ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Ο ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟ ΚΤΙΚΑΔΟ ΤΗΝΟΥ

Με τη συμμετοχή πολλών ευλαβών του Τιμίου Σταυρού, τόσο στην τέλεση του πανηγυρικού Εσπερινού την παραμονή όσο και στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, πανηγύρισε ο Ενοριακός Ναός του Τιμίου Σταυρού στο Κτικάδο Τήνου.

Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέστηκε από τον Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του: Ο Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής π. Φραγκίσκος Βιδάλης, ο εφημέριος π. Γεώργιος Ανδριώτης, ο εφημέριος ο εφημέριος Πόλεως Τήνου και Σκαλάδου, π. Μάρκος Φώσκολος, ο π. Μάρκος Βιδάλης του Ιερού Κλήρου της Αρχιεπισκοπής των Καθολικών Αθηνών και οι δύο Διάκονοι: π. Μάριος και π. Αλέξανδρος

Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος είπε στην Εκκλησία:

Η σημερινή εορτή αποκαλείται της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Αλλά εμείς είμαστε συνηθισμένοι να υψώνουμε σύμβολο σημαντικό, ένα πρόσωπο θαυμαστό, ένα γεγονός  ιστορικό. Με άλλα λόγια υψώνουμε  κάτι που έχει μεγάλη αξία ή κάποιον που έχει πολλά προσόντα. Υψώνουμε τη σημαία της Πατρίδας, ένα ήρωα που έκανε θαυμαστές  πράξεις. Πως μπορούμε να υψώσουμε ένα σταυρό; Πως είναι δυνατό  να υψώνουμε ένα σύμβολο βασάνων, πόνου, θανάτου; Κανένας δεν μπορεί από μόνος του να σκεφθεί  να ανυψώσει  τα βάσανά του, τον πόνο του,  τις αποτυχίες του. 

Όμως ο σταυρός που εμείς υψώνουμε σήμερα  είναι διαφορετικός είναι το πιο εντυπωσιακό σύμβολο της αγάπης, της προσφοράς, του αλτρουισμού, της γενναιοδωρίας  και της φιλανθρωπίας. Είναι  Σταυρός του Χριστού που αναγνωρίζεται ακόμη και από τους μη χριστιανούς. Είναι ο Σταυρός της κάθετης και οριζόντιας αγάπης. Είναι ο Σταυρός που σηκώνει κάθε χριστιανός και ακολουθεί το Χριστό. Η ύψωση στη ζωή μας αυτού του Σταυρού είναι η  θέλησή μας να προβάλλουμε όχι το σταυρό αλλά αυτό που συμβολίζει ο Σταυρός και είναι τη θεϊκή αγάπη για μας και για κάθε άνθρωπο.

Το να φέρνει  το σταυρό του ο μαθητής του Χριστού ακολουθώντας τον, δε σημαίνει  να περιπλανιέται λυπημένος, να κλαίει, να διαμαρτύρεται, να πενθεί  και να βλέπει παντού  βάσανα και συμφορές.  Το να φέρνει το σταυρό του ο χριστιανός σημαίνει να αγαπά, να αγαπά  όπως αγάπησε Εκείνος που πρώτος έφερε το Σταυρό που κατασκεύασαν οι δικές μας αμαρτίες.  Το να σηκώνει ο χριστιανός μαζί με το Χριστό σημαίνει να αγαπά όπως αγάπησε Εκείνος.

Ο Ιησούς μας είπε: “Σας δίνω μία νέα εντολή :να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως εγώ σας αγάπησα έτσι και εσείς  να αγαπά ο ένας τον άλλο. Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν αγαπάτε τους άλλους” (Ιωάν. 13, 34-35). Ο Κύριος μας δίνει λοιπόν μία νέα εντολή. Η εντολή του αυτή είναι νέα, διότι δείχνει ένα νέο τρόπο  να αγαπούμε το Θεό και τον πλησίον. Στην πνευματικότητα της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός είχε διατάξει να αγαπούν οι άνθρωποι  όπως τον εαυτό τους (Λευ. 19, 18). Το μέτρο της αγάπης ήταν ο ίδιος ο άνθρωπος, επομένως ήταν μια ανθρώπινη περιορισμένη δυνατότητα και ικανότητα. Στην εντολή του Ιησού, όμως, το μέτρο  είναι ο Ίδιος,  δηλαδή με ένα Θεϊκό μέτρο, και όχι με τις περιορισμένες ανθρώπινες ικανότητες. Είναι αυτό το Θεϊκό μέτρο  που τον ώθησε να προσφέρει την ίδια τη ζωή για όλους τους ανθρώπους. «Κανένας δεν αγαπά περισσότερο από εκείνον που δίνει  τη ζωή του γι’ αυτούς που αγαπά». Επομένως η εντολή του Ιησού είναι νέα  διότι απαιτεί  ένα νέο τρόπο να αγαπούμε, απαιτεί μια αγάπη  όπως τη δική του, διατεθειμένη  στη θυσία, στο δόσιμο  του εαυτού μας  με τρόπο γενναιόδωρο, αλτρουιστικό , πρακτικό και ενεργό (Ιωάν.15, 12-13 Α΄Ιωαν. 3, 16). Ο άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής προσδιορίζει την αιτία για την οποία οφείλουμε να αγαπούμε ο ένας τον άλλο και μέσω της οποίας είναι δυνατόν να ζούμε σε πλήρη κοινωνία με το Θεό:  “Αγαπητοί ας αγαπούμε ο ένας τον άλλο, διότι η αγάπη  γεννήθηκε από το Θεό  και γνωρίζει το Θεό” (Ιωάν. 4,7).

