ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Οι οπαδοί του Χριστού, οι Χριστιανοί, δε διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους, ούτε στις κατοικίες, ούτε στην ομιλία, ούτε στις συνήθειες της ζωής. Δεν κατοικούν σε δικές τους πόλεις, δεν έχουν δικό τους λεξιλόγιο, ούτε διαφορετικό τρόπο ζωής. Η διδασκαλία τους δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων συλλογισμών, ούτε συμπεράσματα σοφών που αρέσκονται καινούρια φιλοσοφικά συστήματα.

Κατοικούν, οι χριστιανοί, σ’ όλα τα μέρη του κόσμου, και κατά συνέπεια ακολουθούν τις τοπικές συνήθειες, στο ντύσιμο, στο φαγητό, στα ήθη και τα έθιμα του τόπου, και παράλληλα έχουν ένα θαυμαστό δικό τους τρόπο ζωής που για πολλούς φαίνεται απίστευτος. Ο καθένας κατοικεί  στη χώρα του, σα να είναι ξένος. Συμμετέχουν, στις δραστηριότητες και σαν καλοί πολίτες δέχονται τα τιμητικά αξιώματα, σα να είναι περαστικοί. Για τους χριστιανούς, κάθε ξένη χώρα, είναι η πατρίδα τους, ενώ η πατρίδα τους είναι ξένη χώρα.

Όπως όλοι κάνουν οικογένεια, έχουν παιδιά και τα ανατρέφουν σύμφωνα με τις αρχές τους, έχουν κοινά γεύματα, αλλά δεν έχουν κοινή κατοικία! Ζουν στο σώμα, αλλά όχι όπως θέλει το σώμα. Είναι άγνωστοι και συχνά θεωρούνται ένοχοι. Καταδικάζονται σε θάνατο και μ’ αυτό τον τρόπο λαβαίνουν ζωή. Είναι φτωχοί κι όμως πλουτίζουν πολλούς. Τους λείπουν πολλά και όμως έχουν τα πάντα σε αφθονία. Περιφρονούνται και στην περιφρόνηση συναντούν τη δόξα. Δυσφημίζονται κι όμως δικαιώνονται. Τους κακολογούν κι εκείνοι ευλογούν.

Οι εχθροί τους, τους περιφρονούν κι εκείνοι, οι χριστιανοί, φέρονται με σεβασμό. Παρόλο που κάνουν το καλό, τιμωρούνται σαν εγκληματίες και ενώ τιμωρούνται, χαίρονται σα να παρατείνεται η ζωή τους, επίσης καταδιώκονται και χωρίς να γνωρίζουν την αιτία και το λόγο της εχθρότητας. Με άλλα λόγια, οι χριστιανοί στον κόσμο, είναι όπως η ψυχή για το σώμα. Η ψυχή βρίσκεται σε όλα τα μέλη του σώματος, έτσι κι οι χριστιανοί, είναι σπαρμένοι σε όλο τον κόσμο.

Η ψυχή κατοικεί στο σώμα, αλλά δεν προέρχεται από το σώμα. Κι οι χριστιανοί, είναι στον κόσμο, αλλά δεν ανήκουν στον κόσμο.  Η ψυχή, αόρατη, είναι κλεισμένη στο ορατό σώμα και οι χριστιανοί είναι ορατοί στον κόσμο, αλλά η λατρεία τους, στο Θεό, είναι αόρατη. Το σώμα του ανθρώπου, παρότι σε τίποτε δεν αδικήθηκε, πολεμά την ψυχή, γιατί η ψυχή το εμποδίζει να απολαύσει, τις παράνομες χαρές! Έτσι κι ο κόσμος, παρότι δεν αδικήθηκε, αντιπαθεί τους χριστιανούς, μόνο και μόνο διότι αντιτίθενται στο κακό. Αν και το σώμα, μισεί την ψυχή, η ψυχή αγαπά το σώμα και τα μέλη του, έτσι κι οι χριστιανοί, αγαπούν όσους τους μισούν.

Η ψυχή είναι κλεισμένη στο σώμα, όμως αυτή με τη σειρά της στηρίζει το σώμα. Το ίδιο κι οι χριστιανοί: «Κρατούνται» στον κόσμο, σα φυλακισμένοι, αλλά όμως συγκρατούν τον κόσμο. Η αθάνατη ψυχή, κατοικεί σε μια θνητή σκηνή, έτσι κι οι χριστιανοί, είναι περαστικοί προσκυνητές και περιμένουν την ουράνια αφθαρσία! Η ψυχή στερείται, τροφής και πόσης και γίνεται καλύτερη. Κι οι χριστιανοί, εκτεθειμένοι σε βασανιστήρια και τιμωρίες, αυξάνουν κάθε μέρα, σε ποιότητα και σε ποσότητα. Ο Θεός τους έβαλε σε τέτοια τιμητική θέση που δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουν!

Απόσπασμα από την «Επιστολή προς Διόγνητον»
Αγνώστου πρωτοχριστιανικού συγγραφέα
Ελεύθερη μετάφραση π. Μάρκος Βιδάλης