ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Ο ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ μικρής ΠΙΖΑΣ
Τη Δευτέρα 5 Αυγούστου 2019, παραμονή της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο εφημέριος π. Φραγκίσκος Βιδάλης τέλεσε πανηγυρικό Εσπερινό στον
Την Τρίτη 6 Αυγούστου τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο μας π. Νικόλαο και μαζί του συλλειτούργησε ο εφημέριος του Ναού, π. Φραγκίσκος, ο ιεροδιάκονος π. Μάριος Φώσκολος και συμπροσευχήθηκε ο υποδιάκονος Αλέξανδρος Πέρος.
Η συμμετοχή των ενοριτών ήταν καθολική και οι Αθηναίοι Καρκαδιανοί έδωσαν το παρόν τους όπως κάθε χρόνο στην πανήγυρη του χωριού τους. Ο ναός ήταν κατάμεστος και υπήρχαν φιλέορτοι και στον προαύλιο χώρο του Ναού
Μετά την ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία ο Αρχιεπίσκοπος και είπε:
Δεν χρειαζόταν να φθάσουμε στους σημερινούς καιρούς για να ακουστούν αμφιβολίες σε ότι αφορά την αυθεντικότητα του ευαγγελικού κηρύγματος. Όπως διαφαίνεται μέσα από τη δεύτερη επιστολή του Αποστόλου Πέτρου, ήδη από τους πρώτους καιρούς της Εκκλησίας υπήρχαν άτομα που θεωρούσαν τα γεγονότα που ήταν συνδεδεμένα με τη ζωή και την αποστολή του Ιησού, την ανάστασή του, τη μεταμόρφωσή του, ως περίτεχνοι μύθοι (Β’ Πέτρ 1,16).
Για τη λάμψη που βγαίνει από ένα ανθρώπινο σώμα, πρόσωπα που από αιώνες ήταν νεκρά και επιστρέφουν στη ζωή, Ηλίας και Μωησής, φωνές που ακούγονται από τον ουρανό. Εάν κάποιος μας διηγιόταν σήμερα ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας αυτών γεγονότων δύσκολα θα τον πιστεύαμε. Και αυτό που μας φαίνεται απίστευτο σήμερα ήταν απίστευτο για μερικούς και δυο χιλιάδες τώρα χρόνια.
Οι Απόστολοι του Ιησού το γνώριζαν αυτό. Έπρεπε να διαλέξουν αν θα μετέδιδαν το κήρυγμα του Ιησού αποφεύγοντας όμως τις λεπτομέρειες που θα δημιουργούσαν αμφιβολίες σε σχέση με το αν είναι υγιείς στα μυαλά τους αυτοί που τα διηγούνται. Όμως για την Μεταμόρφωση δεν μιλά μόνο το Ευαγγέλιο αλλά και η Δεύτερη Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου, όπως ακούσαμε.
Στην πρώτη περίπτωση θα είχαμε τον πειρασμό να ερμηνεύσουμε αυτή τη διήγηση με μεταφορική έννοια βλέποντας πως το Ευαγγέλιο περιέχει και πολύ υλικό που είναι συμβολικό, όπως οι παροιμίες. Αλλά όταν ο Πέτρος μιλά και εκείνος επιμένει στο γεγονός ότι δεν είναι ένα συμβολικό γεγονός, δεν είναι δηλαδή ένα περίτεχνο παραμύθι που δημιουργήθηκε για να διατηρηθεί το μήνυμα. Επιμένει πάνω στην αλήθεια αυτής της προσωπικής εμπειρίας του και δηλώνει ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας. (Β’ Πέτρ. 1,16) επιμένει λέγοντας « αυτή τη φωνή εμείς την ακούσαμε να έρχεται από τον ουρανό ενώ είμαστε μαζί του πάνω στο βουνό». (Α’ Πέτρ.1, 18).
