Όταν τελειώσει ο πόλεμος θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα;
Το τέλος της λοίμωξης θα αποτελέσει μια ευκαιρία για την αναδιάρθρωση της κοινωνίας με τέτοιο τρόπο ώστε να αρχίσει να λειτουργεί σωστά;
Πότε θα επιστρέψουμε στο φυσιολογικό;
Δεδομένου ότι η επιδημία του κορονοϊού έχει εξαπλωθεί σε πολλές Χώρες αναγκάζοντας τους περισσότερους ανθρώπους να παραμείνουν στο σπίτι, το ερώτημα που όλοι θέτουμε είναι: πότε θα επανέλθουμε στο φυσιολογικό; Μια εύλογη ερώτηση, αφού οι κοινωνικές μας συνήθειες αποτελούν σημαντικό στοιχείο της κοινωνίας. Σημαντικό διότι όλοι οι άνθρωποι που μένουν στο σπίτι τους, στην καλύτερη περίπτωση, λαμβάνουν ένα επίδομα και ζουν με λίγα χρήματα και αυτό δεν είναι εύκολο έργο, ειδικά με μια οικογένεια πίσω τους.
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν εύκολη. Δεν είναι προς το παρόν τουλάχιστον. Οι εμπειρογνώμονες αναλύουν τα δεδομένα κάθε μέρα για να προσπαθήσουν να καταλάβουν πότε θα έρθει εκείνη η καταραμένη κορυφή, όταν η καμπύλη των μεταδοτικών θα αρχίσει να δίνει αισιόδοξα μηνύματα. Μόνο τότε μπορεί να γίνει μια μερική πρόβλεψη για το πότε θα σταματήσει ο εγκλωβισμός στο σπίτι. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η επιστροφή στο "φυσιολογικό" θα είναι βαθμιαία και ότι για μια χρονική περίοδο που δεν είναι ακόμη ποσοτικοποιήσιμη, σίγουρα θα υποβαλλόμαστε σε περιοριστικούς κανόνες συμπεριφοράς, ακόμα και αν δοθεί η δυνατότητα εξόδου από το σπίτι.
Μετά τον κορονοϊό θα επανέλθει το φυσιολογικό;
Προχωρώντας περισσότερο, ας φανταστούμε την περίοδο κατά την οποία ο κορονοϊός δεν θα αποτελεί πια απειλή, όταν η λοίμωξη εξαλειφθεί, όταν θα υπάρξουν ασφαλή φάρμακα και εμβόλιο. Τη στιγμή όμως εκείνη θα επιστρέψουμε άραγε στο φυσιολογικό όπως το ξέραμε; Εννοώ από κοινωνική άποψη, από συνήθειες (εργασία, γυμναστήριο, εκκλησία, βγαίνοντας έξω), ίσως ναι και όλοι τότε θα είναι ευχαριστημένοι. Όμως σίγουρα κάτι θα αλλάξει ριζικά και αυτό θα είναι καλό για όλους.
Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να υπάρχει μια σωστή οικονομική διαχείριση ιδιαίτερα την υγειονομική περίθαλψη, έτσι ώστε πάντοτε να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια παρόμοια κατάσταση. Θα είναι επίσης απαραίτητο να αλλάξει η συμπεριφορά μας προς το Θεό, τον πλησίον και το περιβάλλον.
Ο Θεός μας έχει δημιουργήσει για να είμαστε ευτυχείς. Τη δυστυχία μας εμείς τη δημιουργούμε, κάνοντας κακή χρήση του δώρου της ελευθερίας μας. Ο Θεός σέβεται το δώρο που μας έδωσε. Μπορούμε όμως να τον αγνοούμε, να τον περιφρονούμε και να τον σκεπτόμαστε μόνο στις ανάγκες μας;
Οι σχέσεις μας προς το Θεό περνούν μέσα από τις σχέσεις με τους ανθρώπους. Όταν δεν σεβόμαστε τον πλησίον, δεν τον αγαπούμε, δεν το λυπόμαστε, τον θεωρούμε εχθρό μας, διότι έχει άλλο χρώμα, άλλο πιστεύω ή κατάγεται από άλλη χώρα, πως ζητούμε και απαιτούμε από το Θεό να μας λυπηθεί;
Είναι ανάγκη επίσης να δημιουργηθεί μια σωστή σχέση ανθρώπου-περιβάλλοντος που να σέβεται περισσότερο τη φύση. Να δημιουργηθεί ένα σύστημα εργασίας που να επιτρέπει σε όλους να εξασφαλίζουν τον επιούσιο. Η Πολιτεία να σέβεται κάθε πολίτη και να τον υπηρετεί. Πρέπει λοιπόν πολλά να διδαχτούμε και να ετοιμαστούμε για τη στιγμή της ομαλότητας, αποφασισμένοι να αποφύγουμε τα λάθη του χθες.
+Ν