Όποιος βρίσκεται στο περιθώριο της ιστορίας είναι οικοδόμος της Βασιλείας του Θεού
Στην πρώτη γενική ακρόαση του νέου έτους 2019 στην αίθουσα Παύλος 6ος, ο Πάπας Φραγκίσκος επανέρχεται στην κατήχηση πάνω Σταματώντας στην επί του όρους ομιλία, ο Ποντίφικας υπενθυμίζει ότι ο Χριστιανός είναι εκείνος που αναγνωρίζεται ως παιδί του Θεού.
Οφείλουμε να προσευχόμαστε με την καρδιά, χωρίς υποκρισία, να ζούμε ως παιδιά του θεού δίνοντας μαρτυρία, χωρίς να μισούμε τους άλλους ή να τους κακολογούμε. Ο Πάπας Φραγκίσκος προτείνει, την πορεία για να είναι κάποιος αληθινός χριστιανός: αμαρτωλός όπως όλοι αλλά ικανός να αναγνωρίζεται ως παιδί του Θεού. Ο Ποντίφικας έτσι προσδιορίζει “την επανάσταση του Ευαγγελίου”, που από πάντα μα ωθεί και δεν μας αφήνει ήσυχους. Αυτή την ώθηση την πραγματοποιεί από τη στιγμή κατά την οποία, στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο αναφέρεται “η παράδοση του Πάτερ ημών”: πάνω στο λόφο κοντά στη λίμνη της Γαλιλαίας, ενώπιον των μαθητών του και “ενός μεγάλου πλήθους ανώνυμων ανθρώπων”.
Να φέρνουμε στην καρδιά μας το μυστήριο του Θεού
Στην επί του όρους ομιλία, οι Μακαρισμοί είναι “ένα περιβάλλον στολισμένο γιορτινά”, ένα τόξο ευτυχίας γύρω από τους φτωχούς, τους πράους και τους ταπεινούς στην καρδιά: πρόσωπα που τότε όπως σήμερα δεν έχαιραν μεγάλης εκτίμησης.
Είναι η επανάσταση του Ευαγγελίου. Όπου υπάρχει το Ευαγγέλιο, υπάρχει επανάσταση. Το Ευαγγέλιο δεν αφήνει κανένα ήσυχο, τον ωθεί προς τα εμπρός: είναι επαναστατικό. ¨όλα τα πρόσωπα ικανά της αγάπης, οι εργάτες της ειρήνης που από τότε βρισκόντουσαν ήδη στο περιθώριο της ιστορίας , ενώ είναι οι οικοδόμοι της Βασιλείας του θεού. Είναι σαν ο Ιησούς να έλεγε: εμπρός εσείς που έχετε μέσα στην καρδιά σας το μυστήριο ενός Θεού που αποκάλυψε την παντοδυναμία του στην αγάπη και τη συγνώμη!
Η ιστορία ανατρέπεται
Η καινοτομία του Ευαγγελίου αποδρά “ από αυτή την πόρτα εισόδου που ανατρέπει τις αξίες της ιστορίας”: ο Νόμος δεν καταργείται αλλά επανέρχεται στην αρχική του έννοια, ενσαρκώνεται στη ζωή «μέχρι τις τελευταίες συνέπειες της”.
Η αγάπη δεν έχει όρια: μπορεί κανείς να αγαπά τη σύζυγό του, το φίλο του ακόμη και τον εχθρό του με μία ολότελα νέα προοπτική: «Αλλά εγώ σας λέω: να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας καταδιώκουν, για να είστε παιδιά του Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς. Εκείνος κάνει να ανατέλλει ο ήλιος του πάνω στους κακούς και στους καλούς, και βρέχει πάνω στους δίκαιους και τους άδικους»
Το μυστικό είναι να αναγνωριζόμαστε ως παιδιά του Πατέρα
“Εδώ είναι – εξηγεί ο Πάπας Φραγκίσκος – το μεγάλο μυστικό που βρίσκεται στη βάση όλης της επί του όρους ομιλίας:”. Προσοχή όμως να μη θεωρήσουμε αυτά τα κεφάλαια του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου ως “μία ηθική ομιλία” αλλά “θεολογική”.
