PEREZ ESQUIVEL : ΕΝΑΣ ΑΞΙΑ ΒΡΑΒΕΥΘΕΙΣ ΜΕ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ!
Ποιους βραβευθέντες με Νόμπελ Ειρήνης θυμόμαστε και πόσοι από αυτούς αποδείχθηκαν, ιστορικά, ότι ήταν άξιοι της σημαντικής αυτής διάκρισης… Σίγουρα η Μητέρα Τερέζα, οπωσδήποτε οι εμπλακέντες στην κατάργηση του ρατσιστικούς κράτους της Νοτίου Αφρικής ( Νέλσον Μαντέλα, Ντέσμοντ Τούτου και Φρεντερικ Ντεκλέρκ ), γνωστές διεθνείς οργανώσεις και οργανισμοί, κάποιοι / ες που εργάστηκαν για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ονόματα των οποίων δε θυμόμαστε…
Ε, ένας απ΄αυτούς τους άξιους είναι και ο Adolfo Perez Esquivel. Βραβείο Νόμπελ 1980, για τους αγώνες που έδωσε και τα βασανιστήρια που υπέστη για την επαναφορά της δημοκρατίας στην Αργεντινή. Ο βαθιά χριστιανός αυτός άνθρωπος και καλλιτέχνης ( κοντά στην πνευματικότητα του Αγίου Φραγκίσκου ), βαδίζει πλέον τα 88 χρόνια του, “ πάντα στο πλευρό όποιου δυσκολεύεται να ζητήσει ψωμί, ειρήνη και δικαιοσύνη ”, όπως τον παρουσίασε ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βατικανού σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Ο ακαταπόνητος Adolfo περιέγραψε τα προβλήματα των φτωχών της Αργεντινής, λόγω κορωνοϊού και ιδιαίτερα των αυτοχθόνων, που αγωνίζονται για πόσιμο νερό, φαγητό και συνθήκες υγιεινής, Ο ίδιος και οι συνεργάτες του στη “ Comision Provincial por la Memoria ” κατασκεύασαν πηγάδια πόσιμου νερού, στη γη των Wichis, που λόγω πανδημίας δεν είχαν εύκολη πρόσβαση σε αυτό το πολύτιμο αγαθό. Επίσης ζήτησαν να ληφθούν μέτρα στις φυλακές, όπου ο υπερπληθυσμός μπορεί να προκαλέσει πολλά θύματα αν ο ιός απλωθεί…
Αναγνωρίζει τις προσπάθειες τη κυβέρνησης να μην εξαπλωθεί η πανδημία, φοβάται όμως ότι τα μέτρα περιορισμού της εργασίας και της κυκλοφορίας θα αυξήσουν την ανεργία και το εξωτερικό χρέος της χώρας, που κινδυνεύει πάλι με χρεωκοπία !
Ο ίδιος υιοθετεί την άποψη του Πάπα ότι “ κανένας δε σώζεται από μόνος του ” και κάνει έκκληση για ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και την επικράτηση μιας κουλτούρας αλληλεγγύης. Θεωρεί ότι η πανδημία απέδειξε ότι οι τεράστιες πόλεις, που απομυζούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές για να επιβιώσουν, δεν πρέπει να είναι το “μέλλον” αλλά να κατευθυνθούμε σε πόλεις “σε ανθρώπινες διαστάσεις”, που δε θα προάγουν τον ατομικισμό και τον καταναλωτισμό.
Επίσης πιστεύει στη διεύρυνση του ρόλου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ώστε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που εξετάζει να αφορούν και τη προστασία του νερού, των ποταμών, των δασών και της βιοποικιλότητας.
Τελειώνοντας ανέφερε ότι το “ Πάτερ ημών ” μαζί με τις προσευχές του Αγίου Φραγκίσκου ( Κύριε, κάνε με ένα εργαλείο ειρήνης ) και του Charles de Foucault ( Πατέρα, επαφίεμαι στα χέρια σου ) ήταν πάντα αυτές που του έδιναν κουράγιο να συνεχίζει, επτά δεκαετίες τώρα, τους αγώνες του για τους πιο αδύνατους.
Υ.Γ. Όταν ο Χόρχε Μπεργκόλιο είχε εκλεγεί Πάπας, τα ΜΜΕ πολιόρκησαν τον παλαιό αντιστασιακό, προσπαθώντας να εκμαιεύσουν δήλωσή του ότι τάχα ο νέος Πάπας “υποστήριξε” το δικτατορικό καθεστώς της Αργεντινής. Η απάντησή του ήταν ξεκάθαρα αρνητική, προσθέτοντας ότι ο Μπεργκόλιο, είχε κάνει ότι μπορούσε, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του και το ανάλογο βάρος της άποψής του ( 35 ετών τότε ) για να προστατεύσει διωκομένους Ιησουίτες. Η εκστρατεία λάσπης έπεσε γρήγορα στο κενό…
Πληροφορίες και φωτογραφία από VaticanNews
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
