ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει το πώς περνούσε ο Ιησούς την ημέρα του ανάμεσα στο λαό. Ξεκινά την ημέρα του με την προσευχή στη Συναγωγή, (τόπος προσευχής των Εβραίων). Ο καιρός της προσευχής είναι για τον Ιησού ο καιρός που προτιμούσε, ο καιρός ο πιο δυνατός και ο πιο σημαντικός. Εκεί με την προσευχή του ο Υιός τίθεται σε κοινωνία με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Με την προσευχή του παίρνει δύναμη για την δραστηριότητα της καθημερινής επίγειας ζωής του, ανάμεσα στους ανθρώπους, για να ακολουθεί το δρόμο που του είχε χαράξει ο Πατέρας, να αναγγέλλει ακατάπαυτα το Ευαγγέλιο, και να εκτελεί στο ακέραιο το θέλημά του Πατέρα του, να αγαπά όλους τους ανθρώπους να κατανοεί και να συμμερίζεται τη δυστυχία τους, τον πόνο τους, τις τόσες ανάγκες τους. Με την προσευχή εφοδιάζει τη δική του καρδιά με τη δύναμη της καρδιάς του Πατέρα του, μια καρδιά γεμάτη αγάπη που θέλει να σώσει όλους τους ανθρώπους μέσω του Υιού του.
Είναι φοβερό να βλέπει κανείς ανθρώπους να ρίχνονται στη ζωή, στη δύσκολη ζωή, χωρίς να έχουν μια εσωτερική ζωή , χωρίς πνεύμα προσευχής. Και όμως η προσευχή είναι σαν φως που μας οδηγήσει από το χέρι εκεί όπου πρέπει και όπου Εκείνος θέλει να μας οδηγήσει.
Ο καιρός της προσευχής αδελφοί μου και αδελφές μου δεν είναι χαμένος καιρός, είναι πολύτιμος. Διότι με την προσευχή επιτρέπουμε στο Θεό να μπει στη ζωή μας.
Μετά την προσευχή και τη δύναμη που παίρνει από αυτήν αρχίζει ο Ιησούς την αποστολική του εργασία ανάμεσα στο λαό. Κηρύττει, βγάζει δαιμόνια και θεραπεύει. "Όταν βράδιασε, μετά το ηλιοβασίλεμα τους έφεραν όλους τους αρρώστους και τους δαιμονισμένους…".
Είναι αυτή μια εικόνα που περιγράφει πολύ καλά την κατάσταση της ανθρωπότητας όλων των εποχών, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας. Η αρρώστια, τα βάσανα είναι οι σιδερογραμμές πάνω στις οποίες βαδίζει η ζωή του ανθρώπου θέλοντας και μη.
Ο Ιησούς θεραπεύει πολλούς από τους αρρώστους. Το Ευαγγέλιο λέει "πολλούς" δεν λέει "όλους". Θα μπορούσε αυτό να θεωρηθεί διάκριση μεταξύ εκείνων που υποφέρουν. Σε άλλους δινόταν η χαρά της υγείας και σε άλλους ήταν σαν να χανόταν η ελπίδα. Εμείς που καλούμαστε να ζούμε μέσα σε ένα κόσμο πού τόσο μοιάζει με εκείνο της εποχής του Χριστού, μέσα σε μια ανθρωπότητα γεμάτη από αρρώστους καλούμαστε να δείξουμε την συμπάθειά μας, να προσφέρουμε τη βοήθειά μας. Όμως τα χέρια μας είναι πολύ κοντά. Δεν φτάνουν παντού, ούτε μπορούν να αγκαλιάσουν όλο τον ανθρώπινο πόνο.
Γιατί όμως ο Ιησούς δεν θεράπευε όλους και δεν θεραπεύει και σήμερα όλους τους αρρώστους; Είναι μια ερώτηση που κάνει κάθε μια και κάθε ένας μας που προσεύχεται για την υγεία κάποιου προσώπου, για όσους πάνε στη Λούρδη, στο Βρυσί, για να προσευχηθούν για την υγεία κάποιου δικού τους αρρώστου.
Ο Ιησούς προσεύχεται αλλά οι Απόστολοι τον διακόπτουν:«όλοι σε αναζητούν», του λένε. Σαν να του έλεγαν άφησε την προσευχή και έλα να θεραπεύσεις όλους αυτούς τους αρρώστους! Έτσι όλοι θα σε θαυμάσουν, θα πιστέψουν στη θεότητά σου, θα γίνεις μεγάλος και τρανός μεταξύ του λαού, θα είσαι ο θαυματοποιός. Αυτός ο κόσμος περιμένει να τον ελευθερώσεις από όλα τα δεινά! Συχνά το ίδιο λέμε κι εμείς ενδεχομένως και σήμερα.
Πια όμως αδελφοί μου είναι τα αληθινά δεινά για τον άνθρωπο; Οι πραγματικές του ασθένειες; Εκείνες του σώματος ή εκείνες της ψυχής; Ο Χριστός δεν ήλθε να θεραπεύσει το σώμα του ανθρώπου αλλά την ψυχή. "Ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο που έδωσε τον Υιό του για να σωθεί κάθε άνθρωπος που πιστεύει εις αυτόν»".
Για τη θεραπεία της αρρώστιας της ψυχής χρειάζεται όλη η αγάπη του Θεού, η άπειρη αγάπη του Θεού που αποκορυφώνεται με τη θυσία του ίδιου του Υιού του Θεού. Και αυτό είναι πολύ περισσότερο από ένα άγγιγμα με το χέρι που χρειάζεται για να θεραπευθεί η πεθερά του Πέτρου! Ο Ιησούς στους Αποστόλους που σκανδαλίζονται γιατί ο Ιησούς προτιμούσε να κηρύττει και να προσεύχεται παρά να θεραπεύει τους αρρώστους λέει: « Ας πάμε στα γειτονικά χωριά για να κηρύξω και εκεί: γι’ αυτό ήλθα στον κόσμο». Ο Ιησούς ήλθε στον κόσμο για να σώσει την ψυχή του ανθρώπου και να μας προσφέρει μια αναβολή του θανάτου μας μέσω του οποίου οδηγούμαστε στην αιώνια ευτυχία! Αυτό είναι το μεγαλείο της αγάπης του. Τον ευχαριστούμε.
+Ν
