Οικειότητα

Τον Πέτρο, αληθινό φίλο, δεν τον βλέπω εδώ και αρκετό καιρό… από τότε που παντρεύτηκε με την Νικολέτα.

Πίστευα ότι θα έρθει στη συνάντηση των οικογενειών για να διηγηθεί την εμπειρία του για τη χριστιανική ζωή στο γάμο. Αλλά κατά τύχη τον συνάντησα στο ταχυδρομείο της γειτονιάς… Σκύβω και του λέω στο αυτί ότι κάποια στιγμή, θα επιθυμούσα να ανταλλάξουμε δυο λόγια μαζί. Μου έγνεψε ναι, μόλις ξεμπερδέψει από το ταχυδρομείο.

Βγήκαμε για να συζητήσουμε κάνοντας μια βόλτα. Ακούγοντας την επιθυμία μου, ότι θα ήθελα να τον δω να στηρίζει την ομάδα για την «οικογένεια» της περιοχής, μου δίνει να καταλάβω ότι ακόμη δεν αισθάνεται έτοιμος. Του λέω ότι για εμένα η πνευματική και ηθική προετοιμασία του είναι περισσότερο από ικανοποιητική.

Μου επαναλαμβάνει ότι αισθάνεται ότι πρέπει να εξασφαλίσει μια περισσότερο αληθινή και βαθιά οικειότητα με τη Νικολέτα  «Δεν τολμώ να την εκθέσω σε άλλους, αν πρώτα δε θέσω τις βάσεις της ένωσης με την σύζυγό μου. Η φυσική και πνευματική οικειότητα με τη σύζυγό μου όχι μόνο εξασφαλίζει σε εμένα και σε εκείνη τη συζυγική αγνότητα στην αμοιβαία πίστη, αλλά επίσης δίνει αξιοπιστία και γονιμότητα στη σχέση με τα άλλα ζευγάρια.

Όλοι προειδοποιούν, ότι μέσα από τα λόγια μας φαίνεται αν η ζωή μας ανταποκρίνεται σε αυτά, και δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε, έχοντας το φόβο να  γελοιοποιηθούμε από τα λεγόμενά μας. Δεν μπορούμε άλλα να κηρύττουμε και άλλα να κάνουμε… εκτιθέμενοι στη γελοιοποίηση».

Ευχαριστώ, Πέτρο, που υπενθύμισες και σε μένα το μάθημα: Ανδρέα, αν νοιάζεσαι για την οικειότητά σου με τον Θεό, αν ανήκεις ολόκληρος και μόνο στον Θεό, μονάχα τότε θα έχεις ένα αγνό και γόνιμο αποστολικό έργο.