ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Η ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΛΛΟΝΗΣ

Η Ενοριακή Κοινότητα Καλλονής πανηγύρισε με λαμπρότητα τον Άγιο της Προστάτη Άγιο Ζαχαρία την Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2019.

Την παραμονή της εορτής και πανήγυρης τελέστηκε πανηγυρικός Εσπερινός από τον εφημέριο, π. Φραγκίσκο Βιδάλη.

          Την Ημέρα της πανήγυρης στις 11 το πρωί τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν μαζί του: ο εφημέριος του Ναού π. Φραγκίσκος Βιδάλης, ο εφημέριος της ποιμαντικής ενότητας Κτικάδου π. Γεώργιος Ανδριώτης, ο εφημέριος και υπεφημέριος της ποιμαντικής ενότητας Στενής π. Φερνάνδος  Bravo και π. Ιωσήφ  Rossiκαι ο εφημέριος της ποιμαντικής ενότητας Κάμπου π. Ιωάννης Σκλάβος.

Ο Ενοριακός Ναός του Αγίου Ζαχαρία, που είναι ένας από τους πιο μεγάλους ενοριακούς Ναού της Τήνου αποδείχτηκε μικρός για να χωρέσει όλους τους ενορίτες και πιστούς φιλέορτους που έφθασαν από την πόλη και τα χωριά για να συμμετάσχουν στην πανήγυρη. Μεταξύ τα φιλέορτων και: ο Βουλευτής Κυκλάδων κ. Φίλιππος Φόρτωμας, η Έπαρχος Τήνου κα Νατάσσα Δεληγιάννη- Άσπρου, ο Δήμαρχος Τήνου κ. Σιώτος Ιωάννης συνοδευόμενος από Αντιδημάρχους, ο πρώην Δήμαρχος κ. Παναγιώτης Κροντιράς, Πρόεδροι σωματείων και συλλόγων.

Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:

Πανηγυρίζομε σήμερα την ετήσια μνήμη δύο δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης του Αγίου  Ζαχαρία και της Αγίας Ελισάβετ, γονέων του Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη.

Τον τίτλο του «δικαίου» σ’ αυτές τις δύο μεγάλες προσωπικότητες της Αγίας Γραφής τον αποδίδει ο ίδιος ο λόγος του Κυρίου με την πέννα του Ευαγγελιστή Λουκά που αναφερόμενος στο Ευαγγέλιό του στον Ζαχαρία και την Ελισάβετ γράφει: « Ήταν και οι δύο δίκαιοι   ενώπιον του Θεού διότι ζούσαν άμεμπτο βίο σύμφωνα προς όλες  τις εντολές και τις διατάξεις του Κυρίου».

Λίγα λόγια απλά, κατανοητά που μπορούν να αποτελέσουν μια σύντομη  βιογραφία των δύο αυτών αγίων.

Η δικαιοσύνη για την Παλαιά Διαθήκη είναι  η ηθική αρετή που δηλώνει  την ολοκληρωτική τήρηση όλων των θείων εντολών. Ο ίδιος ο Θεός  παρουσιάζεται δίκαιος στη συμπεριφορά του απέναντι στα πλάσματά του και ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο καθοδηγεί το λαό του αλλά και κάθε πλάσμα του και ως δίκαιος κριτής  με δικαιοσύνη τιμωρεί ή  ανταμείβει  τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τα έργα του. Ο άνθρωπος οφείλει να μιμηθεί το Θεό σ’ αυτή του τη συμπεριφορά και να είναι δίκαιος στις σχέσεις του προς τον Θεό και τον συνάνθρωπό του. Όταν ο άνθρωπος μιμείται τη δικαιοσύνη του Θεού τότε συμπεριφέρεται με θεϊκή σοφία γιατί στη ζωή του χρησιμοποιεί όχι δικές του αρχές και νόμους αλλά τους νόμους του Θεού που είναι σοφοί και δίκαιοι.

Η δικαιοσύνη του Θεού είναι η ίδια η  καλοσύνη του «καλός και δίκαιος είναι ο Κύριος» λέει ο ψαλμωδός γι’ αυτό και η δικαιοσύνη ταυτίζεται  με την ευσπλαχνία του.

Για τον Ιησού η δικαιοσύνη σημαίνει πιστότητα  στην τήρηση των νόμων αλλά για τον Ιησού οι νόμοι δεν είναι αυτοί που ο Μωυσής έγραψε εμπνευσμένος από το Θεό αλλά το ίδιο το θέλημα του ουράνιου Πατέρα του.

Η αρετή της δικαιοσύνης δεν είναι καρπός των προσπαθειών του ανθρώπου, δεν αποκτιέται από τα ίδια τα έργα του ανθρώπου αλλά  είναι ένα δώρο της χάρης του Θεού. Αυτό το δώρο ο Κύριος το δίνει  σε  όσους πεινούν  και διψούν για δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, δεν χρησιμοποιείται μόνο για την άσκηση σωστής κρίσεως, αλλά είναι προπάντων για να παραμείνει ο άνθρωπος πιστός στο θεϊκό θέλημα.

