ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Ο ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΡΟΚΟΥ ΤΗΝΟΥ
Τη Δευτέρα 26 Μαρτίου πανηγύρισε ο ενοριακός Ναός της Παναγίας στον Κρόκο Τήνου.
Την παραμονή τελέστηκε Πανηγυρικός Εσπερινός από τον π. Νικόλαο Ψάλτη, εφημέριο της ποιμαντικής ενότητας Αγάπης Τήνου και συμπροσευχήθηκαν μαζί του ο εφημέριος του Ναού π. Αντώνιος Φόνσος και ο εφημέριος της ποιμαντικής ενότητας Σκαλάδου Τήνου π. Δημήτριος Δαλέζιο.
Την ημέρα της πανήγυρης στις 6.30 μμ τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του ο . Αντώνιος Φόνσος και ο π. Δημήτριος Δαλέζιος, ενώ ο π. Νικόλαος Ψάλτης συνόδευε τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργία με το αρμόνιο.
Αρκετοί πιστοί και ευλαβείς της Παναγίας συμμετείχαν στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία παρόλο που και το χωριό του Κρόκου έχει μείνει με ελάχιστους κατοίκους.
Ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε, μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου:
Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα προσευχής, μετάνοιας και νηστείας που ζούμε κατ’ αυτήν την περίοδο της Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία παρεμβάλλει τον πανηγυρισμό μιας μεγάλης εορτής. Αλλά αυτή η εορτή, όχι μόνο δεν μας αποσπά την προσοχή από τον συγκεκριμένο στόχο που είναι η προετοιμασία για την εορτή του Πάσχα, αλλά και μας βοηθά να την διανύσομε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφού μας παρουσιάζει ένα πρόσωπο του οποίου το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι η πίστη και η υποταγή στο θέλημα του Θεού.
Ο εορτή του ευαγγελισμού της Θεοτόκου μας υπενθυμίζει τον τρόπο και το πρόσωπο που ο Θεός διάλεξε για την πραγματοποίηση του μυστηρίου της σωτηρίας και της λύτρωσης του ανθρώπινου γένους.
Είναι το ίδιο μυστήριο του οποίου η Εκκλησία ετοιμάζεται να πανηγυρίσει το αποκορύφωμά του, με την πανηγυρική τέλεση της ανάμνησης του θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού, του Πάσχα του Κυρίου. Αυτό το μυστήριο αρχίζει να γίνεται ορατή πραγματικότητα με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Με την σημερινή εορτή η Εκκλησία θέλει να μας στηρίξει και να μας υποδείξει με το παράδειγμα, ενός μοναδικού ανθρώπινου πλάσματος, που με ταπεινοφροσύνη και απλότητα δέχθηκε να συνεργαστεί και να υποταχθεί στο θέλημα του Θεού, και με τον τρόπο αυτό έγινε παράδειγμα πίστης για κάθε χριστιανό. Μας παρουσιάζει την Μαριάμ από τη Ναζαρέτ, η οποία υπήρξε ο συμπρωταγωνιστής αυτού του μυστηρίου και ταυτόχρονα ο πρώτος αποδέκτης των ευεργετημάτων και αποτελεσμάτων του.
Ο Κύριος καλεί τη Μαριάμ να αρχίσει την πορεία, την συνοδοιπορία μαζί με τον ενσαρκωμένο Λόγο που έρχεται να κατοικήσει ανάμεσα στο λαό του. Της ζητά να δεχθεί να γίνει η πρώτη κατοικία πάνω στη γη του θεανθρώπου Χριστού.
Μπροστά σ’ αυτό το ανεξιχνίαστο μυστήριο της θείας αγάπης η Μαριάμ αναγνωρίζοντας με φόβο Θεού τα μεγαλεία του Κυρίου απαντά το “ιδού η δούλη του Κυρίου ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το λόγο σου”. Έτσι δέχεται να γίνει η νέα κιβωτός του λαού του Θεού. Από δω πέρα θα είναι γι’ αυτόν το λαό η πολύτιμη κληρονομιά και ο ανεκτίμητος πλούτος, αφού στα πάναγνα σπλάχνα της θα χωρέσει ο αχώρητος και θα γίνει η πλατυτέρα των ουρανών αλλά και η σκάλα που οδηγεί το Θεό στη γη.
Σ’ Εκείνην από δω και πέρα θα προστρέχουν όλα τα εξόριστα τέκνα της Εύας, αφού θα γίνει το καταφύγιο των αμαρτωλών, το καταφύγιό μας. Θα είναι εκείνη που θα την αποκαλούν μακαρία όλες οι γενεές όπως η ίδια προφητικά είχε προβλέψει.
Κι εμείς σήμερα αυτήν μακαρίζουμε. Ήρθαμε εδώ (σ’ αυτόν τον μικρό και ταπεινό ναό της που είναι σύμβολο της δικής της ταπεινότητας), να τιμήσομε “την τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ” και σ’ αυτήν να αναζητήσομε το παράδειγμα υποταγής και υπακοής στο θέλημα του Θεού.
Η περίοδος της Τεσσαρακοστής είναι η πιο κατάλληλη για να εξετάσομε, ποιά είναι η στάση μας και η συμπεριφορά μας στην απόφαση του Θεού να μπει στη ζωή μας, να μας συναντήσει και να μας προσφέρει τη σωτηρία. Πρέπει να δούμε με απλότητα και ειλικρίνεια ποιά είναι η απάντησή μας στη δική του έμπρακτη αγάπη, που εκδηλώνεται με το μυστήριο της λύτρωσης.
Η κάθε μια και ο κάθε ένας από μας έχει το δικό του ευαγγελισμό με τον οποίο ο Κύριος του αναθέτει μια συγκεκριμένη αποστολή. Και τότε έρχεται η στιγμή του δικού μας “γένοιτο”. Αλλά ευαγγελίζεται ταυτόχρονα και όλος ο λαός του Θεού. Του αναγγέλλεται και του καθορίζεται η αποστολή που πρέπει να εκπληρώσει, ο ρόλος που οφείλει να διαδραματίσει, η θέση που του ανήκει στο μυστήριο της σωτηρίας.
Για να δώσουμε τη δική μας απάντηση χρειαζόμαστε πάνω από όλα τα χάρη του Θεού. Αυτήν θα ζητήσουμε κατά την τέλεση της αυριανής πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας ώστε και εμείς με τη χάρη του Θεού να δώσουμε να λέμε στη ζωή μας το δικό μας γένοιτο.
Μετά τη Θεία Λειτουργία προσφέρθηκε στους πιστούς και φιλέορτους παραδοσιακό κέρασμα.
