έρθει και πάλι στο τέλος του χρόνου για να «κρίνει ζώντες και νεκρούς». Γι αυτό οφείλουμε να είμαστε πάντα άγρυπνοι και να περιμένουμε τον Κύριο με την ελπίδα να τον συναντήσουμε».
Οι τρεις επισκέψεις του Κυρίου
Αυτές είναι οι τρεις επισκέψεις του Κυρίου στην «Η πρώτη επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με την ενσάρκωση, τη γέννηση του Ιησού στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Η δεύτερη λαμβάνει χώρα στο παρόν: ο Κύριος μας επισκέπτεται συνεχώς, καθημερινά, περπατά δίπλα μας και αποτελεί μια παρουσία παρηγοριάς. Τέλος, θα πραγματοποιηθεί η τρίτη, η τελευταία επίσκεψη», η συνάντηση με τον Χριστό κατά την Τελική Κρίση, αυτή που υπενθυμίζει ο Πάπας αναφέροντας το κεφάλαιο 25 του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου: «Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ήμουν ξένος και με φιλοξενήσατε γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και ήρθατε να με δείτε». Με τη δύση της ζωής θα κριθούμε για την αγάπη.
Αγρυπνείτε για να αξιοποιήσετε τις ευκαιρίες για να προσφέρετε αγάπη
Η πρόσκληση του Ιησού κατά την περίοδο της Παρουσίας είναι να αγρυπνούμε, να είμαστε προσεκτικοί, για να μην χάσουμε τις ευκαιρίες αγάπης που μας δίνονται: «Το άτομο που προσέχει είναι εκείνο που, μέσα στον θόρυβο του κόσμου, δεν αφήνεται να παρασυρθεί από την απόσπαση της προσοχής ή από την επιπολαιότητα, αλλά ζει με τρόπο πλήρη και συνειδητό, ανησυχώντας κυρίως για τους άλλους. Με αυτή τη στάση αντιλαμβανόμαστε τα δάκρυα και τις ανάγκες του πλησίον μας και μπορούμε να συλλάβουμε επίσης τις ανθρώπινες και πνευματικές δεξιότητες και τα προσόντα».
Για τον κόσμο, αλλά όχι του κόσμου
Η Παρουσία μας κάνει να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τον ουρανό, αλλά τα πόδια να είναι πάντα στη γη: Το προσεκτικό άτομο απευθύνεται και προς τον κόσμο, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την αδιαφορία και την σκληρότητα που υπάρχουν σε αυτόν, και αγάλλεται με τους θησαυρούς της ομορφιάς που υπάρχουν και πρέπει να διαφυλαχθούν. Θα πρέπει να έχουμε βλέμμα κατανόησης για να αναγνωρίσουμε τόσο τη δυστυχία και τη φτώχεια των ατόμων και της κοινωνίας, όσο και τον κρυμμένο πλούτο στα μικρά καθημερινά πράγματα, εκεί όπου ο Κύριος μας έχει θέσει.
Το άτομο που αγρυπνεί είναι αυτό που χαιρετίζει την πρόσκληση να επαγρυπνεί, δηλαδή να μην κατακλύζεται από τον ύπνο της αποθάρρυνσης, από την έλλειψη ελπίδας, από την απογοήτευση. Και ταυτόχρονα απορρίπτει την προσέλκυση πολλών ματαιοδοξιών από τις οποίες ο κόσμος ξεχειλίζει και πίσω από τις οποίες, μερικές φορές, θυσιάζονται ο προσωπικός και ο οικογενειακός χρόνος και η γαλήνη».
Να είμαστε προσεκτικοί και να αγρυπνούμε αποτελούν τις συνθήκες για να μην συνεχίζουμε να απομακρυνόμαστε από τις οδούς του Κυρίου, χαμένοι μέσα στις αμαρτίες μας και στις απιστίες μας. Να είμαστε προσεκτικοί και να αγρυπνούμε, αυτές είναι οι προϋποθέσεις που επιτρέπουν στο Θεό να εισβάλει στην ύπαρξή μας, για να αποκαταστήσει το νόημα της και την αξία της με τη γεμάτη καλοσύνη και τρυφερότητα παρουσία του.
Το σημαντικότερο όλων είναι η συνάντηση με τον Κύριο
Η Παρουσία μας δείχνει αυτό που είναι σημαντικό για τη ζωή. Η σχέση με τον Θεό που έρχεται να μας επισκεφτεί δίνει σε κάθε χειρονομία, σε όλα ένα διαφορετικό φως, ένα βάθος, μια συμβολική αξία. Από αυτή την προοπτική απορρέει και μια πρόσκληση για νηφαλιότητα, για να μην κυριαρχούμαστε από τα πράγματα αυτού του κόσμου, από αυτά που είναι υλικά, αλλά να τα κυβερνάμε. Εάν αντιθέτως, αφεθούμε να μας επηρεάσουν ή να μας συντρίψουν, δεν θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε ότι υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό: η τελική συνάντησή μας με τον Κύριο: και αυτό είναι το σημαντικό. Αυτή η συνάντηση. Και τα καθημερινά πράγματα θα πρέπει να έχουν αυτόν τον ορίζοντα, πρέπει να κατευθύνονται προς αυτόν τον ορίζοντα. Αυτή τη συνάντηση με τον Κύριο ο οποίος έρχεται για εμάς.
+N