Ζούμε σε μια εποχή που δυστυχώς η δικαιοσύνη είναι δυσεύρετη. Αντιθέτως την αδικία την συναντάμε παντού.

Η δικαιοσύνη δεν φαίνεται να  συγκινεί πολλούς ανθρώπους. Την χρησιμοποιούμε μόνο όταν θέλουμε να ανταποδώσουμε για το κακό που μας γίνεται και χρησιμοποιούμε. Τότε για πολλούς ανθρώπους επανέρχεται ο παλαιός νόμος αυτός που ίσχυε πριν  δικαιοσύνη συμπληρωθεί από την αγάπη. Σήμερα όμως δεν ισχύει πια ο νόμος του «οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδούς αντί οδόντος» ισχύει μόνο το «αγαπάτε αλλήλους καθώς κι εγώ σας αγάπησα» του ίδιου του Χριστού.

Όμως οι άνθρωποι έχασαν ολότελα την ηρεμία τους. Βλέπουν πως δεν μπορούν πια να στηριχθούν στα κατορθώματά τους και  διαπιστώνουν πως βρίσκονται σε μία αδιέξοδο  που οι ίδιοι δημιούργησαν γιατί στηρίχτηκαν στις δικές τους λίγες δυνάμεις, στις αδυναμίες τους  και όχι στην παντοδυναμία του Θεού. Δεν δέχτηκαν τη λογική του Θεού αντιθέτως δέχονται ένα Θεό που είναι κατασκεύασμα του δικού τους λογικού, που είναι όμως ένα είδωλο και όχι μία πραγματικότητα. Σ’ αυτό τον τρόπο ζωής του ανθρώπου όσα συμβαίνουν σήμερα και όσα δυστυχώς θα ακολουθήσουν είναι ένα φυσικό επακόλουθο, ότι σπέρνουμε θερίζουμε.

Αδελφοί μου και αδελφές μου χωρίς το Θεό, χωρίς τη δικαιοσύνη του Θεού Πατέρα, χωρίς την αγάπη του Υιού,  χωρίς τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την προσπάθεια να ακολουθούμε τα παραδείγματα των Αγίων, δημιουργούμε ένα κόσμο σαν κι’ αυτό που ζούμε αυτή την εποχή, της αδικίας, της ανισότητας, του μίσους, της έχθρας, δεν είναι ο νέος κόσμος που δημιούργησε ο ερχομός του Χριστού πάνω στη γη, ένας κόσμος αγάπης, ειρήνης, αδελφοσύνης, λύτρωσης.

Οι Άγιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ μας υποδεικνύονται σήμερα από την Εκκλησία ως υπόδειγμα δικαιοσύνης, υπόδειγμα αληθινής υποταγής στο θέλημα του Θεού.

Η σημερινή μας παρουσία εδώ είναι μια καινούρια ευκαιρία να πάρουμε την απόφαση να  προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους δύο αυτούς δικαίους και όταν  ολοκληρώσουμε τις πράξεις   λατρείας μας μέσα στο ναό,  βγαίνοντας  από αυτόν να τις μετατρέψουμε σε ζωή το λόγο του Κυρίου που ακούσαμε, να τον ζήσουμε στην καρδιά μας, στην οικογένειά μας, στην ενορία μας, στην Εκκλησία μας, στην κοινωνία μας.

Αυτός εξ άλλου είναι ο σκοπός της συμμετοχής μας στις πανηγύρεις, μόνο με τον τρόπο αυτό αποδίδουμε δόξα στο Θεό και τιμούμε τους Αγίους. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος  να γιορτάζουμε την μνήμη των Αγίων γι’ αυτό και οφείλουμε να βοηθούμε όσο το δυνατό περισσότερα μέλη της ενοριακής μας κοινότητας και ιδιαίτερα τα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους να επωφελούνται από αυτές τις ευκαιρίες χάρης που ο Κύριος μας προσφέρει.

Η συμμετοχή μας στην πανήγυρη της ενοριακής μας κοινότητας, οφείλει να ικανοποιεί πάνω από όλα τη δίψα της ψυχής μας για ανανέωση πνευματική,  ενίσχυση της ελπίδας μας, αύξηση της αγάπης μας στη συλλογική πορεία πίστης. Πρέπει να μας βοηθά να καταλάβουμε  πως η τέλεση των Μυστηρίων δεν γίνεται με την παθητική μας παρουσία αλλά με την ενεργό συμμετοχή, στην προετοιμασία, στην τέλεση μέσα στο ναό και στην βίωση έξω από αυτόν. ΑΜΗΝ.

Τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας που έψαλε όλος ο λαός συνόδευε στο εκκλησιαστικό όργανο ο εκ Μυρσίνης Αντώνης Χαρικιόππυλος.

Μετά τη θεία Λειτουργία προσφέρθηκε  Τηνιακό παραδοσιακό κέρασμα σε όλους τους παρόντες και στη συνέχεια  οι Καλλονιότες άνοιξαν τα σπίτια τους για να δεχθούν με τη γνωστή Τηνιακή φιλοξενία και το Τηνιακό γιορτινό μενού όλους τους  φιλέορτους.

FotoPopi