Η γενναιοδωρία  του Θεού δεν περιορίζεται στις ανάγκες  των ανθρώπων: είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτές. Γι’ αυτό η Εκκλησία και κάθε χριστιανός  οφείλουμε με τη σειρά μας να βασιζόμαστε  στην γενναιοδωρία της αγάπης αυτής και να την μιμούμαστε.

Η αγάπη του Ιησού σώζει και ελευθερώνει πέραν από το φυσικό κακό και  το ηθικό κακό.  Διότι δεν είναι αρκετό για μας να θεραπευτούμε στο σώμα  για να σώσουμε την ψυχή μας! Η σωτηρία σημαίνει  λύτρωση από τα ανεπιθύμητα δεινά. Ο Θεός ελευθερώνει  τον άνθρωπο  από την αμαρτία και από τις πρόσκαιρες αλλά και αιώνιες συνέπειες: “Ο Θεός μας ελευθέρωσε από την εξουσία του σκότους  και μας μετέφερε  στη βασιλεία του αγαπητού Υιού του” (Κολ. 1, 13); “Η αμοιβή της αμαρτίας είναι ο θάνατος, αλλά ο  Θεός δεν μας αμείβει αλλά μας χαρίζει την  αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.” (Ρωμ.6, 23).

Στην πραγματικότητα όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις έχουν ανάγκη να σωθούν  όχι μόνο από τις ασθένειες αλλά και από κάθε κακό: Έτσι προσευχόμαστε στη θεία Λειτουργία «ελευθέρωσέ μας από κάθε κακό», από την άγνοια, την αβεβαιότητα, τη σύγχυση, του λάθους, της αμαρτίας. Με μια λέξη  από το κακό  σε όλες τους τις μορφές. Η χριστιανική πίστη  μας διδάσκει ότι ο σκοπός του ερχομού του Κυρίου στον κόσμο δεν ήταν να μας απαλλάξει από κάθε φυσική ασθένεια, αλλά να προσφέρει στον άνθρωπο  τη δυνατότητα της σωτηρίας. Ο ίδιος μας βεβαίωσε: “Εγώ ήρθα για να έχουν οι άνθρωποι τη ζωή  και να την έχουν περίσσεια” (Ιωαν.10,10).

Θα ολοκληρώσω τις σημερινές μου σκέψεις με τα λόγια του Αγίου Πατέρα του Πάπα Φραγκίσκου, που μας προτείνει: “Ας κοιτάζουμε τον Τίμιο Σταυρό, πάνω στον οποίο ο Υιός του Θεού πέθανε  για τη σωτηρία μας. Αυτή  είναι η απάντηση του Θεού  στο κακό  και στην αμαρτία του ανθρώπου. Είναι μία απάντηση αγάπης, ευσπλαχνίας  και άφεσης. Ας παρουσιάζουμε στον κόσμο αυτό το Σταυρό, το  σύμβολο της αγάπης και ας τον δοξάζουμε στην καρδιά μας, στις οικογένειές μας και σε όλες τις ενοριακές και άλλες κοινότητες μας». Αμήν.

Στην Ιερά Πανήγυρη έλαβαν μέρος όλοι οι ενορίτες και πολλοί φιλέορτοι. Τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας συνόδευε στο αρμόνιο ο Χρήστος Φιοράντης.

Μετά τη Θεία Λειτουργία έγινε  η λιτάνευση του Τιμίου Ξύλου, που φέτος είχε δανείσει στην ενορία του Κτικάδου η ενορία του Αγίου Νικολάου της Χώρας Τήνου. Όταν επανέκαμψε η λιτανεία στον ενοριακό Ναό δόθηκε η τελική ευλογία και όλοι οι παρόντες είχαν την ευκαιρία να ασπαστούν το Τίμιο Ξύλο και να λάβουν ένα κλαδί βασιλικού.

Τέλος  προσκλήθηκαν όλοι στα φιλόξενα σπίτια του χωρίου για το γεύμα αγάπης.