ΠΑΝΗΓΗΡΙΣΕ Ο ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΒΩΛΑΞ
Την Παραμονή της εορτής, Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου τελέστηκε Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο και συμπροσευχήθηκε μαζί του ο εφημέριος του Ναού π. Νικόλαος Ψάλτης και ο Διάκονος Μάριος Φώσκολος.
Μετά τη ανάγνωση του σύντομο αναγνώσματος ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε στην Εκκλησία και είπε:
Με τη σημερινή εορτή η Εκκλησία τιμά τη γέννηση της Παναγίας. Είναι μια εορτή που ταυτόχρονα μπορεί να θεωρηθεί και χριστολογική αφού με αυτήν εορτάζουμε τη γέννηση εκείνης που προορίζεται να γίνει η Μητέρα του Χριστού και σήμερα αρχίζει να πραγματοποιείται το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για την ενσάρκωση του Θείου Λόγου. Εξ άλλου όλες οι εορτές προς τιμήν της Παναγίας μπορούν να θεωρηθούν και ως χριστολογικές αφού όλες κάνουν αναφορά στο μυστήριο της ενσάρκωσης.
Η Παναγία γεννιέται, παιδαγωγείται και μεγαλώνει σε σοφία και σε ηλικία για να γίνει η Μητέρα του ενσαρκωμένου Υιού του Θεού. Και είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο το γεγονός αυτό γι’ αυτό και την Παναγία, δεν εορτάζουμε μόνο τη γέννησή της στον ουρανό, όπως κάνουμε για όλους τους άλλους Αγίους, (εκτός από τον Ιωάννη το Βαπτιστή και βέβαια τον Ιησού χριστό), αλλά εορτάζουμε και τον ερχομό της στον κόσμο, δηλαδή τη γέννησή της.
Το θαυμάσιο αυτής της γέννησης είναι ότι αποτελεί το αποφασιστικό βήμα που κάνει ο Θεός για την πραγματοποίηση του προαιώνιου σχεδίου αγάπης του για τον αμαρτωλό άνθρωπο.
Η εορτή της γεννήσεως της Θεοτόκου τελέστηκε πάντα στην Εκκλησία με λειτουργική μεγαλοπρέπεια και πολλοί ιεροκήρυκες και Πατέρες της Εκκλησίας άντλησαν τους λόγους τους μέσα από την Αγία Γραφή αναζητώντας τις πλέον κατάλληλες λέξεις για να αποδώσουν έστω και αμυδρά την ομορφιά αυτού του πλάσματος που εκλέχτηκε για να γίνει η Θεοτόκος.
Ο Θεός μέσα στην παντογνωσία Του, πριν ακόμη ο άνθρωπος αμαρτήσει, προείδε την πτώση του και αποφάσισε, πριν από τους αιώνες, την ανθρώπινη λύτρωση με το μυστήριο της ενσάρκωσης του Υιού Του. Ο Απόστολος Παύλος μας είπε λίγο πριν: «αυτούς που προόρισε, αυτούς και κάλεσε. Και αυτούς που κάλεσε, αυτούς και δικαίωσε. Αυτούς που δικαίωσε, αυτούς και τους δόξασε.
Προόρισε την ταπεινή Μαρία από τη Ναζαρέτ την οποία και κάλεσε να γίνει η Μητέρα του ενσαρκωμένου Λόγου, όταν θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου. Αυτό το πλήρωμα του χρόνου έρχεται σήμερα με τη γέννηση της Θεοτόκου.
Σήμερα ο Θεός παρουσιάζει στην ανθρωπότητα την κατοικία όπου θα φιλοξενηθεί και θα κατοικήσει ο ενσαρκωμένος Υιός Του. Είναι μια κατοικία απλή, ταπεινή αλλά και πανέμορφη, πλημμυρισμένη από τη χάρη του Θεού γι’ αυτό και φέρνει τον τίτλο της κεχαριτωμένης.
Στην παλαιά Διαθήκη ο βασιλιάς Σολομώντας ετοίμασε ένα Ναό ως κατοικητήριο του Θεού ανάμεσα στο λαό. Αυτό το ναό τον στήριξε πάνω σε επτά γερές και καλλιτεχνικές κολώνες. Τώρα ο ίδιος ο Θεός ετοιμάζει και μας παρουσιάζει το νέο ναό που θα κατοικήσει που δεν είναι πέτρινος αλλά σάρκινος και είναι το πάναγνο σώμα της Μαρίας από τη Ναζαρέτ. Είναι ο ναός ο οποίος στηρίζεται στα επτά δώρα του Αγίου Πνεύματος.
Σήμερα με την εορτή της γέννησης της Θεοτόκου, εορτάζουμε τα γενέθλια αυτού του ζωντανού και πανέμορφου Ναού.
Πως όμως μπορούμε να εορτάσουμε επάξια και αποτελεσματικά αυτά τα γενέθλια της Θεοτόκου;
Μπορούμε να διηγηθούμε τις ηρωικές πράξεις ενός αγίου μάρτυρα, μπορούμε να αναφερθούμε στις αρετές ενός αγίου ομολογητή, να θαυμάσουμε την ολοκληρωτική προσφορά της ζωής των αγίων παρθένων, γιατί όλοι οι άγιοι της γης έδωσαν δείγματα ανθρωπίνων αρετών. Πως όμως με ανθρώπινα και φτωχά λόγια μπορούμε να εξυμνήσουμε Εκείνη που έφερε στο φως της ζωής τον ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού; Πώς να περιγράψουμε και να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ο Δημιουργός γεννήθηκε από ένα δημιούργημα του;
Πως να υμνήσουμε επάξια τη γέννηση αυτού του εκλεγμένου από το Θεό πλάσματός του που έγινε η σκάλα που χρησιμοποίησε ο Θεός για να κατέβει στη γη και μπορεί τώρα να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος για να ανέβει στον ουρανό;
Ο μόνος τρόπος είναι να ενώσουμε τη φωνή μας με τη φωνή του αρχαγγέλου Γαβριήλ και τη φωνή όλης της Εκκλησίας και να αναφωνήσουμε λέγοντας: «ποιό επάξιο εγκώμιο να σου απευθύνω, πώς να σε ονομάσω; Απορώ και εξίσταμαι». Γι’ αυτό όπως η πίστη μου με διατάζει φωνάζω προς εσένα και λέω: χαίρε η κεχαριτωμένη. Αμήν.
Στο τέλος του Εσπερινού ο Σύλλογος του χωριού πρόσφερε παραδο-σιακό κέρασμα σε όλους τους ενορίτες και φιλέορτους
[module-801]