Ο χριστιανός δεν είναι κάποιος που δεσμεύεται να είναι πιο καλός από τους άλλους: ξέρει ότι είναι αμαρτωλός όπως όλοι Ο χριστιανός απλώς είναι ο άνθρωπος που σταματά μπροστά τη νέας Καιόμενη Βάτο, στην αποκάλυψη ενός Θεού, που δεν φέρνει το αίνιγμα ενός ακατανόητου ονόματος, αλλά ζητά από τα παιδιά του να τον αποκαλούν με το όνομα του «Πατέρα», να αφεθούν να ανανεωθούν από τη δύναμή του και να σκεφθούν με θάρρος την καλοσύνη του γι’ αυτό τον κόσμο τον διψασμένο από το καλό, και σε αναμονή των καλών ειδήσεων.
Απόσταση από τους υποκριτές και τους ειδωλολάτρες
Ο Πάπας Φραγκίσκος μετά υπενθυμίζει ότι ο Ιησούς εισάγει τη διδασκαλία του Πάτερ ημών κρατώντας αποστάσεις από τους υποκριτές που προσεύχονται να τους θαυμάσει ο κόσμος, που όμως είναι «ένα σκάνδαλο ια την Εκκλησία:
Και πόσες φορές εμείς βλέπουμε το σκάνδαλο αυτών των προσώπων που πηγαίνουν στην Εκκλησία που μένουν όλη την ημέρα εκεί, ή πηγαίνουν όλες τις μέρες και μετά ζουν μισώντας τους άλλους ή κακολογώντας τους. Αυτό είναι ένα σκάνδαλο! Καλύτερα να πηγαίνουν στην Εκκλησία! Ας ζουν έτσι, σαν άθεοι. Αλλά εσύ που πηγαίνεις στην Εκκλησία, να ζεις ως παιδί, ως αδελφός, και δίνε μια αληθινή μαρτυρία, όχι μια αντι – μαρτυρία.
“Η χριστιανική προσευχή – λέει ο Πάπας – δεν έχει άλλο μάρτυρα εκτός από τη συνείδηση του, όπου διασταυρώνεται έντονα ένας συνεχής διάλογος με τον Πατέρα”. Απόσταση επίσης από τους ειδωλολάτρες που πιστεύουν ότι εισακούγονται από το Θεό “με τη δύναμη των λόγων” και των επαίνων.
Και επίσης σκέπτομαι τόσους χριστιανούς που πιστεύουν ότι το να προσεύχονται είναι – με συγχωρείτε ε! – “να μιλούν στο Θεό σαν ένας παπαγάλος”. Όχι ! Η προσευχή γίνεται από τα βάθη της καρδιάς από το εσωτερικό της καρδιάς . Εσύ όμως – λέει ο Ιησούς –, όταν προσεύχεσαι στο Θεό όπως ένα παιδί στον πατέρα του, ο οποίος γνωρίζει τίνος έχουμε ανάγκη πριν ακόμα εμείς του το ζητήσουμε (Ματθ. 6,8).
Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από θυσίες
Ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθυμίζει ότι το Πάτερ ημών «θα μπορούσε να είναι και μια προσευχή σιωπηρή», “αρκεί να μπούμε κάτω από τη ματιά του Θεού, να θυμηθούμε την Πατρική του αγάπη, και αυτό είναι αρκετό για να εισακουστούμε”.
Είναι όμορφο να σκεπτόμαστε ότι ο Θεός μας δεν έχει ανάγκη να θυσιαστούμε για να αποκτήσουμε την εύνοιά του! Δεν έχει ανάγκη από κάτι, ο Θεός μας: στην προσευχή μας ζητά μόνο να έχουμε ανοικτό το κανάλι της επικοινωνίας μαζί Του για να αισθανθούμε υπεραγαπημένα παιδιά του. Εκείνος μας αγαπά τόσο πολύ.
Για την πολύχρωμη και γιορτινή παρένθεση που πρόσφερε το Τσίρκο της Κούβας ( απ’ όπου και η φωτογραφία) ο Πάπας είπε ότι: «φέρνει ομορφιά και μας κάνει ακόμη καλύτερους και μας οδηγεί στο Θεό».
+Ν
