Πανήγυρη Αγίων Πάντων, εορτή του ουρανού
Η Παγκόσμια Ημέρα των Αγίων είναι μια εορτή στην οποία η Εκκλησία τιμά μαζί τη δόξα και την τιμή όλων των Αγίων, οι οποίοι αιώνια ατενίζουν το πρόσωπο του Θεού και απολαμβάνουν πλήρως αυτό το όραμα. Σε μας τους πιστούς ας διδάσκει να δούμε αυτούς που έχουν ήδη την κληρονομιά της αιώνιας δόξας
Από μερικούς ονομάζεται επίσης «Πάσχα του Φθινοπώρου» η σημαντική επίσημη γιορτή που γιορτάσαμε χθες ως ενεργά μέλη μιας Εκκλησίας που για άλλη μια φορά δεν κοιτάζει τον εαυτό της, αλλά κοιτάζει και προσανατολίζεται προς τον ουρανό. Η αγιότητα, στην πραγματικότητα, είναι ένα μονοπάτι που όλοι καλούμαστε να ακολουθήσουμε, μιμούμενοι το παράδειγμα αυτών των μεγαλύτερων αδελφών μας που μας προτείνουν παραδείγματα όπως αυτά που δέχτηκαν να συναντήσουν ο Ιησού, στον οποίο απευθύνθηκαν με εμπιστοσύνη, φέρνοντας τις ευχές τους , τις αδυναμίες τους και ακόμη και τα βάσανα τους.
Η έννοια της επισημότητας
Η λειτουργική μνήμη αφιερώνει μια ξεχωριστή ημέρα σε όλους εκείνους που είναι ενωμένοι με τον Χριστό στη δόξα και οι οποίοι όχι μόνο υποδεικνύονται ως αρχέτυπα, αλλά και επικαλούνται ως προστάτες της ζωής μας. Οι άγιοι είναι παιδιά του Θεού που έχουν φτάσει στο στόχο της σωτηρίας και που ζουν στην αιωνιότητα την κατάσταση της ευλογίας για την οποία μας μιλά ο Λόγος του θεού στην Αγία Γραφή και ιδιαίτερα με την επί του όρους ομιλία.(Ματ. 5,12). Οι άγιοι είναι επίσης εκείνοι που μας συνοδεύουν στο δρόμο της μίμησης του Ιησού, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στην οικοδόμηση της Βασιλείας του Θεού.
Η κοινωνία των αγίων
Στην ομολογία της Πίστης επιβεβαιώνουμε ότι πιστεύουμε στην Κοινωνία των Αγίων: με αυτή την έκφραση εννοούμε τόσο τη ζωή όσο και την αιώνια σκέψη του Θεού που είναι το κίνητρο και το τέλος αυτής της κοινωνίας, αλλά εννοούμε και την κοινωνία με τα "ιερά". Εάν, στην πραγματικότητα, τα γήινα αγαθά, που όπως είναι περιορισμένα, χωρίζουν τους ανθρώπους στο διάστημα και στο χρόνο, η χάρη και τα δώρα που κάνει ο Θεός σε μας είναι άπειρα και όλοι μπορούμε να συμμετάσχουμε. Ιδιαίτερα το δώρο της Ευχαριστίας μας επιτρέπει να ζούμε την πρόγευση αυτής της Λειτουργίας που ο Κύριος τελεί στο ουράνιο ιερό με όλους τους Αγίους. Το μεγαλείο της λύτρωσης μετράται από το φρούτο, δηλαδή από εκείνους που έχουν εξαργυρωθεί και ωριμάσει με αγιότητα. Στα πρόσωπά τους, η Εκκλησία μελετά την αποστολή της, την κατάσταση της μεταμορφωμένης ανθρωπότητας στο δρόμο της προς την Ουράνια Βασιλεία.
Προέλευση και ιστορία της γιορτής
Αυτό το φεστιβάλ ελπίδας, που μας θυμίζει τον στόχο της ζωής μας, έχει αρχαίες ρίζες: τον τέταρτο αιώνα που άρχισε να γιορτάζεται η μνήμη των μαρτύρων, κοινών σε διάφορες εκκλησίες. Τα πρώτα ίχνη αυτού του εορτασμού βρέθηκαν στην Αντιόχεια την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλάει γι 'αυτό. Μεταξύ του όγδοου και του ένατου αιώνα, η εορτή άρχισε να εξαπλώνεται και στην Ευρώπη και στη Ρώμη συγκεκριμένα στο 9ο αιώνα που ο Πάπας Γρηγόριος 3ος για να επιλέξει την 1η Νοεμβρίου και να συμπέσει με την καθαγίαση ενός παρεκκλησίου στον Άγιο Πέτρο αφιερωμένο στα ιερά λείψανα "των Αγίων Αποστόλων και όλων των αγίων μαρτύρων και εξομολογητών, και σε όλους όσους έχουν μόλις γίνει τέλειοι που αναπαύονται εν ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο". Την εποχή του Μεγάλου Καρόλου Καρλομάγνου αυτή η εορτή είναι ήδη ευρέως γνωστή ως μια ευκαιρία στην οποία η Εκκλησία, που ακόμα περιπλανιέται και υποφέρει στη Γη, κοιτάζει προς τον ουρανό, όπου κατοικούν οι πιο ένδοξοι αδελφοί της.
+Ν
