Οι νέοι, οι ηλικιωμένοι και η προφητεία του Ιωήλ
Στις 26 Ιουλίου, πριν από επτά χρόνια, κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Ημέρας Νεολαίας, ο Πάπας Φραγκίσκος έκανε έκκληση για ενίσχυση του διαλόγου μεταξύ των γενεών. Ένα θέμα που ανέλαβε και ανέπτυξε κατά τη διάρκεια της Ποντιφικής διακονίας του και που, στην εποχή μας χαρακτηρίζεται από την πανδημία, καθίσταται θεμελιώδες για να κοιτάμε στο μέλλον με ελπίδα.
“Πόσο σημαντική είναι η συνάντηση και ο διάλογος μεταξύ των γενεών, ειδικά μέσα στην οικογένεια”. Στις 26 Ιουλίου 2013, ο Πάπας Φραγκίσκος κοιτάζει έξω από το μπαλκόνι της Αρχιεπισκοπής του Ρίο ντε Τζανέιρο. Για να τον ακούσουν είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες νέοι από όλο τον κόσμο που ήρθαν στη Βραζιλία για την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, το πρώτο διεθνές αποστολικό ταξίδι του Πάπα που εκλέχθηκε τον προηγούμενο Μάρτιο. Εκείνη την ημέρα η Εκκλησία γιορτάζει τους αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους γονείς της Παναγίας, τους θεοπάτορες (παππούδες) του Ιησού. Έτσι ο Φραγκίσκος εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να υπογραμμίσει – αναλαμβάνοντας το έγγραφο του Aparecida στο οποίο είχε εργαστεί τόσο πολύ ως Καρδινάλιος – ότι “τα παιδιά και οι πρεσβύτεροι χτίζουν το μέλλον των λαών. παιδιά διότι θα συνεχίσουν την ιστορία, τους ηλικιωμένους διότι μεταδίδουν την εμπειρία και τη σοφία της ζωής τους “.
Νέοι και ενήλικες, παππούδες και γιαγιάδες και εγγόνια. Αυτός ο συνδυασμός γίνεται μία από τις σταθερές του Ποντίφικα μέσω εκδηλώσεων, ομιλιών, κοινών και «μη προγραμματισμένων», ειδικά στο ταξίδι. Είναι αυτοί, οι νέοι και οι ηλικιωμένοι, ο Φραγκίσκος σημειώνει πικρά, που είναι συχνά τα πρώτα θύματα της «κουλτούρας των απόβλητων». Αλλά είναι πάντα αυτοί που μαζί, και μόνο αν είναι μαζί, μπορούν να ξεκινήσουν μονοπάτια και να βρουν χώρους για ένα καλύτερο μέλλον.
“Εάν καλούνται οι νέοι να ανοίξουν νέες πόρτες – παρατηρεί ο Πάπας στη Θεία Λειτουργία, 2 Φεβρουαρίου 2018 – οι ηλικιωμένοι έχουν τα κλειδιά”, “δεν πρόκειται να συμβεί χωρίς αυτήν τη συνάντηση μεταξύ των ηλικιωμένων και των νέων. δεν υπάρχει ανάπτυξη χωρίς ρίζες και δεν υπάρχει άνθηση χωρίς νέους βλαστούς. Ποτέ δεν υπάρχει προφητεία χωρίς μνήμη, ποτέ μνήμη χωρίς προφητεία και συναντώ πάντα “.
Για τον Φραγκίσκο, ο χώρος συνάντησης μεταξύ μικρών και μεγάλων είναι αυτός των ονείρων. Με κάποιους τρόπους, φαίνεται μια απίθανη εκπληκτική σύγκλιση. Ωστόσο, όπως μας έδειξε η εμπειρία λόγω της πανδημίας, είναι ακριβώς το όνειρο, το όραμα του αύριο, που κράτησε και συγκρατεί τους παππούδες και τα εγγόνια, που ξαφνικά χωρίστηκαν προσθέτοντας ένα επιπλέον βάρος στο βάρος της μοναξιάς. Επιπλέον, αυτή η εστίαση στη διάσταση του ονείρου έχει από καιρό πει ο Πάπας και ότι έχει βαθιές βιβλικές ρίζες. Στην πραγματικότητα, ο Φραγκίσκος αγαπά να επαναλαμβάνει τι μας διδάσκει ο προφήτης Ιωήλ όταν λέει, “Πιστεύω ότι είναι η προφητεία των καιρών μας:” Οι πρεσβύτεροι σου θα έχουν όνειρα, οι νέοι σου θα έχουν οράματα “(3,1) και θα προφητεύσουν” .
Ποιος αν όχι νέοι, αναρωτιέται ο Πάπας, μπορεί να πάρει τα όνειρα των ηλικιωμένων και να τα μεταφέρει; Είναι σημαντικό, κατά τη διάρκεια της Συνόδου των Επισκόπων που ήταν αφιερωμένη στη νεολαία τελέστηκε τον Οκτώβριο του 2018, ήθελε να πραγματοποιηθεί μια ειδική εκδήλωση για τον διάλογο μεταξύ των γενεών, τη συνάντηση “Η σοφία του χρόνου” στο Ινστιτούτο Πατέρων Αυγουστινιανών. Με την ευκαιρία αυτή, απαντώντας στις ερωτήσεις των νέων και των ηλικιωμένων σχετικά με τα τρέχοντα ζητήματα για την Εκκλησία και τον κόσμο, ο Φραγκίσκος προέτρεψε «να υπερασπιζόμαστε τα όνειρα όπως και τα παιδιά τα υπερασπίζονται», σημειώνοντας ότι «το κλείσιμο δεν γνωρίζει ορίζοντες, όνειρα Ναι”. Ο Πάπας, επίσης ένας ηλικιωμένος άνδρας, έχει αναθέσει στους νέους μεγάλη ευθύνη.
“Εσείς – είπε, απευθυνόμενος σε κάθε νέο – δεν μπορείτε να μεταφέρετε όλους τους ηλικιωμένους πάνω σας, αλλά τα όνειρά σας βοηθούν, και να τους οδηγούν προς τα εμπρός και να σας βοηθήσουν στο καλό”. Και πάντα σε αυτή τη συνάντηση, τόνισε την ευσυνειδησία, κάτι που σήμερα, υπό το φως της δραματικής εμπειρίας της πανδημίας, φαίνεται ακόμη πιο απαραίτητο. “Δεν μπορείτε – προειδοποίησε – να μοιραστείτε μια συνομιλία με έναν νεαρό άνδρα χωρίς ευσυνειδησία”. Αλλά πού να βρούμε σήμερα αυτόν τον τρόπο που χρειαζόμαστε τόσο πολύ για να συνεχίσουμε; Στη γύρω περιοχή, απάντησε ο Πάπας, ένα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο, όπως έχουμε βιώσει αυτούς τους μήνες κατά τους οποίους αυτή η θεμελιώδης διάσταση της ύπαρξης “ξαφνικά” αναστάλθηκε λόγω του ιού.
“Η εγγύτητα κάνει θαύματα”, ο Πάπας είναι πεπεισμένος ότι χρειάζεται “εγγύτητα με όσους υποφέρουν”, “εγγύτητα σε προβλήματα και εγγύτητα μεταξύ μικρών και μεγάλων”. Μια εγγύτητα που, τροφοδοτώντας την «κουλτούρα της ελπίδας», μας ανοσοποιεί από τον ιό της διαίρεσης και της δυσπιστίας.
+Ν
