Οι χριστιανοί στη Συρία χάνουν την ελπίδα
«Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή παραμένει και θα παραμείνει πολύπλοκη, ίσως για πάντα». Αυτό δήλωσε ο Whael Suliman, διευθυντής της Caritas Ιορδανίας, στην Ιταλία σε μια διάσκεψη της Caritas του Benevento σχετικά με την υποδοχή των προσφύγων και την οικονομική ανάκαμψη των τοπικών περιοχών.
«Στη Συρία μόνο για εμάς είναι ο τελευταίος πόλεμος. Αλλά δεν θα είναι ποτέ ο τελευταίος. Είναι μια περιοχή που φλέγεται. Ήταν μια μεγάλη χώρα. Τώρα, είναι κατά το ήμισυ κατεστραμμένη. Η Ιορδανία εδώ και 7 χρόνια φιλοξενεί 1 εκατομμύριο 400 χιλιάδες Σύριους. Πολλοί από αυτούς έχουν χάσει την ελπίδα τους και το λόγο της ύπαρξής τους».
Ισραήλ και Παλαιστίνη
«Ακόμη και μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, συνεχίζει ο Suliman, η κατάσταση δεν θα επιλυθεί ποτέ. Περιμένουμε τον Κύριο, αφού μόνο Εκείνος όταν ξανάρθει, θα μπορέσει να λύσει το πρόβλημα. Μόνο Εκείνος θα μπορέσει να βρει μια λύση».
Ειρήνη στη Μέση Ανατολή
Στον κόσμο, «η πλειοψηφία των ανθρώπων που δεν επιθυμούν τον πόλεμο μπλοκάρεται. Η μειονότητα που επιθυμεί τον πόλεμο, αντιθέτως, εργάζεται καθημερινά. Εμείς παραμένουμε σταθεροί, επικρίνουμε τον πόλεμο αλλά δεν κάνουμε τίποτα για την ειρήνη». Το Βατικανό – υπογραμμίζει ο διευθυντής της Caritas Ιορδανίας – θα πρέπει να καλέσει τους καθολικούς πολιτικούς από όλο τον κόσμο σε μια εβδομαδιαία πνευματικής περισυλλογής ζητώντας από το Άγιο Πνεύμα αυτό που πρέπει να κάνουμε για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Και σήμερα, το μοναδικό άτομο στον κόσμο που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ο Πάπας Φραγκίσκος».
Να περιορίσουμε την έξοδο των χριστιανών από την Μέση Ανατολή
«Όλη η ιστορία του χριστιανισμού ξεκίνησε στη Μέση Ανατολή αλλά εμείς δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στα ιερά εδάφη και λιγότερη στους χριστιανούς που τελικά εγκατέλειψαν τη γη τους και έφυγαν. Εξακολουθεί να υπάρχει η ελπίδα να τους βοηθήσουμε, αλλά πώς; Όλοι θα πρέπει έρθουν στη Μέση Ανατολή, να εργαστούν για την ειρήνη αλλά κυρίως να βοηθήσουν τα άτομα που ζουν εδώ». «Αν όλοι ανοίξουν τις πόρτες των χωρών τους, σε δέκα χρόνια δεν θα υπάρχουν πια χριστιανοί. Στην Ευρώπη βλέπω ότι όλοι επιθυμούν να ανοίξουν τις πόρτες. Το καταλαβαίνω, είναι ωραίο, αλλά λέω όχι. Λέω, αντ’ αυτού, να έρθουν να μας προσφέρουν την αγάπη τους εκεί που βρισκόμαστε. Αν η Γαλλία ανοίξει τις πόρτες στους χριστιανούς, τι θα παραμείνει εδώ; Για να κάνουμε μια χειρονομία αγάπης διακινδυνεύουμε να καταστρέψουμε μια γη. Μπορούμε να αγαπήσουμε τους άλλους όπως θα ήθελαν να αγαπηθούν, εδώ, όχι με τον τρόπο που εμείς σκεφτόμαστε ότι πρέπει να τους αγαπάμε».
Μετάφραση: ρφ
