ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Η ΚΑΘΕΔΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΛΛΟΝΗΣ
Η Ενοριακή Κοινότητα Καλλονής πανηγύρισε με λαμπρότητα τον Προστάτη της Άγιο Ζαχαρία, τη Δευτέρα Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2018.
Την παραμονή της πανήγυρης των Αγίων Ζαχαρία και Ελισάβετ τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινός από τον Εφημέριο π. Φραγκίσκο Βιδάλη με τον οποίο συμπροσευχήθηκαν ο π. Νικόλαος Ψάλτης, ο π. Ιωάννης Σκλάβος, ο Γενικός ηγούμενος του ΜοναχικούΤάγματος του "Ενσαρκωμένου Λόγου" π. Γουσταύος, ο π. Φερνάνδος και ο π. Ιωσήφ. Στο κήρυγμά του ο Εφημέριος αναφέρθηκε στα θεία δώρα που ο Θεός από αγάπη προσφέρει στον λαό του. Κατάμεστος ο Ενοριακός Ναός από πιστούς οι οποίοι στη συνέχεια είχαν τη δυνατότητα στην Ενοριακή αίθουσα να ευχαριστήσουν από κοντά και με τον δικό τους ένθερμο τρόπο τους πατέρες του Ενσαρκωμένου Λόγου και τις αδελφές μοναχές που χαροποίησαν με την παρουσία τους όλα τα μέλη της ενοριακής κοινότητας. Ο Εφημέριος τόσο στο Ναό όσο και στην ενοριακή αίθουσα περιέγραψε το μεγάλο αυτό δώρο για την Τοπική μας Εκκλησία.
Την ημέρα της πανήγυρης στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν με τον Αρχιεπίσκοπό μας: ο εφημέριος του Ναού π. Φραγκίσκος Βιδάλης και οι πατέρες: Νικόλαος Ψάλτης, Μάρκος Φώσκολος, Ριχάρδος Ταρασκεβιτς, Πέτρος Σοκολόφσκυ και Ιωάννης Σκλάβος. Στο αρμόνιο συνόδευε τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας ο κ. Πέτρος Ρήσος.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Το όνομα του Αγίου Ζαχαρία που η εδώ ενοριακή μας κοινότητα τιμά και πανηγυρίζει τη μνήμη του, είναι εβραϊκό και όπως έχουμε πει και άλλες φορές όλα τα εβραϊκά ονόματα σημαίνουν κάτι. Το όνομα Ζαχαρίας σημαίνει «αυτός που ενθυμείται τον Κύριο». Ο Άγιος Ζαχαρίας που σήμερα γιορτάζει η τοπική μας Εκκλησία, είναι άλλος Άγιος από τον προφήτη Ζαχαρία που ανήκει στον κύκλο των δώδεκα μικρών λεγομένων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Βέβαια και ο Άγιος Ζαχαρίας που σήμερα τιμούμε χαρακτηρίζεται προφήτης, διότι πράγματι είχε προφητικό χάρισμα, και προφήτευσε πολλά για τον υιό του τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή.
Ό,τι γνωρίζουμε για τον Άγιο Ζαχαρία το ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Άγιο Λουκά, ο οποίος αναφέρει ότι στην περίοδο της ιερατείας του στον Ναό, ως ιερεύς που ήταν, δέχτηκε οπτασία του αρχαγγέλου Γαβριήλ, που του προανήγγειλε τη γέννηση του υιού του Ιωάννη, παρ’ όλες τις φυσικές αδυναμίες που υπήρχαν τόσο στον ίδιο όσο και στην γηραιά σύζυγό του. Και είναι αυτά τα εμπόδια που έκαναν τον Ζαχαρία να αμφισβητήσει τα λόγια του Αρχαγγέλου. Όμως αυτής της αμφισβήτησης στο λόγο του Θεού, τιμωρήθηκε με την αφωνία, η οποία λύθηκε τη στιγμή που δόθηκε το όνομα στον υιό του που χαρακτηρίστηκε ως η «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Μαζί με τη φωνή της ερήμου λύνεται και πάλι η γλώσσα του Ζαχαρία και ξεσπά σε ύμνους και δοξολογίες προς το Θεό και σε προφητείες για το παιδί του.
