Πανηγυρικός εορτασμός στον Κέχρο
Όπως κάθε χρόνο γιορτάστηκε στο Κέχρο της Τήνου η πανήγυρη της Παναγίας του Ελέους. Την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου, την παραμονή της γιορτής, τελέστηκε Πανηγυρικός Εσπερινός υπό την προεδρία του εφημέριου π. Φερνάντο Μπράβο ΕΛ με τη συμμετοχή του π. Νικόλαος Ψάλτης, που στο κηρύγματά του αναφέρθηκε στην ιστορία της ευλάβειας στη Παναγίας του Ελέους στον κόσμο και ειδικά στο Κέχρο.
Την Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου η Αρχιερατική Πανηγυρική Θεία Λειτουργία τελέστηκε από τον Αρχιεπίσκοπό μας Σεβασμιότατο π. Νικόλαο Πρίντεζη, και συλλειτούργησαν ο εφημέριος π. Φερνάντο, ο π. Φραγκίσκος Βιδάλης, ο π. Μάρκος Βιδάλης, π. Ριχάρδος Ταρασκέβιτς, ο π. Γιάννης Σκλάβος και ο π Etienne (από τη Γαλλία). Στη τελετή ήταν επίσης ο δήμαρχος της Τήνου Ιωάννης Σιώτος, οι ενορίτες και άλλοι ευλαβείς πιστοί από όλο το νησί.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιότατος Νικόλαος είπε:…
Να είναι δοξασμένος ο Κύριος που και φέτος μας συγκέντρωσε εδώ, στα πόδια της Παναγίας που εμείς οι Τηνιακοί την ευλαβούμαστε και με τον τίτλο της Παναγίας του Ελέους, της Ξεσκλαβώστρας και της «Φανερωμένης». Στην Παναγία έχουμε εναποθέσει τις δυσκολίες μας, τα προβλήματά μας, τις επιθυμίες μας, τις χαρές αλλά και τις λύπες μας, ιδιαίτερα αυτών που ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες με το κλείσιμο δύο μοναστηριών στο νησί Τήνου: των Αδελφών Ουρσουλινών και των Πατέρων Ιησουιτών.
Kατά τη διάρκεια του έτους εορτάζουμε πολλές φορές την Παναγία.
Κάθε εορτή της Παναγίας όμως έχει το δικό της χαρακτηριστικό, όπως και η σημερινή εορτή. Το Ευαγγέλιο που μόλις ακούσαμε μας παρουσιάζει μια εντυπωσιακή εικόνα: Τον Εσταυρωμένο Χριστό και δίπλα του τη Μητέρα του. “Κοντά στο Σταυρό του Ιησού στεκόταν η μητέρα του”, τονίζει επιγραμματικά ο Ευαγγελιστής. Στεκόταν: όρθια, γενναία.
Δηλαδή ο Λυτρωτής μας, τη στιγμή που επιτελεί τη λύτρωσή μας επάνω στο Σταυρό, έχει κοντά του την Παναγία, την πρώτη λυτρωμένη, που συμμετέχει στη Λύτρωσή μας ώστε εμείς οι άνθρωποι να ζούμε ελεύθεροι από την αμαρτία.
Η Εικόνα της Φανερωμένης, που βρίσκεται μέσα στο ναό, αν και είναι πολύ διαφορετική από την εικόνα που μας παρουσίασε το Ευαγγέλιο, έχει το ίδιο θέμα. Παρουσιάζει την Παναγία που αγκαλιάζει και προστατεύει τους λυτρωμένους. Στα πόδια της, βρίσκονται πεταμένες σπασμένες αλυσίδες, σύμβολο της λύτρωσης και της απελευθέρωσης του ανθρώπου που έχει επιτελεστεί με το Σταυρικό θάνατο του Χριστού, του Υιού της.
Στο έργο της λύτρωσής μας η Παναγία συμμετείχε ενεργά ως Μητέρα του Χριστού. Με πίστη που εκφράζεται ως εμπιστοσύνη και υποταγή στο Θεό, βάσταξε το βάρος του μεγαλείου της. Το να είναι Μητέρα του Θεού δεν το θεώρησε σαν κάτι που έπρεπε να το διαφυλάξει ζηλότυπα, αλλά παρέμεινε η ταπεινή δούλη του Κυρίου.
Γι’ αυτό κι ο Θεός την υπερύψωσε”.
Και πράγματι γνωρίζουμε ότι, από την ημέρα του Ευαγγελισμού μέχρι τη Σταύρωση του Ιησού, η ζωή της ήταν ένα συνεχές μαρτύριο πόνου και στεναχώριας.
Εμείς συχνά σκεπτόμαστε την Παναγία στο μεγαλείο της δόξας και ξεχνάμε την ανθρώπινη πλευρά της ζωής της.