Η Μεταμόρφωση δεν ήταν ένα θαύμα που προοριζόταν να εντυπωσιάσει το πλήθος. Το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι έγινε πάνω σε ένα ψηλό βουνό ενώπιον τριών μαθητών, τους οποίους μάλιστα ο Ιησούς διέταξε στη συνέχεια να μην πουν σε κανένα τίποτε (Ματθ. 17,1.9). Ας θυμηθούμε και το περιστατικό που αναφέρει ο Λουκάς με την περίπτωση των δύο μαθητών της Εμμαούς, στους οποίους ο Αναστημένος Χριστός παρουσιάζεται στο δρόμο προς το χωριό τους, αλλά δεν τον αναγνώρισαν αμέσως. Τους εξηγεί τις Γραφές και σιγά- σιγά τους φωτίζει τις καρδιές μέχρι ν' ανοιχτούν τα μάτια τους και να τον αναγνωρίσουν.
Η Μεταμόρφωση έχει ως σκοπό να ανοίξει τα μάτια όσων οφείλουν να αναγγείλουν την ταυτότητα και το μήνυμα του Ιησού, τα μάτια των μαθητών του, τα μάτια μας, όχι βέβαια για να βλέπουμε τα κατάλευκα ενδύματα του, αλλά για να ακούμε τον Ιησού που μας μιλά. Δεν είναι τυχαίο το ότι η φωνή που ακούστηκε από τον ουρανό δεν έλεγε να θαυμάσουν οι τρεις μαθητές τη δόξα του Ιησού, αλλά να τον ακούνε.
Γι’ αυτό αναφέρεται και η σημαντική λεπτομέρεια τη στιγμή της Μεταμόρφωσης του Μωυσή και του Ηλία που μιλούσαν με τον Ιησού. Ο Μωυσής είναι ο συγγραφέας των πέντε πρώτων βιβλίων της Αγίας Γραφής, δηλαδή του Νόμου, ενώ ο Ηλίας αντιπροσωπεύει του προφήτες. Ο Μωυσής λοιπόν και ο Ηλίας αντιπροσωπεύουν την Αγία Γραφή, την Παλαιά Διαθήκη και το γεγονός ότι ο Ιησούς μιλά μαζί τους, ως να ήταν ακόμη ζωντανοί, θέλει να πει, ότι ο λόγος του Κυρίου είναι πάντα επίκαιρος, ζωντανός και αποτελεσματικός. Ο Ιησούς καθιστά τη Γραφή, λόγο του Κυρίου που μας απευθύνει, με τον οποίο μας διδάσκει, μας παρηγορεί, μας καθοδηγεί, μας στηρίζει και μας σώζει. Ο Ιησούς είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος του Κυρίου. Ακούμε λοιπόν τον Ιησού όταν τηρούμε το Νόμο και τους Προφήτες, που είναι η πηγή της πίστης μας.
Αυτή η πίστη γίνεται ένα φως που φωτίσει την πορεία μας και μας βοηθά να κάνουμε ένα βήμα μετά το άλλο για να συναντήσουμε στη ζωή μας τον Ιησού και να τον ακολουθήσουμε εφόσον μόνο Εκείνος είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή (Ιωάν 14,6).
Ας αφήσουμε λοιπόν τον Κύριο να μας οδηγήσει σε ψηλό βουνό, δηλαδή σε ένα τόπο που θα είμαστε ελεύθεροι από κάθε μέριμνα αυτού του κόσμου. Και ας του ζητήσουμε να μας ανοίξει τα μάτια της πίστης μας, για να τον αναγνωρίσουμε ανάμεσά μας και να μας καταστήσει μάρτυρες της δικής του Μεταμόρφωσής και να ελπίσουμε στη δική μας. Αμήν
Μετά τη Θεία Λειτουργία προσφέρθηκαν σε όλους τους ευλαβείς και φιλέορτους παραδοσιακά κεράσματα και δροσερά αναψυκτικά.