Ο προφήτης Ζαχαρίας, παρ’ όλο που η μνήμη του συνδέεται με τη δυσπιστία του σ’ αυτό που του ανήγγειλε ο αρχάγγελος Γαβριήλ, τιμάται ιδιαιτέρως από την Εκκλησία μας. Ο Μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι έφερε ως αποτέλεσμα την κώφευση και την αλαλία του, διότι πρόβαλε τη λογική του έναντι της παντοδυναμίας του λόγου του Θεού. Είναι δυνατόν, διερωτάται μάλιστα ο άγιος Πατέρας, να υπάρξει η όποια λογική αντίρρηση σ’ Εκείνον που με τον λόγο του δημιούργησε όλα τα ορατά και αόρατα;
Αν όμως κρίναμε την αντίδραση του αγίου Ζαχαρία με τα κριτήρια των μετέπειτα αγίων μας, θα έπρεπε να τον επαινέσουμε. Διότι ακριβώς δεν έσπευσε να αποδεχθεί την οπτασία, το όραμα. Οι άγιοί μας δηλαδή, βασισμένοι στον λόγο του Θεού αλλά και την εμπειρία τους, μας διδάσκουν ότι η πρώτη αντίδρασή μας σε τέτοιες οπτασίες και οράματα, αν παρουσιαστούν, θα πρέπει να είναι η επιφύλαξη, κι ίσως η αμφισβήτηση. Κι αυτό διότι δεν είναι μόνον ο Θεός, ο Οποίος μπορεί να φανερωθεί δι’ αγγέλου Του ή δι’ άλλου τρόπου, αλλά και ο πονηρός διάβολος. Κάποιος άγιος ασκητής έλεγε ότι από τα τριακόσια περίπου οράματα που δέχτηκε στη ζωή του, μόνο τα τρία ήταν εκ Θεού.
Επομένως αδελφοί μου και αδελφές μου η πιο ορθή αντίδρασή μας μπροστά στην αμφισβήτηση του αγίου Ζαχαρία θα μπορούσε να είναι ο έπαινος. Και το ίδιο το ευαγγελικό κείμενο δεν φαίνεται να είναι αρνητικό σε κάτι τέτοιο. Η «τιμωρία» του προφήτη σίγουρα λειτουργεί ως παιδαγωγική γι’ αυτό και μόλις γεννιέται η φωνή βοώντος εν τη εν τη ερήμω λύνεται και η γλώσσα του Πατέρα του.
Αυτή η κώφευση του Ζαχαρία μπορεί να έχει και μία συμβολική σημασία. η κώφευσή του συμβολίζει τη σιγή της Παλαιάς Διαθήκης, που ολοκληρώνει το έργο της με την εμφάνιση του της φωνής βοώντος εν τη ερήμω που σε λίγο θα αρχίσει να φωνάζει στην έρημο και να προετοιμάζει το λαό να δεχθεί ανάμεσά του το Μεσσία της νέας Διαθήκης, που θα είναι ο ίδιος ο ενσαρκωθείς Λόγος του Θεού.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφερόμενος στον Άγιο Ζαχαρία μας είπε λίγο πριν: «ήταν ιερέας από την ιερατική τάξη του Αβιά, η γυναίκα του λεγόταν Ελισάβετ. Ήταν και οι δύο άνθρωποι πιστοί στο Θεό και η ζωή τους ήταν άμεπτη, σύμφωνη με το νόμο και τις εντολές του Κυρίου».
Αυτά τα λόγια της Αγίας Γραφής μας αρκούν για να γνωρίσουμε την προσωπικότητα του Αγίου Ζαχαρία, γιατί μας προσφέρουν μία ολοκληρωμένη εικόνα της αγίας ζωής και των δύο αυτών δικαίων και ταυτόχρονα μας δίνουν την εγγύηση για το αληθές του λόγου, αφού είναι ο ίδιος ο λόγος του Θεού που το επιβεβαιώνει.
Οι αρετές των δύο αγίων αυτών ανθρώπων, συνοψίζονται ως εξής: «ήταν πιστοί στο Θεό και η ζωή τους ήταν άμεμπτη και σύμφωνη με το νόμο και τις εντολές του Θεού.
Ήρθαμε σήμερα εδώ για να ενωθούμε στη χαρά αυτής της ενοριακής κοινότητας και μαζί της να λάβουμε τη χάρη του Θεού μέσα από την τέλεση αυτής της Ευχαριστίας για να αναζητήσουμε τον τρόπο εκείνο που θα μας βοηθήσει να μιμηθούμε στη ζωή μας αυτές τις αρετές. Μόνο έτσι εξ άλλου, θα έχει νόημα η εδώ παρουσία μας, γιατί δεν είναι κοινωνικοί λόγοι που μας οδήγησαν εδώ αλλά πνευματικοί. Ήρθαμε να συμμετάσχουμε ενεργά σ’ αυτή την πανηγυρική τέλεση της Θείας Λειτουργίας, να ενισχυθούμε από το λόγο του Θεού και θα λάβουμε ως πνευματική τροφή το σώμα και το αίμα του Χριστού και να είναι η σημερινή ημέρα, ημέρα πνευματικού ανεφοδιασμού για τη συνέχιση της πορείας πίστης μας.
