Οι νέοι δεν χρειάζονται μετριότητα αλλά υγιή ανησυχία
Οι νέοι πεινούν για αυθεντική ζωή και οι ενήλικες ας δίνουν το παράδειγμα χωρίς να έχουν συρρικνωμένη καρδιά. Αυτά είπε ο Πάπας Φραγκίσκος σήμερα το πρωί, κατά τη γενική ακρόαση η οποία έλαβε χώρα στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, ξεκινώντας τον νέο κύκλο κατηχήσεων αφιερωμένο στις Εντολές.
Οι Εντολές αποτελούν την καρδιά της νέας διαδρομής κατηχήσεων του Πάπα Φραγκίσκου για τη γενική ακρόαση, η οποία ξεκινά σήμερα. Την περασμένη Τετάρτη ολοκληρώθηκε ο κύκλος των προβληματισμών πάνω στα μυστήρια. Σχεδόν δεκαπέντε χιλιάδες ήταν σήμερα το πρωί, οι πιστοί στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου. Μετά από έναν γύρο με το papa mobile, ο Πάπας έφερε μαζί του περίπου δέκα παιδιά με κίτρινα καπέλα τα οποία προέρχονταν από το Ponsacco (Πίζα).
Ο χειρότερος εχθρός είναι η μικροψυχία
Το σημείο εκκίνησης της παρέμβασής του ήταν η ερώτηση του πλούσιου νέου, ο οποίος ρώτησε τον Ιησού πώς να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, αυτή η ερώτηση της «πλήρους ζωής, της άπειρης» η οποία απασχολεί όλους μας. Ορισμένοι για να φτάσουν εκεί καταστρέφονται ακολουθώντας «εφήμερα πράγματα». Άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να σταματήσουν αυτή την ορμή επειδή είναι επικίνδυνη. Αλλά – παρατηρεί ο Πάπας απευθυνόμενος ιδιαίτερα προς τους νέους – «ο χειρότερος εχθρός μας δεν είναι συγκεκριμένα προβλήματα, όσο σοβαρά και δραματικά κι αν είναι: ο χειρότερος κίνδυνος της ζωής είναι το κακό πνεύμα προσαρμογής που δεν αποτελί πραότητα ή ταπεινοφροσύνη αλλά μετριότητα, μικροψυχία». Ο Φραγκίσκος προτρέπει ισχυρά, επομένως, οι νέοι να μην είναι μετριοπαθείς, γιατί ένας μετριοπαθής νέος δεν έχει μέλλον, «δεν αναπτύσσεται, δεν πετυχαίνει».
Πραότητα, δύναμη και καθόλου, καθόλου μικροψυχία, καθόλου μετριοπάθεια. Ο Μακάριος Pier Giorgio Frassati – που ήταν ένας νέος – έλεγε ότι πρέπει να ζούμε, όχι να επιβιώνουμε. Οι μετριοπαθείς επιβιώνουν. Να ζούμε με τη δύναμη της ζωής. Πρέπει να ζητάμε από τον ουράνιο Πατέρα για τους σημερινούς νέους το δώρο της υγιούς ανησυχίας.
Αυτό είναι τόσο αληθινό που όταν ένας νέος κάθεται όλη μέρα οι γονείς πιστεύουν ότι είναι άρρωστος και τον πηγαίνουν στο γιατρό. Οι νέοι, αντιθέτως, οφείλουν να είναι πεινασμένοι για την αυθεντική ζωή, να μην ικανοποιούνται από μια ζωή χωρίς ομορφιά, γιατί – αναρωτιέται ο Πάπας – πού μπορεί να οδηγηθεί «η ανθρωπότητα όταν οι νέοι είναι ήσυχοι και όχι ανήσυχοι».
Αποδεχόμαστε τα όριά μας: μετάβαση από τη νεότητα στην ωριμότητα
Ο Φραγκίσκος υπογράμισε στη συνέχεια ότι ο Ιησούς αποκρίνεται στον πλούσιο νέο, αναφέροντας ένα μέρος από τον Δεκάλογο: αφορά «μια παιδαγωγική διαδικασία», επειδή είναι σαφές ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει μια πλήρη ζωή. Και η μετάβαση από τη νεότητα στην ωριμότητα συμβαίνει ακριβώς όταν αρχίζουμε να «αποδεχόμαστε τα όριά μας», συνειδητοποιούμε αυτό που μας λείπει. Η ύπαρξη είναι πολύτιμη, υπάρχει μια αλήθεια ότι στην ιστορία των τελευταίων αιώνων ο άνθρωπος συχνά αρνήθηκε, με τραγικές συνέπειες: «την αλήθεια των ορίων του».
«Ο Ιησούς δεν προσφέρει υποκατάστατα, αλλά την αληθινή ζωή, την αληθινή αγάπη, τον αληθινό πλούτο!»
Όχι σε χριστιανούς «νάνους», με συρρικνωμένη καρδιά
Ο πλούσιος νέος, επομένως, «έπρεπε να κάνει ένα άλμα, με το οποίο θα του δινόταν η δυνατότητα να σταματήσει να ζει για τον εαυτό του» και η τελική πρόταση που του έκανε ο Ιησούς δεν είναι αυτή της φτώχειας, αλλά του πραγματικού πλούτου. «θαέχειςένανθησαυρόστονουρανό», τουλέει.
Ιδού η πρόκληση: να βρούμε την αυθεντική ζωή, όχι το αντίγραφό της. Ο Ιησούς δεν προσφέρει υποκατάστατα, αλλά την αληθινή ζωή, την αληθινή αγάπη, τον αληθινό πλούτο! Πώς θα μπορέσουν οι νέοι να μας ακολουθήσουν στην πίστη αν δεν μας βλέπουν να επιλέγουμε το αυθεντικό, αν μας βλέπουν εθισμένους σε μετριοπάθειες; Είναι άσχημο να βρίσκουμε χριστιανούς μετριοπαθείς, χριστιανούς – επιτρέπω στον εαυτό μου να χρησιμοποιήσει τον όρο – «νάνους», οι οποίοι αναπτύσσονται μέχρι ένα ορισμένο σημείο και στη συνέχεια σταματούν, χριστιανοί με συρρικνωμένη, κλειστή καρδιά. Είναι άσχημο να το βρίσκεις αυτό. Χρειάζομαι το παράδειγμα κάποιου που με προσκαλεί να «ξεπεράσω», να κάνω «κάτι περισσότερο», να αναπτυχθώ λίγο ακόμη».
Ο Άγιος Αντώνιος της Πάντοβας
Κατά τον χαιρετισμό του προς τους ιταλούς προσκυνητές, ο Φραγκίσκος υπενθύμισε την προχθεσινή γιορτή του Αγίου Αντωνίου της Παδούης, Διδασκάλου της Εκκλησίας και Προστάτη των φτωχών. «Αυτός – είπε – μας διδάσκει την ομορφιά της ειλικρινούς και χωρίς αντάλλαγμα αγάπης. Απλώς όταν αγαπάτε όπως Εκείνος αγαπά, κανείς γύρω σας δεν θα αισθάνεται περιθωριοποιημένος και ταυτόχρονα, εσείς οι ίδιοι θα είστε όλο και περισσότερο δυνατοί μπροστά στις δοκιμασίες της ζωής». Μια γιορτή στην οποία αναφέρθηκε και στην αρχή της κατήχησής του, όταν ο Πάπας απηύθυνε τις ευχές του σε όλους όσοι ονομάζονται «Αντώνης».