– Σκεφτείτε την περιπέτεια που έζησε η Παναγία στην εγκυμοσύνη της μετά τον Ευαγγελισμό. Φαινομενικά οι συγχωριανοί της, την έβλεπαν ως μία ανύπαντρη μητέρα. Εκείνη, που ο άγγελος την είχε χαιρετήσει “κεχαριτωμένη”, δηλαδή γεμάτη από τη χάρη του Θεού, μέσα στο μικρό περιβάλλον της Ναζαρέτ την έβλεπαν σαν μία γυναίκα αμαρτωλή.
– Φανταστείτε τη στεναχώρια της στη Γέννηση του Χριστού. Να είναι αναγκασμένη να φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού μέσα σε ένα στάβλο.
– Κοιτάξτε την με πόση πίστη στέκεται κοντά στο Σταυρό του Ιησού. Προσπαθήστε να φανταστείτε τον πόνο που σπαράζει την καρδιά της. Να βλέπει το παιδί της, τον Άγιο, να κρέμεται επάνω στο Σταυρό σαν κακούργος.
Ο Θεός την ανύψωσε σε Μητέρα του, αλλά εκείνη δεν έμεινε παθητικά αμέτοχη. Έβαλε το μερίδιό της με την πίστη της και έτσι συνέβαλε στη λύτρωσή μας.
Όταν θεολογικά μιλάμε για Λύτρωση, βεβαίως, εννοούμε την απελευθέρωσή μας από τη σκλαβιά της αμαρτίας, ώστε να ζούμε ελεύθεροι ως παιδιά του Θεού. Σήμερα στη πρώτη δέηση, ζητήσαμε από το Θεό, “να μας χορηγήσει τη χάρη και τη δύναμη να διαφυλάξουμε άθικτο το δώρο της ελευθερίας των τέκνων του Θεού. Εκείνο το δώρο που αποκτήσαμε με τίμημα το Σταυρό”.
Αμαρτία και ελευθερία. Δυο λέξεις, η πρώτη θεωρείται αναχρονιστική, η δεύτερη σύγχρονη. Και όμως η πραγματική ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει, εκεί όπου υπάρχει η αμαρτία. Δεν φθάνει να ζεις σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα για να ζεις ελεύθερος. Αν δεν κατορθώνεις να κυριαρχείς τον εαυτόν σου θα είσαι σκλάβος του εαυτού σου, θα οδηγείσαι από τα πάθη σου, δεν θα ζεις ελεύθερος.
Η χριστιανική έννοια της ελευθερίας προϋποθέτει την απελευθέρωση από τον προσωπικό εγωισμό, δηλαδή από εκείνη την λατρεία του εαυτού μας που δημιουργεί το ψευδές αίσθημα ότι είμαστε απόλυτοι κυρίαρχοι της ζωής μας και όλοι οι άλλοι περιφέρονται γύρω σου σαν αντικείμενα.
Δυστυχώς είναι της μόδας η νοοτροπία ότι για να αισθανθείς ελεύθερος, ώριμος, υπεύθυνος του εαυτού σου, για να αισθανθείς απελευθερωμένος, πρέπει να έχεις το θάρρος να ξεκόψεις με τις ηθικές αξίες, που συχνά τις ονομάζουν «ταμπού». Και ακόμη χειρότερα, να έχεις το θάρρος και τη δύναμη συνειδητά να αμαρτήσεις.
Η ελευθερία δεν είναι καρπός της αμαρτίας αλλά της αλήθειας. Το λέει και ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο: Η αλήθεια θα σας καταστήσει ελεύθερους”.
Ο απελευθερωμένος χριστιανός ζώντας ελεύθερος σέβεται την ελευθερία των άλλων επειδή ξέρει ότι κάθε άνθρωπος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, και επομένως κάθε άνθρωπος είναι αντικείμενο απόλυτου σεβασμού.
Αυτή την πραγματική ελευθερία συμβολίζουν οι σπασμένες αλυσίδες που βλέπουμε στην εικόνα της Παναγίας. Με τις ικεσίες της λοιπόν και τη μεσιτεία της ας ζητήσουμε σήμερα κατά την τέλεση αυτής της Θείας Λειτουργίας να μας βοηθήσει η Παναγία η Ξεσκλαβώστρα από τις αλυσίδες της αμαρτίας και να ζήσουμε ελεύθεροι, όπως ο Θεός μας έπλασε. Ευχαριστούμε τον Ιησού Χριστό που πριν πεθάνει στο Σταυρό μας χάρισε τη Μητέρα του και την κατέστησε και Μητέρα. Εμείς αυτή σήμερα τιμούμε ως Παναγία του Ελέους, Παναγία Ξεσκλαβώστρα, Παναγία Φανερωμένη και της όλοι μαζί της ζητούμε: Παναγία Μητέρα μας ικέτευε για μας.
Μετά τη Θεία Λειτουργία προσφέρθηκε κέρασμα από την Ενορία και το Σύλλογο σε όλους τους παρόντες.
Π.Φερνάνδος